promaja, vmin

taehyung'a sığınmak

bölüm ithafı, guewaras

"Geldi mi?"

"Neden o?" Ansızın gelen soru karşısında kaşlarım sorgular şekilde çatıldı, "Derken."

"Kapıda birçok koruma varken neden Jongin'i seçtin."

Yeonjun'un hafif bıkkın tonda kurduğu cümle ile kaşlarım havalandı bu sefer. Olayın üzerinden yaklaşık iki hafta geçmişti. O ise bu süreçte yalnız dolanmamın daima tehlikeli olduğunu ve yanıma birini almam gerektiğini söyleyip duruyordu. Haksız değildi bu sefer. Yaşadığım olayı başlarda basit görsemde geçen her gün orada ölebilecek olduğum gerçeği dağıtıyordu zihnimi. Bir şeylerin harbiden ucundan dönmüştüm.

"Yalnız olmamı sorun yapıyordun şimdi Jongin'e mi taktın kafayı." Yüzündeki durgun ifade anında değişti. Gözlerini devirmişti hemen, "Bana ne ondan."

Dudaklarıma oturan yan gülüş ile masanın üzerindeki telefonumu aldım. Yanından geçerken yeni boyattığı saçlarını karıştırmayı ihmal etmemiştim. Pamuk şekerden farkı yoktu bu renk ile. "Sorgulama o zaman."

Arkamdan fırlattığı yastıktan son anda kaçtım. Kapının önünde Jongin ile karşılaşmak bana da sürpriz olmuştu. "Ne zaman geldin?"

"Beş dakika oldu olmadı." Sarılmak için adım attığı sırada isteksiz olsamda geri çevirmedim. Normal hayatta temaslardan kaçındığım gerçeğini herkes bilmezdi.

Eski bir arkadaşımdı Jongin. Olayı duyduktan sonra nasıl olduğumu öğrenmek için mesaj atmıştı. Konunun buraya geliş şeklini henüz bende anlamış sayılmasamda, korumam olmak istemesi ve benim bunu kabul etmem ile kapatmıştık günü.

"Eski Jimin'den eser yok. Bayağı toparlamışsın."

"Kemikleri saymak can sıkıcıydı diyelim." Alayla söylediğime karşılık güldü. Bu sırada çoktan arabada yerlerimizi almıştık. "An itibari ile gözetimim altındasın." Söylediğine karşılık yüzüne yan bir bakış attım. Baya inanıyordu bu dediğine anlaşılan. "Çalışanım olduğunu unutma. Sınırı aşarsan kapının önüne koyarım."

"Bay Park, çok haşinsiniz. Benimle bir gec-" Araba kullanmasını umursamadan elimin tersi ile dudaklarına çaktım bir tane. Cümlenin devamını getirmesede dudaklarındaki sırıtma eğlendiğini kanıtlar nitelikteydi. "Önüne bak."

"Sustum."

Konuşma orada kesildi. Jongin tamamen araba sürmeye odaklanmıştı.

Ben ise boş gözler ile camdan dışarıyı seyrediyordum. Yanıma sık uğrayacağını düşündüğüm Taehyung'un, ilk günden sonra bir daha hiç gelmemesi kafamı kurcalayan soru işaretlerinden sadece biriydi. En normalinden bir mesaj bile atmamıştı.

Düşünceler arasında boğulmama Jongin'in konum hakkında sorduğu soru engel oldu. Yolu tarif etmek dışında konuşmadım. Üzerimdeki keyifsizlikten haberi varmışçasına ciddiyetini korudu o da.

Araba sonunda çekim yapacağımız evin önünde durduğunda kısık gözlerimi üzerine çevirdim. Karşılık vermesi uzun sürmemişti. "İçeriye bir göz atmak ister misin?" Diğer oyuncular ile tanışmanın ilgisini çekeceğini düşündüm. Başını iki yana sallayarak beni yanılttığında çok hafif yandan sırıtmıştı, "Sen yetersin şimdilik."

Yüzündeki sırıtma bana da bulaştı. Yanağından yüzünü ittirdiğimde gülüşü sesli bir hal almıştı bu sefer. "Şimdilikmiş."

"Daimi olsun diyorsun. Düşünürüz bay Park."