"Why he's not answering me. Malilintikan ka talaga sakin!" dismaya pa nitong sabi at nagpapadyak-padyak ulit
Nakapamulsa ko itong nilapitan at tinignan yung sasakyan niya
"Maaayos ba ang sasakyan mo sa dami ng padyak mo?" napangiwi siya at tinignan ako
"Who are you? Yeah,whatever. Just don't mind me"aniya pero napasandal nalang ako sa kotse niya
"May extra ka bang gulong? Sige,tutulungan nalang kita." salubong ang kilay at inismiran pa ako
"Misswhoeveryouare. I dont need your help. Saka umalis ka nga"pagtataboy pa niya
"Sige. Di din naman ako makokonsensya pag inabutan ka ng gabi dito at mapagtripan ka ng mga adik. It's not nice to see you here dude" naglakad na ako at napahinto ng tawagin niya
"Hey! Okay,fine. I need your help"nakatingin kung saan niyang sabi
"What did you just say?"pang iinis ko pa sa kaniya at tinarayan niya ako
"I need your help....Please"aniya
Tinulungan ko naman siya at tinuruan kung paano mag ayos ng flat wheel at mabilis namn yun natapos
"That's it??"aniya na tila gulat pa
"Yes! Next time make it yourself. You're not a kid anymore" iniwan ko na siya at naglakad ulit
"Hey! I'd like to thank you for helping me and I wanna treat you"hininaan niya ang pagmamaneho at sinabayan ang paglalakad ko
"No"
"Come on. Ayaw kong mag kautang na loob sa isang tulad mo"aniya at binuksan na yung pinto kaya wala akong nagawa kundi ang pumasok nalang
"So,missstrangerfromthestreet what is your name?"tanong niya at patuloy sa pagmamaneho
Hindi ko alam kong bakit ako nandidito ngayon,basta nalang ako pumayag sa di malamang dahilan.
"Mari" Ikling sagot ko at binuksan ang bintana
"My name it Marie too. But it's better when I say it"pag mamayabang pa niya at napasulyap ako sa kaniya
"Because it's different dude. Your name is Marie while mine is Mari"pagdepensa ko pa at napahalakhak siya
"So what's the difference between Marie and Marie?"
"Insane. Jst stop the car" naguguluhan naman niya akong tinignan
"What!!"aniya
"I don't know that you're a crazy dude. Just stop the car" bored na sabi ko at nakita ko sa mga mata niya ang... sakit
Na agad naman akong nakaramdam ng sakit sa nakikita ko sa mga mata niya. Na parang may tumutusok sa puso ko na hindi ko maintindihan.
Pumreno siya at agad naman akong bumaba saka tinawagan si Mang Leo upang dalhin ang sasakyan ko dito
Napatingin ako sa cellphone and it's already 5pm. Maya- maya naman ay dumating na agad siya
"Good afternoon ma'am. Pinapasabi po ni Sir Sedrik na hihintayin niya daw kayo sa bahay niyo"
Tahimik nalang akong sumakay at napasandal sa upuan.
"Ma'am tungkol nga pala kay ma'am Maricar" napapikit ako at hinintay pa ang susunod niyang sasabihin
"5 years na siyang nawawala ngayon. Itong araw ang hindi ko malimutan dahil lahat tayo ay hinanap siya buong araw at hanggang ngayon"aniya at napayukom ako ng palad
"Masakit man isipin pero habang tumatagal ay nawawala ang pag asang makita siya. Kayo ma'am,umaasa parin ba kayo?" napamulat ako at napatingin sa labas
Umaasa? Hindi naman nawala si Maricar Haze ah,kundi ako.
