පුංචි හෝ-බින්ගේ වගේම සේමිගේ අකල් මරණය සිද්ධවෙලා දැන් සති තුන හතරක්ම ගෙවිලා ගියත්, Bangtan team එකේ කාටවත්ම යුන්ගිගේ වේදනාව නැති කරන්න කොහොමටමත්ම බැරි උනා. ඒ නිසා එයාලට ජේජු බලා යන ගමන දවසින් දවස පරක්කු කරන්න සිද්ධ උනේ, තාමත් ඒ දෙන්නාව මිහිදන් කරපු ටියුලිප් ගාඩ්න් එකට වෙලා බලාගත්තු අත ඔහේ බලාගෙන ඉන්න යුන්ගිව අතෑරලා දාලා යන්න බැරිකමටමයි.
"අපිට තව කොච්චර දවසකට වගේ මේ තියෙන කෑම ටික ඇතිවේවිද ජින් හ්යොන්?"
"අද රෑට මේ කෑන් එක ගත්තට පස්සේ, ආයෙ අනිද්දා රෑවෙනකල් අපිට බඩගිනි දැනෙන්නෙ නැතුව ඉන්න පුළුවන් වේවි."
මේ අටදෙනාට දැන් මුහුණ දෙන්න තියෙන්නේ, අභියෝග දෙකකට විතරයි.
එක.
වෝර්කර්ස්ලට අහුවෙලා මැරෙන්නෙ නැතුව ජීවිතේ ගැටගහගන්න එක.
දෙක.
මොනවාමහරි දෙයක් කාලා, හාමතේ මැරෙන්නෙ නැතුව ජීවිතේ ගැටගහගන්න එක.
ඉතින් කෑම්පින් වෑන් එකේ ප්රැන්ටි එකේ ඉතුරුවෙලා තිබුණු අන්තිම ෆුඩ් කෑන් එක එළියට ගන්න ගමන් නම්ජුන් දිහා බලාගෙනම සොක්ජින් එහෙම කියද්දි, නම්ජුන්ට පුළුවන් උනේ ලොකු හුස්මක් අරන් පිටකරන්න විතරයි. ඉතින් නම්ජුන්ගේ ඔළුවේ තියෙන කරදරේ ජින්ට ඒසැණින්ම තේරුණ නිසා එයා කොල්ලාගේ පිටට තට්ටුවක් දාලා හිනාවෙන්නත් අමතක කලේ නෑ.
"හැමදේම හොඳින් විසඳේවි නම්ජුනා... යුන්ගි කියන්නෙ මෝඩයෙක් නෙවෙයි. එකපාරටම වෙච්ච මේ නරක දේවල් දරාගන්න, අපි එයට තව ටික කාලයක් දෙමු.. එයා හිත හදාගෙන ඉස්සරහට යන්න තීරණය කරනකල්, අපිට එයාව අතාරින්න බෑනේ... නේද?"
ඉතින් ජින් එහෙම කියලා කෑම්පින් වෑන් එකේ තිබ්බ පුංචි ලිපේ දාලා තිබ්බ භාජනේට ටින් කරපු mashroom එකෙන් කොටසක් හලලා ඒක උයන්න යනකොටම, ඒ දෙන්නා ළඟට හති දාගෙන දුවගෙන ආපු ජිමින් නිසා ඒ වැඩේ නවත්තලා එයාලා දෙන්නම ජිමින්ගේ පැත්තට හැරුණා.
YOU ARE READING
The Walking Dead ‖ OT7 [6]
Fanfictionබන්ග්ටැන් කියන්නේ හත්දෙනෙක්. චරිත හතක්. පාට හතක්. ඒත්, 'එක කණ්ඩායමක්.' . . . . . . . . . . T H E W A L K I N G D E A D Awards: 🌟3RD PLACE in other category @ceylon_bloomers Award Ceremony 2021 Content ahead including Anger, Pain, Blood, Viol...