(Zawgyi)
ညေန ၅ နာရီေက်ာ္တြင္ စိုင္းေမာင္သည္ ႐ြာသို႔ျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္။သူေရာက္သည္နွင့္ အေမာေျပ ေရခပ္တိုက္သည့္ဖေယာင္းေၾကာင့္ မၿပံဳးဘဲ မေနနိုင္။
"ေစာသားပဲေနာ္ ၊ ခုမွ၅နာရီပဲရွိေသးတယ္"
"ကိုဖိုးကေမာင္းတာျမန္တယ္ေလ ၊ ၿပီးေတာ့ လမ္းကေျခာက္တယ္ ၊ မိုးတြင္းဆိုရင္ေတာ့ အခုလိုမ်ိဳးေစာၿပီးေရာက္မွာမဟုတ္ဘူး"
ဒါေတာင္ ဘႀကီးက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ တစ္ညအိပ္ပါဦးေျပာေနေသးသည္။စိုင္းေမာင္က မျဖစ္ဘူးျငင္းလို႔ပါေပါ့။
ဘႀကီးနွင့္မေတြ႕တာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း တကယ္တမ္းမွာ ဖေယာင္းတစ္ေယာက္တည္းထား၍မျဖစ္။ညပိုင္းက် မနွင္းကလာအိပ္လို႔မသင့္ေပ။ေအာင္ေက်ာ္မင္းကလည္း ကေလးျဖစ္၍ အေရးအေၾကာင္းဆိုလ်ွင္ဘာမွလုပ္တတ္မွာမဟုတ္။
ထို႔ေၾကာင့္ စိုင္းေမာင္လည္း ညေနခ်င္းျပန္လာခဲ့သည္။
ကိုဖိုး၏ သံုးဘီးေပၚက ပစၥည္းေတြကို သယ္ကာ အိမ္ေပၚသို႔တင္ေနေတာ့ ဖေယာင္းကေငးၾကည့္ေနသည္။ မနွင္းကလည္း ၿခံထဲဝင္လာကာ စိုင္းေမာင္ဝယ္လာသည္မ်ားကို စပ္စုေလ၏။
ပစၥည္းမ်ားအားလံုးခ်ၿပီးေနာက္ ကိုဖိုးကိုပိုက္ဆံေပးကာ အိမ္ေပၚသို႔တက္လာလိုက္သည္။အိမ္ေပၚတြင္ ဖေယာင္းနွင့္မနွင္းက ပစၥည္းေတြကိုၾကည့္ေန၍ စိုင္းေမာင္က အနားသြားၿပီး
"ဘာလုပ္ေနတာလဲ ထိုင္ေန"
"ဟဲ့ ဒါက ေရခဲေသတၱာမလား"
"အင္းေလ"
စိုင္းေမာင္၏ စကားေၾကာင့္ မနွင္းမွာ မ်က္ခံုးပင့္လိုက္ေတာ့သည္။ဝယ္လာလိုက္တာကိုၾကည့္စမ္းပါဦး ၊ ပစၥည္းေတြဆိုတာစံုလင္ေနတာ။
" ဟိုအရင္တုန္းကေတာ့ ဝယ္ပါဆိုမဝယ္ဘူး ၊ အခုမွဝယ္တယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ကျဖစ္ေပမဲ့ ဖေယာင္းကရွိေသးတယ္ေလ ၊ ဖေယာင္းအတြက္ဝယ္လာတာ"
စိုင္းေမာင္သည္ သူဝယ္လာသည့္ပစၥည္းမ်ားကို ထုတ္ကာ ဖေယာင္းကိုျပလိုက္သည္။ေရခဲေသတၲာ၊ပန္ကာ၊အဝတ္အစားမ်ား ၊ မုန္႔မ်ား စံုစိေနေသးသည္။