"Hindi"sagot ko at napabuntong hininga
"Tandang tanda ko pa,parati kayong nagtatalo ni ma'am Maricar dahil sa mga susuotin niyo--"
"Manong,kailan pa kayo naging madaldal? Bilisan niyo nalang ang pagmamaneho at may pupuntahan pa ako" pagputol ko pa sa mga sasabihin niya at tumango nalang siya
Pagkadating namin sa bahay ay agad kong nakita si Sedrik na prenteng nakaupo at halatang kanina pa ako hinihintay
"Where have you been?"salubong ang kilay na tanong niya
"I have my own life and i cant stay here with you"malamig na sabi ko at naupo sa harap niya
"We are going somewhere"tumayo siya at inayos ang nalukot niyang damit saka nakapamulsa naman niya ako tinaasan ng kilay
"Umalis ka mag isa,may pupuntahan pa ako"
"No,you're going with me Maica. Unless you want to stay in Norway,for good"napabuntong hininga nalang ako at napatayo
"Fine! Let's go" sinamaan ko pa siya ng tingin at pumauna na siyang maglakad at sumakay sa kotse niya at ganun din ako
Habang nakasunod sa likuran ng kotse ni Sedrik ay di ko mahulaan kung saan ba talaga ang punta namin.
Hindi naman pwede sa simenteryo dahil hindi nakalibing si Maricar Haze.
Papalubog na ang araw at unti unti na rin dumudilim ang paligid.
Unti unting humina ang pagmamaneho niya kaya naman ay hinihaan ko din ang pagmamanahe hanggang sa huminto ito.
Pagkababa namin ay napatingin ako sa hinintuan namin. We're in a restaurant. Now I know why.
"Let's go inside"aniya at sumunod naman ako sa kaniya
Naupo kami sa parating inuupuan namin noon and im not that idiot para di malamang pinareserve niya ito
May lumapit naman sa aming babae na may dalang pagkain at maingat na inilapag iyon sa harap amin.
Napako ang paningin ko sa cake na nakalagay sa harap ko.
Happy 19th birthday Mai
(Marie pov)
"What did you just say!" gulat na sabi ko
"Mom wants you to continue your study here at Brick University"pag uulit pa niya at nadidismaya akong tumayo
"I'm gonna call Mom about this! No way!"
"She is busy right now Marie. Beside,you can't change our decision"aniya at nginisihan ako
Next monday na ang alis ko papuntang London at balak ko na doon nalang mag aral. This can't be happening! Ayaw kong mag aral dun,I hate that school!
"You made decisions for me and not even questioning me! I can't believe this Ethan"dismayadong sabi ko na kulang nalang ay maglumpasay ako
"Its final Marie. Jacob already enrolled you"wow as in wow. Wala na palang atrasan dahil desidido talaga sila.
Napaupo nalang ako at nagdrama.
"Huhuhu what's wrong with you guys huhuhu pwede naman sa ibang school nalang eh"
Napahalakhak naman siya kaya agad ko ito tinignan ng matalim.
"Is this all about Raye kaya ayaw mo na sa Brick University? Tanda ko pa nga na halos ayaw mo nang umuwi para lang m-"
"Ow god! Stop! Just stop! Eww!" diring diri kong sabi at napahalakhak ulit siya
"Don't worry little one,doon din mag aaral sina Bianca,Xid and Jinky"napahawak nalang siya sa puso ng mabanggit ang pangalan ni Jinky
"Yuck! So how about Kayla?"
"Well,she's not sure because her parents want her to study in abroad"napasapo ako sa ulo at uminom ng tubig
"Fine!! I don't have a choice. Is that all why you're here?"tanong ko at agad na sumulpot si jinky kasama si Jinx ang alaga niyang aso
"Of course not. It's all because of me. Hi love" aniya at niyakap pa si kuya Ethan
YOU ARE READING
When Our Path Cross Again
Teen Fiction"Nasaan ka ng panahong kailangan kita Raye?" "Babawi ako sayo Marie" "Makalimut man ang utak ko,sa puso ko pangako ikaw ang tinitibok nito" "Let me go Ethan" "Hindi siya ang nawala kundi ako. Dahil nakalimutan niyo na ako" "I wont think twice to kil...
