Dear Ex,
Mahirap bumangon tuwing umaga ng wala ka. Para bang may kulang sa pagkatao ko. Para bang isang puzzle na nawalan ng puzzle piece.
But Im learning to let go and accept the fact na wala ka na. At kahit kelan, kahit gano ko gustuhin, hinding hindi ka na muli pang babalik.
Usual day, same routine.
As usual, pumasok ako at kahit nahihirapan akong magconcentrate pinipilit ko. Good thing is, di na rin kita masyadong nakikita kaya mas madali kong nagagawa ang moving on process ko.
Pagkatapos ng klase ko e dumiretso nako sa Everything Sweet - isang pastry and coffee shop na pinapasukan ko bilang waiter para pang tustos sa sarili ko.
Though pinapadalhan naman ako ng Tita ko na nasa abroad e nahihiya pa rin akong basta na lang umaktong parang pensyonada.
There i busied myself by concentrating on my work.
Pero ganun ata talaga. Pag may iniiwasan ka, time flies so fast. Uwian na naman.
I decided to walk my way home tutal malapit na lang naman ang apartment ko.
Tatawid na sana ako sa kabilang side ng kalsada when i caught a familiar figure standing near the postlight at the other end of the street. Madilim sa bahaging yun dahil nasa likuran sya nakatayo pero parang tinitingnan sya sa direksyon ko.
Naalala tuloy kita. You used to wait me on the same spot everytime you want to surprise me.
Teka teka! Could that be? Dahil dun dali dali akong lumingon ulit sa spot na yun. But i found none. Namalikmata lang ata ako.
I felt disappointed and i cant ignore that fact. Oo nga at sinabi kong hindi nako aasa pa at maghihintay na babalik ka pero deep inside labas sa ilong yun.
Hays.
Makauwi na nga lang.
-
BINABASA MO ANG
Diary ng Brokenhearted (Para kay Ex)
General FictionPara sa lahat ng nagmamahal, minamahal, na friendzone, na kimzone, nabigo, lumuha, na depress, nasaktan pero nagpapakatanga, martir at lahat ng nabubulag sa pag-ibig. Eto na. Eto ang diary mo. #WhoGoat
