O gün Armin, kucağında bir kitapla nehirden aşağı koşarak geldi.
Armin Arlert'in okyanuslar, buzdan topraklar, alevli sular ve özgürlük vaadiyle Eren Jager'ı kendine köle yaptığı o gün, karşılıksız aşkları için Eren'i boğan çiçekleri doğurdu.
hanah...
Belki de Eren'in Armin'le ilk ve tek şansı, Maria'yı geri alma operasyonundan önceki geceydi.
Sevmenin ne demek olduğunu anlayacak kadar sakin olduğu tek zamandı ve Berthold'un duyguları Armin'in kendisine henüz aktarılmamıştı.
O gece, Armin, Eren'i Jean'in o kadar da nazik olmayan yumruklarından ötürü yatağına taşımıştı. Armin dudaklarında bir gülümsemeyle uzanmasına izin verdi.
Eren'in gözlerinde, Armin'in yüzü başlarının üzerindeki mum ışığında mükemmel bir şekilde yansıdı.
"Gerçekten çok asabisin."
Armin, Eren'in yanında yan yatarken mırıldandı, Eren gözlerini bir kez dudaklarına düşerken yakaladı ve gözlerine odaklandı.
"Özlemişim."
Eren hafifçe kıkırdadı.
"Yalan söylemeyeceğim, ben de özlemişim." diye mırıldandı.
Armin mavi gözlerinde yazılı olmayan bir hisle yukarı baktı.
"Yok canım?" diye mırıldandı, başını biraz yukarı kaldırarak.
"Sadece sevindim. Gözlerin yine parlıyor..."
"Gözlerim..."
Eren güldü.
"Asıl kendini gördün mü? Gözlerin okyanusun varlığının kanıtı. Dikkat etmezsem ayaklarımı yerden kesebilir."
Armin yüzüne yükselen sıcaklığı hissediyordu.
"Flörtleşmeyi bırak, sana hiç yakışmıyor."
Gülerek söyledi.
"Bunu Mikasa'ya sakla."
Eren sırt üstü yatarken gözlerini devirdi.
"İyi geceler, Armin. İyi geceler." diye çıkıştı ve 'hayat boyu arkadaşına' arkasını döndü.
❀
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
