Liefde en pijn

Hoofdstuk 1

"Sallam mama, ik ben thuis!" Riep ik door de woonkamer en kreeg geen reactie terug. Ze is vast boodschappen gaan doen. Ik deed mijn schoenen uit in de gang en ging naar mijn kamer. Na een dagje school en werk was ik echt gesloopt. Ik plofte neer op mijn bed en pakte mijn iPhone. Ik kreeg een paar apps binnen van vriendinnen maar had geen zin om dit te openen. Even was ik diep in gedachten en al gauw viel ik in slaap.

Ik hoorde mijn wekker gaan. Het was inmiddels al 7 uur. Dit word een drukke dag dacht ik bij mezelf. Ik vond het erg moeilijk om mijn bed te verlaten in deze vroege ochtend. Met moeite stond ik op en liep naar de badkamer om mijn wassing te doen. Vervolgens liep ik snel naar boven en deed een lange abaya aan en een hoofddoek op. Ik begon te bidden tot mijn heer. Na het bidden deed ik een paar dua's en ruimde vervolgens mijn gebedskleedje op. Snel deed ik mijn kleren aan en rende snel de trap af. "Sbah lghair hbiba" hoorde ik mijn moeder vanuit de keuken roepen. "Ik heb een ontbijtje voor je gemaakt, eet even wat voor je uit huis gaat" zei ze op een bezorgde manier. "Lah shokrane yemma, ik heb geen trek. Ik eet straks op school wel wat" zei ik terug. Ik haastte me snel naar de gang, deed mijn schoenen aan en rende snel de deur uit.

Wachtend op de bus zat ik een beetje met mijn iphone te spelen. Af en toe staat mijn telefoon nog vergrendeld en doe ik alsof ik druk bezig ben met mijn telefoon. Dit doe ik erg vaak. De bus stond er al. Ik checkte in en zocht een plaatsje waar ik alleen kon zitten zonder dat ik opviel of iemand naast me zat en naar me kon kijken.
Ik hoorde mijn telefoon over gaan en ik nam op.
Meryam: hey lieverd, ben je al op school?
Lina: nee schat, bijna. Why? Ben jij er al?
Meryam: nee ik kom vandaag niet, ik heb vandaag een date met Ayoub. Die jongen over wie ik vertelde die ik tegen kwam op station en om me nummer vroeg. Ga je mee?
Lina: oke dan. Nee schat, veel plezier.
Ik hing op en keek een beetje chagrijnig voor me uit. Dit deed ze dus iedere keer. We zouden samen gaan werken aan ons project, maar dat gaat nu dus moeilijk. Aangekomen op school liep ik naar de klaslokaal waar ik les zou krijgen. Ik hing mijn jasje over mijn stoel en pakte mijn boeken en legde die op mijn tafel. Verveeld keek ik om me heen en uit het raam. Ik zag een jongen lopen op het schoolplein die me erg bekend voor kwam. "Pff wat doe jij hier nou" fluisterde ik en ik volgde hem met mijn ogen tot hij de school binnen kwam. Dit was de jongen die ik nu echt niet meer wilde zien. Ik ben 6 jaar verliefd op hem en 6 jaar probeerde ik dit te verbergen. Ik kon hem niet meer zien. Telkens wanneer ik aan hem dacht of hem zag kreeg ik een raar gevoel van binnen. Ik weet niet of ik nog echt van hem houd of dat ik hem haat. Hij wist dat ik verliefd op hem was. Juist omdat hij dit wist probeerde hij me altijd jaloers te maken. Hij stuurde me best vaak fotos van meisjes die hij dan bijvoorbeeld date, of meisjes die hij dan helemaal mooi vond. Ik antwoordde dan altijd maar met "ja leuke meid, jullie passen goed bij elkaar" ookal vond ik dan van niet. Dit deed ik puur om niet te laten zien dat ik dit niet leuk vond.

