O gün Armin, kucağında bir kitapla nehirden aşağı koşarak geldi.
Armin Arlert'in okyanuslar, buzdan topraklar, alevli sular ve özgürlük vaadiyle Eren Jager'ı kendine köle yaptığı o gün, karşılıksız aşkları için Eren'i boğan çiçekleri doğurdu.
hanah...
Aynı öğleden sonra, Eren kendini bir lavabonun üzerine eğilmiş, kan kusarken bulur. Aslında tam olarak kusmak değil, lavabonun üzerine sıçrayan küçük kan izleri tükürmek.
Kendini göğsünden koparır ve Eren aynada yeşim rengi gözleriyle karşılaştığında mide bulandırıcı bir şekilde solgun görünür.
Küçük bir kan izi dudaklarından aşağı indi. Eren dokusu yumuşak bir şey hissedebiliyordu ve tekrar öksürdü. Bu sefer sarı bir taç yaprağı eline düştü. Eren'in gözleri büyüdü. Bu kesinlikle gelecekteki anılarında gördüğü bir şey değildi. Eren, çiçek yaprağını parmaklarının arasında görmek için nazikçe yukarı kaldırdı.
Elinde kusursuz bir taç yaprağı var.
Hayatı buna bağlı olsa bile ne olduğunu söyleyemezdi. Tek bildiği yaprağın sarı olduğuydu.
Dışarı çıkıp doktoru buldu. Doktor onu ciğerlerinden ateşine kadar muayene etti. Doktor önlemini aldı ve kibarca turp gibi olduğunu söyledi.
Yani Eren aniden kan tükürene ve dudaklarının arasından koca bir çiçek ellerine kayana kadar.
Ellerine zarafetle konan öyle bir altın rengi çiçekti ki Eren, yapraklarının kendi kanıyla birleştiğine inanamıyordu.
Yaprakları parmaklarının arasında yuvarladı. Çok güzel bir çiçekti. Artık tam bir çiçek olduğu için onu tanıdı. Bu bir kadife çiçeğiydi.
Eren, çiçeğe bağlandığını hissederek, nazikçe kalbine yakın tuttu ve doktora baktı.
Adamın bakışları bir anda acınası bir hal aldı, Eren'e cevap veremedi ve birden gözleri yaşardı.
"Hanahaki'niz olabilir, efendim."
❀
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
