Çaresiz Aşk

7.Bölüm

Selam ben geldim.
Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyor olacağım.
Keyifli okumalar.♡♡

&&&

Duydunmu Anne ben senin sayende kendimi acındıyormuşum.

Selin: Ömer bunu Hayal'e  yapmış olamazdı. Hayal'in akşam dedikleri beynimi zonklatıyordu. Kaç gündür pek bir şey yiyemiyordum. Kendime bir şeyler hazırlarken telefonum çaldı. Arayan Enes'ti.

"Alo Enes."

"Selin Hayal neden telefonunu açmıyor!?"

"Bilmiyorum yanımda değil."

"Nasıl değil!"

"Ben evdeyim,o fakültede."

"Tamam. Hayal'i ararmısın bana dönüş yapsın."

"Tamam" korkuyla kapatıp Hayal'i aradım. Açmıyordu,ard arda 4 kere  aradım fakat açmadı. Ardından enes'i aradım.

"Cevap verdimi."

"Hayır 3 kere aradım fakat cevap vermedi."

"Tamam Selin kapat."

Kapattım ve kapı çaldı. Hayal ümidiyle kapıyı açtım. Ne! Karşımda Hayal'in Babası vardı Hayal'de olan fotoğraflarından tanıdım. Fakat değişmiş gibi o fotoğraflardaki alkol bağımlısı,kalıplı vicdansız olduğu gözlerinden bile belli olan adam değildi.  Şimdi ise sık giyinmiş, güzel parfüm kokan yumuşamış yüzüyle bakıyordu.

"Hayal evdemi?"

"Evde değil. Kii evde olsaydı sizinle konuşacağını pek sanmam. Üzgünüm."

"Selin! Hayal nerede?"

"Siz beni nereden tanıyorsunuz." Küstahça baktım.

"Orasını boşver sen!"

"Pardon!"
Beni dinlemeden bi anda içeriye girdi.

"Çıkarmasınız!" Biraz sesim fazla yüksek çıkmıştı.

"Hayal'i bulup çıkıcam."

"Hayal evde değil!" Dememle telefonum çaldı Enes'ten haber geldi düşüncesiyle hızlıca telefonumu açtım.

"Enes haber aldın mı ?"

"Aldım."

"Neredeymiş Hayal?"

"Hastanede."

"Ne! Ne hastanesi Hayal ıyimi."

"Bilmiyorum bende yoldayım. " sesi sınırlı geliyordu.

"Hangi hastane?"

"..........."

"Tamam hemen geliyorum."

" Ne hastanesi kızım nerede."

"Hastanedeymiş, bilmiyorum."

"Hangi hastane?"

"Onca yaptıklarından sonra kızını merakmı ediyorsun!?"

"Kızım bak açıklama yapmak isterdim, fakat şu an Hayal önemli benim için."gözlerinde pişmanlık vardı. Ne yani değiştimi gerçekten.

"Tamam."hazırlanıp evden çıktık.

Hayal: Fakülteden çıktım, eve kadar yürümek istiyordum sadece. Onca yaptığı şeyler gözümde canlandı, film şeridi gibi geçiyordu. Bana bakıp gülümsemesi bana Hayal diye seslenmesi. Hepsi yalandı koca bir yalan. Karşı caddedeki marketten su almak için yönümü yaya geçidine çevirdim. İlerlerken bir arabanın çarpması ile gözlerim yerdeki lastikleri izliyordu. Yoksa ölecek miydim, annemin yanına gidecek miydim. Çok özlemiştim onu, belki bu yanına gitmem için bir sebep. Ama, ama bir kadın sesi duydum.