Mijn lesuren verliepen zoals altijd "saai" af. Het was eindelijk tijd om naar huis te gaan. Ik liep de schoolplein af en zag een auto verderop staan. "Pieeep" hoorde ik en k zag de bestuurder een gebaar maken met zijn hand dat ik moest komen. Ik liep op de auto af omdat ik al gauw zag dat mijn broer het was en gaf hem een hand. Naast mijn broer zat een jongen. Hij hand licht bruine ogen en was getint. Ik keek naar de grond toen ik zag dat hij naar me staarde. Wauw, hij is echt prachtig dacht ik bij mezelf. Kom stap in, hoorde ik mijn broer zeggen. Ik deed de autodeur open en ging achterin zitten. "Ewa, hoe was school?" Vroeg faissal en ik reageerde een beetje kortaf met "saai." Het leek alsof ik niet wilde praten omdat mijn broer de vriend aanwezig was. Ik keek een beetje om me heen en ik zag dat hij vanuit de buitenspiegel naar me keek. Ik voelde me erg ongemakkelijk en keek een beetje om me heen. Al gauw zag ik dat we onze straat inreden. Yess, echt een opluchting dacht ik bij mezelf. Toen mijn broer stopte stapte ik snel uit. "Dank je wel liefste broer, dat je me kwam ophalen" zei ik. "Ja ja je hoeft niet te slijmen, het is goed zo." Lachte mijn broer. "Youssef en ik komen zo even naar huis, kan je alsjeblieft even wat koken" zei hij dit keer op een hele lieve toon. "Ja tuurlijk, tot straks". Ik liep naar de voordeur en deed de deur open. Hij heette dus Youssef. Ik kreeg een gek gevoel van binnen en bij het idee dat hij straks bij ons thuis is maakte me erg zenuwachtig. Ik dacht na over wat ik zou gaan koken. Ik koos voor mijn lievelings gerecht vis bestilla. Ik haastte me naar de winkel en kocht de nodige ingrediënten.

Thuis aangekomen ging ik naar mijn kamer en kleedde me zelf snel om. Ik deed een rode huisjurk aan en deed mijn haar in een hoge staart, rende snel de trap af naar de keuken. Snel ging ik koken en voor ik het wist hoorde ik mijn broer thuis komen. "Wat ruikt het lekker" hoorde ik. Ik keek snel naar de spiegel in de keuken om te zien of ik er goed uit zag. Even begon ik me onzeker te voelen en hoorde een lieve zachte stem "sallam oe'alaikoem" zeggen. Ik keek naar achter en ik groette terug. Ik kreeg dat warme gevoel van binnen die ik normaal bij mounir had.
Faissal en Youssef namen plaats op de bank in de woonkamer. Ik serveerde het eten en zag hun allebei eten. Ik stond op en wilde naar mijn kamer gaan. "Je kan goed koken, lina" hoorde ik. Dit gevoel van binnen was onbeschrijflijk. Ik voelde me rood worden en keek snel naar de grond. "Dankjewel" zei ik heel zachtjes. "Kom ook even eten" zei mijn broer. "Nee bedankt, ik heb al gegeten" antwoordde ik. Dit was helemaal niet waar, ik schaamde me gewoon om voor Youssef te eten.

Nadat ze klaar waren met het eten ruimde ik de tafel af en deed de afwas. Ik zag Faissal en Youssef samen playstation spelen in de woonkamer. Heel stiekem keek ik vanuit de keuken mee. Heel even werd ik verstoord door mijn telefoon die over ging. Het was een onbekend nummer. Ik nam op en ik hoorde niks. "Hallo?" Zei ik heel zachtjes. En nee nog steeds kreeg ik geen antwoord. Ik hing op en ik dacht na. Wie zou dit kunnen zijn? Ik ging naar mijn kamer en ging op mijn bed liggen. Ik hoorde faissal en youssef tegen elkaar praten en groetten elkaar. Youssef wilde naar huis gaan en deed zijn schoenen aan. Ik ging bovenaan de trap staan en luisterde wat ze tegen elkaar zeiden. "Bedank je zusje voor het eten, het was heerlijk" zei hij tegen mijn broer. "Zal ik doen mattie, t was gezellig man. Ik zie je morgen weer safi?" Zei faissal. Even later hoorde ik de deur dicht gaan. Pff weer kreeg ik dit gevoel. Echt een heerlijk gevoel. Was dit liefde op het eerste gezicht? Ik voelde mijn telefoon trillen en ik zag dat ik een bericht kreeg. Het was een bericht van dat onbekende nummer. Wie is dit? Ik opende dit smsje en las dit wel vier keer achter elkaar op.

"Wie is die jongen die je huis uit liep?"

Mijn hart begon sneller te kloppen en ik dacht aan wie dit zou kunnen zijn..