Stolen Letters of our Eternity

Prologue

Dear future husband,

Hi! At the age of 27, I am slowly wondering if love is still for me. The man I first love is marrying someone else. The man I was given a chance to love is going to say his wedding vows in a few months. At ako? I'm here stuck in the middle of a meeting about a book I recently released.  Ilang taon ko itong sinulat, kasabay ng ilan ko pang mga libro. Pero sa lahat ng mga talata, tula, o buong libro man, ito ang pinaka masakit. Dahil sa lahat ng isinulat ko, ito ang pinaka totoo. Ang pinaka kinakatakutan kong irelease. Sa aking pagsusulat, dito ako pinaka nahirapan dahil hanggang sa matapos ko ito ay puro luha ang naging dulot nito. Magpapakasawa muna akong magsulat ng masasakit na alaala, para kapag nagkita na tayo muli, I'll be a better version of myself and you wouldn't have to fix me just because I am broken from my past. You won't need to find someone who lacks of money, because I have tons of it. You won't need to find another because I'll be the exact person you'll need, and you'll be the exact one for me.

Magmamahal,

Zariyah Isabel Esguerra

Natapos kong isulat ang panibagong letter na nakasanayan ko ng isulat ilang taon na ang nakakalipas. Kasalukuyan itong humihigop ng kape habang nakatingin sa Eifel Tower na ilang kilometro ang layo sa kanyang opisina. Nasa isang meeting ito kasama ang advertising team, security team at ng manager nitong si Reina. 

"Je veux que vous soyez tous au courant de tout puisque vous etes I'équipe de sécurité. Assurez-vous que les ventilateurs sont à des distances appropriées et qu'ils sont correctement entretenus. " (I want you all, aware of everything since you are the security team. Make sure that the fans are in proper distances and proper care as well.) Ani nitong manager niyang si Reina.

Tumango naman ang buong security team bilang pag sang-ayon.

"Je comprends." (I understand) Ani ng head of security

"Are you good with it, Miss Zariyah?" Ani sa kanya ng manager niya sa matigas nitong ingles. 

"Oui, merci beaucoup ma chère ." (Yes, thank you so much dear.)

Ilang linggo na ang nakaraan bago nito nirelease ang librong pinamagatan niyang Our Forever. Kinigiliwan naman ito ng marami. She is after all a famous writer. She had written poetries, and books about a kind of love that many cry to. But her latest book that she released was also the longest one she wrote. It was their love story. Only it did not have the same ending, and all that's different was their names, but their initials were perfectly the same. In her book Our Forever, Zionella Ismeal Evans ended up with Myles Sebastian Fowler. They had the happy ending, she never got. 

Kasalukuyan itong nasa loob ng kanyang Ford Transit na heavily tinted. Nagising ito dahil sa make up artists na kasalukuyang may briefing ni Reina sa labas ng kanyang van. She had sensitive skin kaya naman sinisiguro talag nitong si Kara na malinis na malinis ang mga kamay nito. Ang make up naman na gagamitin ay sa kanila na mismo manggagaling para masigurong safe siya.

Suot ko ang isang white bodycon dress na pinatungan ko ng light brown na oversized coat at ang maroon combat boots ko. Simple lang ang naging make up ko para sa book signing event ko. Hindi ko kasi gusto ang make up ko kapag sobrang kapal, lalo na at book signing event lang naman ito at hindi ball event na kailangan pa ng full glamour look.

"It's nice to meet you po." ani ng isang fan.

"Oh Filipino ka rin." ngumiti ako sa kanya. "Kumusta?"

"Opo... maayos naman po ako."

"Dito ka nakatira sa Paris?"

"Ahh... hindi po eh. Dinayo ko po talaga kayo dito sa Paris dahil madalas po ang book signing ninyo dito."

"Wow... I feel touched to know that pero I see na your still a student?"

"Yes po, ate. I actually want to be a writer like you po."

"Oh wow... Buti ay pinayagan ka na magpunta dito."

"Opo. Can we take a selfie po? I feel like hindi na ito mauulit."

"Yeah sure. Bakit naman? We'll probably meet when you become a writer, yourself. Magkikita pa tayo." Naiiyak na tumingin ito sa akin. "Promise me that you'll achieve your dreams, okay?"

Niyakap ako nito pagkatapos namin na mag selfie. Isa ito sa mga fans na nakakatuwang pagmasdan. Naaalala ko kasi ang sarili ko sa kanila. Naaalala ko ung mga panahon na nangangarap pa lang ako 

"Thank you po for inspiring me to write... Hopefully, we'll see each other in the same book signing event, pero this time ay kasama mo akong pumipirma."

"Of course. Kakayanin mo yan. Tell you what, if I go back to the Philippines... magkita tayo."

"Talaga po? OMG!" Tumango naman ako na siyang ikina talon pa nito. 

"Give my manager your contact details. Para I can contact you, okay? Stay safe, love."

Maraming fans ang dumating para mapirmahan ang kanilang mga libro. Ang iba ay nasa mga teenager pa at ang iba naman ay mga nasa 20s o early 30s. Nakakatuwa dahil ang dami nila. Marami sa kanila ang natutuwa dahil happy ending na raw ang naisulat ko sa unang pagkakataon. Although hindi nila alam ang story behind every scene written in the book ay puro nangyari na. The only thing that never happened is the happy ending they we so cheery about.

"This is the last batch, Dear." Ani nitong si Reina pagkatapos ng aming short coffee break.

"Alright, merci." tugon ko dito.

Mahigit 50 pa na katao ang nagpapirma sa kanilang mga libro. Akala ko ay matatapos na ang book signing event ko, pero may isang fan raw na gusto pang humabol. Pinarating naman ito agad ng security team. Pumayag naman ako dahil nag iisa na nga lang siya. Isa nalang naman, so why not diba?

Pero laking gulat ko nang makita ang nasabing fan naroon na hinaharangan ng security team ko.

Narito ang nag iisang lalaking minahal ko. Ang nag iisang lalaking minamahal ko kahit pa sinira lang ako nito. The only man I loved even with the broken pieces of my heart. 

He is the one and only Markus Serio Figueroa.