A beloved poem(Stystem+historical)

A Beloved Poem_11

ရိပေါ်နိုးလာတော့ အခန်းတစ်ခုထဲ ရောက်နေသည်။ နန်း​ဆောင်တစ်ခု ဖြစ်မည်ထင်သည်။

" သခင်လေးနိုးရင် စားစရာတွေ လာချပေးပါ့မယ် "

"ငါ အခုဘယ်ရောက်နေတာလဲ "

"မင်းကြီးက သခင်လေးကို ဘယ်မှ မသွားဖို့ မှာကြားထားပါတယ် "

" မင်းကြီး ဘယ်မင်းကြီးလဲ "

"အသစ်တက်လာတဲ့ မင်းကြီး ရှောင်းကျန့်ပါ "

"အင်း အင်း မင်းတို့ ထွက်သွားလို့ရပြီး "

အပျိုတော်တွေထွက်သွားပြီးနောက် ရိပေါ် တစ်ဉီးတည်း အခန်းထဲမှာ ကျန်ခဲ့တယ်။ အခု အန်နာလည်း မရှိတော့ဘူးဆိုတော့ ငါ့မှာ ဘယ်သူရှိသေးလဲ။ ဟိုလူကို ခေါ်မှ ဖြစ်တော့မယ်။ အခုက stystem ဆိုပေမယ့် ငါ့ကို ကူညီပေးမယ့် လူလေးတောင် မရှိဘူး။ ချီး။
ရိပေါ် ဖန်လုံးကို နှစ်ချက် တောက်လိုက်သည်။

' မင်း ဘာအလိုရှိလို့လဲ '

' ခင်ဗျား ဒီမှာ ဘာတွေ ဖြစ်မေလဲ ဆိုတာ မသိဘူးလား ကျွန်တော့်မှာ ဇာတ်ညွှန်းလေးတောင် မဖတ်ရ ဘာ stystem လဲ "

" မင်းကို ကူညီပေးဖို့ လူရှာထားပါတယ် ခနနေ ရောက်လိမ့်မယ် "

" ပြီးရော "

' အိပေါင် အိပေါင် '

'အန် အန်နာ နင်ဘယ်မှာလဲ '

'ငါဒီမှာ '

'နင်ဘယ်လိုလုပ် '

' ငါနင့်ကို ကူညီပေးမယ့် သူလေ နင်က ငါ့Host ပေါ့ '

' ဘယ်လို ဇာတ်လမ်းတွေဆင်ပြန်ပြီးလဲ ငါကအခုမှ stystem နဲ့ ချိတ်မိတာလား '

' အဲ့ဒါက စာရေးသူသဘောလေ '

' နင်ဘာပြောတာလဲ '

' ငါတို့ရဲ့ stystem ချိတ်ဆက်တာတွေ အားလုံးက စာရေးသူသဘောလေ အားလုံးက သူဖန်တီးထားတာ "

"ဟေ စာရေးသူက ရူးနေတာလား လွတ်နေတာလား ရှုပ်နေတာဘဲ ငါတော့ ဒီဂိမ်းက ထွက်ချင်လာပြီး "

(မရဘူးနော် မရဘူး လင်ကောင်းသားကောင်းပေးစားဖို့ကို)

" ထားတော့ အခု ဇာတ်ညွှန်းဖတ်ပြမယ် ငါတို့က အပိုင်းတစ်ဝက်လောက်ရောက်နေပြီး "