Sunsets & Heartbreak || BNHA FanFic

•3•

🌠🌒

🎶I'm feeling cold and dead inside🎶

🌠🌒

BİRKAÇ GÜN SONRA

Sizce ben okulun ilk günü alarma sinirlenip onu yere fırlatmış ve bu yüzden geç kalkıp üstüne servisi kaçırmış ve onca yolu son sürat koşmuş muyumdur?

Koşmuşumdur.

"Geç kaldım! Geç kaldım! Geç kaldım! Kahretsin!"

Nihayet okula vardığımda sınıfımın bulunduğu kata çıkıp koridoru son sürat koşarak sınıfımın önüne geldim. Birkaç saniye duvara tutunup soluklandım. Doğru gelip gelmediğinden emin olmak için kapıya baktım.

[1-A]

Kocaman yazı kapının üzerindeydi. Kapüşonumu kafamdan aşağı indirdim. Koştuğum için bozulan kısa saçlarımı düzeltmek için lastik tokayı çıkardım ve tekrardan saçlarımı enseme doğru bağladım. Kısa olan perçemlerim yüzümün iki yanına döküldü. Derin bir nefes aldım. Koşmaktan kızarmış yüzüm için yapacak bir şeyim yoktu. Girmek için kapıyı tıklattım fakat ses gelmedi. Yine de içeri girdim. Tahtanın önünde öğretmen yoktu ve öğrencilerden biri ayaktaydı. Gözlerim tanıdık bir yüze rastladığında şaşkınlığım had safhaya yükseldi.

"Todoroki-kun?"

Üzerimde gezinen bir sürü bakış Shoto'ya çevrildi. Shoto yüzüme şaşkınca baktı bir süre. Sonrasında hiçbir şey olmamış gibi camdan tarafa çevirdi kafasını.

Bu neydi şimdi? Gerçi bildiğim Shoto'ydu bu. Ya da bilmediğim.

"Hoshi-san!"

Tanıdık sese doğru çevirdim vücudumu. Izuku! Onu gördüğüme o kadar sevinmiştim ki yüzümü kocaman bir gülümseme kapladı. Onu da burada görmek istiyordum. Yaşasın!

"Brokoli!"

Ona doğru hızlı adımlarla ilerledim. Yanına ulaştığımda ayağa kalktı. Düşünmeden boyuna sarıldım. Birkaç saniye sonra belimde kollarını hissettim.

"Çok şükür buradasın. Seni gördüğüme çok sevindim, Brokoli."

Ondan ayrıldım ve aramıza kısa bir mesafe bıraktım.

"Teşekkür ederim. Senin sayende Hoshi-san."

Anlamsız bakışlarla suratına baktım. Samimi bir gülümseme yerleştirdi yüzüne.

"Seni kurtardığım için sınavı geçebildim."

Anladım! Bir kahraman gibi davrandığı için bunu gözardı edemediler. Bu çok mantıklıydı.

Bu süre zarfınca sınıfın şaşkın bakışları üzerimizdeydi. Shoto kendi halindeydi zaten. Bir süre gözlerimi sıralarda gezdirdim. Boş yer... Evet. Şansıma Izuku'nun arkası boştu. Ona küçük bir gülümseme bahşedip arkasına geçip oturdum. O da yerleştiğinde adının Tenya olduğunu öğrendiğim çocuk kendi hakkında konuşmaya başladı. Sanırım geç gelerek tanışma faslını bölmüştüm. Gözümü sınıfta gezdirmeye başladım.

Oha!

Oradaki öğretmen mi? Uyku tulumuna girmiş uyuyor bildiğin.

"Hey, Brokoli." Fısıldadım.

Izuku hafifçe dönüp omzundan bana baktı.

"O öğretmen mi?"

Ona baktıktan sonra tekrar bana döndü.