Między Światami

Rozdział 3: Wszystkiego Najlepszego!

 Obudziłem się, delikatnie potrząśnięty przez Karola. Jestem niewyspany, lot samolotem to nie rzecz dla mnie. Jestem dosłownie połamany.

 - Dolecieliśmy? - spytałem, ziewając przeciągle

 - Zaraz lądujemy. Warto abyś był rozbudzony. - zaczynało mi się to wydawać wręcz nierealne: Karol budzi mnie w samolocie, którym lecimy tylko dlatego, bo Dealerq postanowił zrobił mi drogi prezent w postaci wyjazdu w góry, za który zapłacił z pieniędzy po sprzedaży auta. 

 - Już już - ziewnąłem po raz drugi w ciągu dwóch minut

_____________________________________________

 Stoimy przed dużym lotniskiem, gdzieś w Norweskim mieście. Wiatr zacina, płatki śniegu sypią się obficie z nieba. Jest jeszcze zimniej niż w Polsce, czuję, że jedyne czego teraz potrzebuję to gorąca czekolada. 

 Podjechała taksówka. Miły pan zapytał po angielsku "Gdzie jedziemy?". Karol powiedział jakiś adres. Wsiedliśmy do środka. Szyby są trochę zaparowane, ale jest ciepło. Z radia płynie jakaś muzyka, ale nie zwracam na nią uwagi. Nie rozumiem jej słów, musi być po szwedzku. Staram się ukryć pod rękawiczką zadrapany nadgarstek, co na szczęście się udało. 

 - Karol? - powiedziałem cicho

 - Tak? - odpowiedział, patrząc przez okno na śnieg

 - Mam pytanie. Jak daleko od lotniska jest ten ho... apartament? - pomyliłem hotel z apartamentem. No cóż, nie ma się czemu dziwić. Jestem całkiem rozkojarzony, przecież właśnie zaczął się wyjazd do niezwykłego miejsca, wraz z Karolem...

 - Niedaleko - objął mnie ramieniem, po przyjacielsku. Zarumieniłem się

_____________________________________________

 Dojechaliśmy. Apartament okazał się ładnie zrobionym, eleganckim domkiem na skale. Widać, że sporo kosztował. Weszliśmy, taksówkarz pomógł nam z bagażem. Rozsiedliśmy się, i zaczęliśmy od razu świętować. 

 - To niezwykłe, jak dobrze czasem wyjechać - Karol powiedział to z niezwykłą radością wypisaną na twarzy. W odpowiedzi tylko się uśmiechnąłem.