selamlar! yıldıza basıp yorum yapmayı unutmayın! iyi okumalar <3
efe: kwrtal
npldu anlstiyim mi
kartal: geldi yine tipini siktiğim|
anlatma komiser
içip ilk mesaj attığın gece
girdiğin sorguyu anlatmıştın
bana ne amına koyayım senin girip çıktığın sorgudan
efe: senşn girip çıktıgon seylr daha önrmli tsbii
kartal: aynen komiser,
aynen öyle
hatırlıyor musun benim girip çıktığım şeyleri .d
efe: hatırlıyprum
gwlsene
gostwr dogru mu
kartal: dua et sarhoş bir insandan faydalanacak kadar karaktersiz değilim komiser
gerçi sen insan olmadığın için dışında kalıyorsun biraz ama
olsun
direkt efe olduğun için gelemem sana
tamam?
efe: insan degşlim ki
komşserim
kartal: komiserlere de gelemiyorum ben ya
kriterlerim arasında değiller
siktir git hadi
yazma bana
efe arıyor...
aramayı reddettiniz.
efe arıyor...
aramayı reddettiniz.
efe arıyor...
aramayı yanıtladınız.
"ne arayıp duruyon komiser? kapattıysak vardır bi' bildiğimiz dimi!"
kartal'ın sinirli çıkan sesine karşı istemsizce başını iki yana salladı efe.
"sinirlenme, kuşum. sinirlen diye aramadım."
kartal alayla güldü.
"hadi ya! sinirlenmem için aramamış! neden aradın o zaman?"
efe derin bir nefes aldı. her zamanki gibi alkollüydü. kartal'ı araması, ayıkken yapabileceği şeyler arasında değildi zaten.
"seni rahatlatmak için."
kartal yutkundu. aklına, efe'yle olan ilk seksleri geldiğinde uzandığı yatakta oturur pozisyona geldi. sırtını sıkıntıyla yatağın başına yasladı. o esnada da efe, kartal'a tıpkı buna benzer bir cümle kurmuştu. bu yüzden oldukça net anlamıştı efe'nin ayyaş haliyle kastetmeye çalıştığı şeyi.
"kapa komiser. gece gece bela olma başıma. zıbar yat. ya da sızıyor musun napıyorsun, aklındaki düşünceleri sil."
efe, flörtöz bir tonla kıkırdadı.
"silmezsem nolur kuşum? yanıma mı gelirsin?"
kartal, efe'nin sınırlarını zorladığını biliyordu ve ona hiçbir şekilde yenilmek istemiyordu. unutmalıydı.
"sen içince çok hayal ediyorsun beni, ha komiser? bileğine kuvvet hesabı."
sırıttı efe.
"bileğimi sadece senin kelepçelerin varken kullanmak istiyorum, kuşum."
kartal yutkundu. zihnine dolan anılarla nasıl başa çıkacağını bilmiyordu. başını iki yana sallayarak silip atmaya çalıştı. yapmamalıydı. efe'ye taviz vermemeliydi.
"şimdi sen komisersin ya, al kelepçeni kendi kendine takıl odanda. beni de uğraştırma."
"odamda değilim ki."
"neredeysen orada kelepçele o zaman amına koyayım, bana ne?"
zaferle sırıttı efe.
"balkonunu gören kaldırımda oturuyorum."
kartal, efe'nin bir an ne dediğini idrak edemedi. ciddi miydi? telefonu kapatmadan yorganı ufak bir küfür mırıldanarak üstünden attı ve hızlı adımlarla balkona ilerledi. çıkıp boştaki kolunu balkon demirlerine yasladığında efe'yi gördü. buradaydı.
"ne işin var lan burada? siktir git evine."
efe, gülümsedi. omzunu silktikten sonra savsak adımlarla oturduğu kaldırım köşesinden ayağa kalktı. dengesini bulmakta zorlanıyordu ama bu kartal'ın umurunda değildi.
"ben özlemedim komiser, siktir git evine donacaksın."
"sen hâlâ beni mi düşünüyorsun?"
sabır dilercesine yukarı baktı kartal. o an sokaktan geçen taksiyi görmesiyle seslendi. "şu ayyaşı evine bırak kardeş, parası neyse uğra veririm." efe başını olumsuz anlamda salladı telefonu kapatıp. taksiciye, "benim param var, komiserim. rozetim de var," dediğinde kartal tepkisiz kaldı.
komiserin taksiye bindiğini gördükten sonra içeri girdi. adımları yatağını bulduğunda yorganı üstüne çekti. bakıp bakıp yumuşamamak için efe'yle olan tüm sohbetlerini her zamanki gibi sildi.
efe çok üzmüştü onu. kartal artık üzülmek istemiyordu.
telefonuna gelen mesaj sesiyle duraksadı.
efe: tweşekkür edrim kusum
seni sevşyorum
ACİLEN EKİN KOÇ'A SAÇ TOPLAMA YASAĞI GETİRİLSİN ACİLEN
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
