My SuperHeroes!

1*

Kamer: 508.

Hotel: onbekend.

Weer: wisselvallig en bewolkt.

Humeur: klaar om alles aan te kunnen.

Louis en Zayn staan voor het raam en kijken naar buiten. Niall zit voor de televisie het nieuws te bekijken en Liam speelt met Harry scrabble. 'Wat!' riep Liam. 'Harry stop met mijn gedachten te lezen, nu ben ik verloren en krijg jij alle punten.' Harry lachte. 'Ja hahaha, dat zijn dan 3001 punten voor jou en 8596 punten voor mij. Ik win!' Zayn stond met Louis te overleggen wat ze zouden doen in een noodsituatie. 'Louis, zo moet je iemands leven redden. Altijd eerst alle mensen rondom je en dan pas jezelf.' 'Maar... Zayn, Niall kan toch het vuur blussen, mocht het branden want hij heeft krachten met de natuur.' 'Nee dan weet de mensheid dat we bovennatuurlijk wezens zijn en we willen juist alle chaos vermijden door niks te zeggen, tegen niemand. Dat is toch poepsimpel.'zei Zayn geïrriteerd 'Ja,ja als jij het zegt, we moet mensenlevens redden zonder onze innerlijke superhelden te laten zien.'bromde Louis 'Precies.' Louis zuchtte. 'Hey jongens, kom is hier kijken.' zei Niall. 'Wat?' vroeg iedereen. 'Er loopt weer zo'n crimineel op vrije voeten rond in de stad.'

'Niall, hoe vaak heb ik het je al gezegd dat je niet mag zweven op je witte wolkjes als de gordijnen open zijn en iedereen je kan spotten.' zei Zayn boos en sarcastisch.' Niall dacht even na. 'Ik weet niet, misschien een miljoen keer. Maar dit is serieus. Als we niks doen kan die boef alles leegroven.' Iedereen zuchtte weer.

*Harry*

We vlogen door de lucht met z'n allen. Het was zo'n lange tijden geleden dat we nog eens buiten waren. We moesten wel onopgemerkt blijven. Liam sprong van de ene boom naar de andere of van het ene dak naar het andere. Zayn had het vermogen om snel te lopen en het leek alsof hij zweefde. Niall kon met een soort tornado, die onzichtbaar was voor mensen, zichzelf verplaatsen. Louis had een jetpack. En ik had aan mijn zolen van mijn pak vlammen waardoor ik door de lucht schoot. Het duurde niet lang voor we geschreeuw hoorden en we kwamen aan de rand van de stad waar er niet zoveel mensen waren. 'Ik ga kijken.' zei Liam zacht. Hij maakte zichzelf onzichtbaar en voordat hij terugkwam stonden we allemaal klaar om de bandiet te pakken. 'Omsingelen!' fluisterde Louis als bevel. Iedereen ging rond het gebouw staan. Meer gekrijs en geroep kwam vanbinnen het gebouw. Liam werd weer zichtbaar naast mij. 'Hoeveel?' vroeg ik. 'Twee bejaarden en een vrouw met een buggy en er zijn drie criminelen.' antwoordde Liam voor me. 'Ik ga naar binnen.' riep Zayn. Door zijn snelheid zou hij even onopgemerkt zijn als Liam die onzichtbaar werd. 'Niall, vang jij de criminelen.' riep Louis hem toe. 'Yes sir.' zei Niall lachend. Louis draaide met zijn ogen. 'Ga nu!' Niall liep het gebouw in. Louis ging aan de achterdeur staan. En ik bleef aan de grote poort staan dat dienstdeed als voordeur van het grimmige verlaten gebouw.

*Zayn*

Met mijn supersnelheid had ik de twee bejaarden mee naar buiten gekregen en Harry zou ze opvangen en geruststellen. Eigenlijk mag ik niet liegen. Hij hypnotiseert hen zodat ze dit gruwelijke zouden vergeten en denken dat ze in een gezellig cafeetje een kop koffie dronken. Liam had de vrouw en haar buggy onzichtbaar gemaakt zodat ze rustig het oude gebouw kon verlaten met haar baby. Niall was tikkertje aan het spelen met de gijzelaars. Maar in dit spel waren er drie tikkers. Hij liet planten door de grond groeien zodat de criminelen daarover struikelden en daarna bond hij ze ermee vast. Nu konden ze niet weglopen. Nadat de politie arriveerden waren wij al weg. Zo stonden ze voor een raadsel, want Harry had iedereen doen vergeten wat er gebeurd was -behalve de gijzelaars- en daarmee weet de politie nog steeds niet wie hen heeft gered.