Liefde en pijn

Hoofdstuk 3

Ik zag een nummer staan die ik niet kende. Wie zou dit nou weer zijn? Ik zat in de les dus opnemen was geen optie. Wanneer ik uit ben bel ik wel even terug.

Eindelijk, het is 4 uur en ik ben uit. Ik was onderweg naar huis en bedacht me om nog terug te bellen. Ik pakte mijn telefoon uit mijn tas en belde even terug.
"Hallo?"
'Hey, sorry je belde me net maar kon niet opnemen.. Maar wie ben jij eigenlijk?'
"Sallamoe'alaikoem Lina, ik ben Youssef. Hoe gaat het met je?"

Ik kreeg een brok in mijn keel en begon een beetje zenuwachtig te worden.

'Oh hey wa'alaikoem sallam, het gaat goed hoor hamdoelilah.'
"Mooi zo, ik bel je zo terug goed? Moet even wat doen sorry..
'Nee geen probleem, beslama.'

Ik hing op een begon na te denken. Waarom belt hij? Weet mijn broer dat hij mij belt? Hoe komt hij aan mijn nummer? Allemaal vragen in mijn hoofd waar ik geen antwoord van wist.

Thuis aangekomen deed ik mijn schoenen uit en liep door naar de keuken. Ik gaf mijn moeder een kusje op haar voorhoofd en zag dat ze druk bezig was met koken. "Hbiba, zou je alsjeblieft even voor mij naar de winkel willen gaan? Ik heb net wel boodschappen gedaan maar ben een paar dingen vergeten" vroeg mijn moeder. Ik vond het goed en liep het huis weer uit. In de winkel pakte ik een mandje en begon met de boodschappen. Ik liep naar de kassa en rekende af. Ik moest opschieten dus ik versnelde mijn passen en kwam al snel thuis. Ik gaf de spullen aan mijn moeder en rende de trap op om mijn huiskleertjes aan te doen.
Samen met mama ga ik verder met koken.
Mijn broer kwam de keuken in en gaf me een knuffel en vervolgens gaf die mama een knuffel. "Uhm, Lina kom is even mee naar boven" zegt hij dan opeens. Ik kreeg een raar gevoel in mijn buik en liep met hen mee naar boven. "Ga op bed zitten, ik wil even met je praten." Heel braaf ging ik op bed zitten en hij begon met een vraag. Een vraag die mijn hart sneller liet kloppen. "Ben jij vandaag gebeld door iemand?" Vroeg hij me. "Uhm... Hoezo vraag je dat?" Zei ik zachtjes. "Ey lina kom op.. Ga je zo doen? Ik dacht dat je me alles kon vertellen man." Zei hij toen teleurgesteld. "Oke ik ben gebeld ja.. Door je vriend." Gaf ik toen toe. "Oke wat zei die allemaal?" 'Ja niks bijzonders, hij vroeg gewoon hoe het ging enzo en toen moest hij ophangen' zei ik geïrriteerd. "Oke luister.. Hij vind je al een tijdje leuk. En hij heeft het me verteld. Ik was echt boos, omdat ik dacht dat jullie uhm.. Ja contact met elkaar hadden ofzo. Maar hij had me verteld dat dat niet het geval was, maar hij dit wel heel graag wilde. Het is een goede jongen en heeft geen verkeerde bedoelingen ofzo. Ik zelf ken hem ook heel goed en vertrouw hem wel. Wil je het proberen met hem? Hij is een goede jongen, en als jullie elkaar dan goed hebben leren kennen kan hij je hand komen vragen. Hij heeft toch alles al op een rijtje. Een baantje, huisje enzo.." Ik keek hem verbaast aan. Is hij gek geworden ofzo? "Nee ik wil dit niet, sorry" zei ik toen. Ookal vind ik hem wel leuk. Ik zal nooit zoveel voelen als wat ik voor Mounir voel. Ik dacht weer aan hem, en voelde me weer down. Ik stond op en liep naar mijn eigen kamer. Ik ging op mijn bed zitten en opeens ging me telefoon over.
Ik; hallo?
Youssef; Sallamoe'alaikoem
Ik; Wa'alaikoem sallam
Youssef; hoe gaat het met je?
Ik; ja hamdoelilah, gaat goed met jou?
Youssef; Zolang het met jou goed gaat gaat het ook goed met mij toch.
*Even was ik stil, moest ik mee praten of moest ik het meteen afkappen en geen valse hoop meer geven.*
Ik; uhm, Youssef?
Youssef; ja ik belde je eigenlijk om wat te vragen..
Ik; Maar Youssef..
Youssef; ik vind je al een tijdje leuk maar ik weet niet of dit wederzijds is..
*alweer dacht ik aan Mounir. Ik wilde dat Mounir dit tegen me zou zeggen. Voel ik wat voor Youssef? Ik voel wel wat voor hem maar niet zoveel als voor Mounir. Weer draaide ik door en ik wist niet wat ik op dit moment moest doen. Ik wil hem niet kwetsen. Ik wil niet dat iemand voelt wat ik voel.
Ik; uhm ja ik voel ook wat voor jou.. Zei ik verlegen.
Mounir; zou ik je morgen mogen zien? Ik wil met je praten..
Ik; ja is goed tot morgen Mounir.

Ik hing op en dacht aan deze keuzen en al snel viel ik in slaap.
"Lina kom eten!" hoorde ik mijn moeder roepen.
Ik had echt geen trek en ging maar door slapen.

De volgende ochtend werd ik wakker en stond op. Ik liep naar de badkamer en ging even douchen. Vervolgens ging ik naar beneden en ik zag iedereen al ontbijten. Ik pakte olijfolie en deed het in een bordje en pakte warm brood. Ik at dit op met een glaasje ne3ne3 thee en ik stond op. Iedereen was nu klaar met ontbijten en ik maakte alles weer schoon. Ik ging naar boven en en deed mijn kleren aan en maakte me lichtjes op. Ik was moe, zwak en wilde alleen zijn.

Ik was buiten en liep naar een parkje.
Ik zou Youssef hier zien. Ik pakte mijn telefoon en smste hem:
"Sallamoe'alaikoem, ik wacht op je in het parkje.. Tot zo!"
Niet veel later kreeg ik een smsje terug:
Is goed prinses, tot zo!

Pff wat praat hij zo? Ik werd een beetje geïrriteerd maar al snel was dit gevoel weg. Ik voelde twee handen op mijn ogen en kon hierdoor niks zien. Wie is dit? Ik probeerde die handen weg te trekken maar dit lukte me niet. Vervolgens hoorde ik iemand giechelen. Ik draaide me om en ik zag MOUNIR!!
"Wat doe je hier?" Vroeg ik boos. "Lina doe normaal, wat is er met jou?" Hoorde ik mounir zachtjes zeggen. Mijn hartje begon sneller te kloppen en mounir pakte mijn handen vast. "mounir wat doe je?" 'Lina, het spijt me.." Hij kwam dichter bij mijn gezicht en drukte een kusje op mijn wang. Dit gevoel in mijn buik was zo heerlijk.. Maar dit had niet mogen gebeuren. Ik stond boos op en zag in de verte Youssef naar ons kijken. Zo boos zag ik hem nooit naar me kijken..