promaja, vmin

cennetten kovulan melek

ithaf, ElifDolay2

Yaşadıklarımı anlamlandırmam hiç bu kadar zor olmamıştı.

Taehyung'un yarattığı zemine basmadan önce kendi evrenimin boşluklarında çok kez savruldum. Kabullenmekte, kendimi ve hislerimi dinlemekte zorlandım. Hayatını mantık üzerine kuran bir insanken duygular ile barışmak normalinden de zordu benim için. Taehyung'a ulaşana kadar kendimi bilinçsizce hep en dibe çekmiştim.

İçimdeki hisleri olan insanı tanımak korkutucuydu ve işin sonunda çabalarım başarısızlıkla sonuçlandı.

Bir insanı gözünü kör etmeden sevmeyi öğrendim; sevebileceğimi öğrendim.

Kendimi bilerek kaptırdığım duygusuzluk selinden çıkmamı sağlayan tek kişiydi Taehyung. Bunun ona özel olduğunu biliyordum, başkasına izin yoktu.

Tanrı, beni kırmızı ip ile Kim Taehyung'a bağlamıştı.

Sadece ona aittim.

Bu kabulleniş bana en güzel duyguları tattırdı. Küçük kahkahasında bile kendimi ne kadar güzel olduğunu düşünürken buldum. Mimikleri, ses tınısı ve sayamayacağım daha birçok ayrıntısı hayatı sevdirdi bana. Başlarda düştüğüm dipsiz kuyu artık cennetti benim için.

Şimdi ise o cennetten kovulan melektim.

Aynada ilk kez bir yabancı ile bakışıyor gibi hissetmekten alamadım kendimi. Kimseyi dinlemeyen Park Jimin'in artık elleri bağlıydı. Öyle ki, kalbimi bile bir süre sonra zincirlemek zorunda kalacağımı biliyordum. Hayatım sadece iki gün içinde çıkmaz sokakları olan bir yola dönüşmüştü. Başka bir yol yaratamazdım, çaresizlik iliklerime kadar işlemişti ve bu son bulmayacaktı.

Açık bıraktığım su, akıtamadığım göz yaşlarımın yerini aldı bir nevi.

Hiçbir zaman ağlayabilen bir insan olmamıştım.

Suyu kapatıp tüm bu yükler ile dışarıya attım kendimi. Donghae bu sefer yanımda değildi. Koskoca şirkette dayanağım olan tek insanın o olması, benim ise birinden destek beklemem acınası geliyordu gözüme.

Koridorun ortasında bomboş şekilde dikildim bir süre. Sanırım gün boyu bu eylemi bilinçsizce tekrar edecektim.

Cebimde titreyen telefondan sonra derin bir nefes alıp bakmak adına çıkardım. İlk kez Taehyung olmamasını dilemiştim. Onunla yüzleşmekten deli gibi korkuyordum çünkü.

10-8539-2728
ben yoongi
hiçbir şey sorma
*konum*
seni bekliyorum

Tepkisizliğim değişmedi. Konum tarifini açtığım gibi şirketten çıktım. İçinde olduğum buhran yüzünden Jongin'e haber vermek aklıma bile gelmemişti.

Şu saatten sonra tüm psikopatlar toplanıp beni taş yağmuruna tutsa umursar mıydım, onu bile bilmiyordum.

Ölmek ilk kez cazipti.

P R O M A J A

Konum beni direkt yurtlarına getirdi. Bir daha görüşmemeyi düşündüğüm kişiler ile zorunluluk üzerine beraber olmak midemi bulandırmıştı. Kişisel bir çekememezlik değildi benimki, hiçbirinden nefret etmiyordum. Etmemi gerektirecek bir sebebe sahip değildim.

Yoongi haber ile ilgili gerekçelerini anlattığında, şirkette duyduklarım düştü aklıma. Sindiremiyordum. Paranın köpeği olan insanlara tek kelime edemeden boyun eğmek bana fazla tersti.

Çok seveceğin biri olacak ve hayatını onun için göz ardı edeceksin deseler, klasiktir ki inanmazdım.

Hayatımı değil, Taehyung için kendi hayatımdan onu feda ediyordum direkt. Bu kendi hayatını feda etmekten daha ağırdı. Onu görecektim, dokunacaktım ve çok kez öpecektim. İşimiz buydu bizim. İnsanların önünde sevişecektik yine, kendi dünyamızda gibi yaşayacaktık rolleri.