Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Lana del rey,In my feelings 1.1|Bana yardım et
Bir şeylerden çok kolayca nefret edebilirdim.
"Hey..çillerin var hyung?"
Mesela çillerimden.
"Çok güzeller!"
Kucağındaki çilekli sütü arada bir içerken koca gözlerini suratıma öylesine dikmişti ki,kırpmayı bile unuttuğunu düşünmüştüm. Huysuzca büzülen dudaklarımdan,"Sana ne?"cümlesi döküldü hızla. Ondan da nefret ediyordum.
İlgi odağında olan kendimden dahi nefret ediyordum.
Fakat dediklerimin hiçbirine bozulmuyordu bir türlü. Televizyondaki aptal çizgifilmi izlemek yerine beni sinir edecek şeyler yapmayı tercih ediyordu. Gülümsemişti yine. "Çok mutsuzsun..istersen sütümü vereyim." Demişti sonra. Cevabımı beklememişti bile. Son,büyük bir yudum içtiği sütü almam için bana doğru uzatmış, hala kızgınla bükülmüş olduğunu düşündüğüm yüzümü tınlamamıştı. Ondan nefret ediyordum...
Ona bu kadar boktan davrandığım halde benden uzaklaşmamasından ve iyi olmasından nefret ediyordum.
Çünkü o gelince,işlerin değiştiğini kendisi de biliyordu.
İrkilmiştim,"Ah...kendin iç bebeğim." Diye devam etmesiyle. Benim için olağanca bir travma sebebiydi.
Henüz altı yaşında olmama rağmen,hiçbir zaman Hyun kadar küçük görülmemiştim.
Annemi çaldığını zannetmiştim.Bana doğru uzattığı sütü annem yüzünden tekrar kucağına koyarken suratıma attığı mahcup bakışları görmemiştim bile. Hep nefret etmiştim. Bana hatırlattığı her şeyden,
Ama her şeyden nefret etmiştim.
Şimdi de...öyle miydi?
"Tuhaf hissediyorum hyung."
Hala Hyun'a katlanamıyor muydum?
Sabaha karşıydı fakat hala uyanıktık ikimiz de. Kafası kucağımda,yüzü ise bana dönüktü. Ağlamayı kesmişti,saatler önce.
Öpüştüğümüz anda.
Dizlerim kendime çekiliydi hafiften. Parmaklarımsa olağandışı bir şekilde lacivert tutamlarındaydı. Gözlerim ağrıyordu,her an bilincim her şeyi siktir edip kapanacak gibiydi. Yine de onunla bilmediğim şeylere kafa patlama isteğim ağır basıyordu ve bu neyin nesiydi anlamlandıramıyordum bile. Biliyordum. Kızarık İrisleri zar zor aralık duruyordu fakat o da çırpınıyordu."Olabilir."demiştim kısaca. Herkes zaman zaman tuhaf hissedebilirdi. Bu o anki ruh haline bağlıydı neticede. Belime sarılışını sıklaştırdı dediğimle. Ardından gözlerini bu sefer tam anlamıyla yumdu. "Burası,"demişti. Sesi çatlamıştı.
