AFTER THE YEARS ◔JİKOOK◕

🍭18. BÖLÜM🍭

(◍•ᴗ•◍)İYİ OKUMALAR(◍•ᴗ•◍)

YAZARDAN (Önceki Bölümün Devamı)
"Hey! Sen odama nasıl girdin?!"

Saat 17.30 sularıydı. Gözlerini açar açmaz yatağa oturmuş onu izleyen Jungkook'u görmeyi beklemiyordu. Ona hala sinirliydi.

"Yedek anahtarının bende olduğunu unutma."

"Umrumda değil. Beni yalnız bırak. İkiyüzlü insanlarla muhatap olmak istemiyorum."

Jungkook birşey demeyip hala boş boş yüzüne bakmaya devam edince Jimin sinirle kalkıp dolaba yöneldi.

"Üstümü giyeceğim çık odamdan!"

"Yanımda da giyebilirsin değil mi?"

"Jungkook!"

Jungkook hala arsızca omuz silkiyordu. Jimin anlamıyordu. Bazen o kadar iyi davranıyordu ki onun bir melek olabileceğini düşünüyordu. Bazen de o kadar kötü davranıyordu ki vücudunu şeytanın yönettiğini falan düşünüyordu.

"Jungkook"

"Tamam ama bir şartla çıkarım"

"Söyle"

"Annemin sana ne anlattığını söyleyeceksin"

"Tamam ama burada olmaz. Git sende üstünü değiştir dışarıda konuşalım"

Jungkook kafasıyla onaylayıp odadan çıktı. 5-10 dakika sonra ikisi de hazırlanmıştı. Aşağı indiler.

"Çocuklar nereye?"

"Jin Hyunglarla buluşacağız"

"Tamam geç kalmayın"

İkili -yalan bir sebepten- izin aldıktan sonra dışarı çıktılar. Bir kafeye geldiklerinde cam kenarındaki masalardan birine oturdular. Jungkook öylece Jimin'e bakıyordu. Jimin de Jungkook'a.

"Anlatmayacak mısın?"

"Jungkook ben seni anlayamıyorum. Bir iyisin bir kötü. Bazen beni gerçekten çok sevdiğini hissettiriyorsun. Bazen de kendinden nefret ettiriyorsun. Sen nasıl bir insansın Kook? Sana ne yaptım da bana bu kadar kin dolusun?"

Jungkook'un birşey demeden kafasını öne eğdiğini görünce sözlerine devam etti.

"Telefonda kiminle konuştuğunu merak ettim çünkü kıskanç biriyim tamam mı? Seni sevdiğim için kıskanıyorum. Tamam seni bugün düşürmüş olabilirim ama bilerek yapmadım ve sen bunu bildiğin halde bana bağırdın. Orada sadece kendinin mi rezil olduğunu düşünüyorsun? Sen bana bağırınca o kadar insan bana gülüyordu Jungkook! Sana değil! Sen düşüp ıslandın da ben ıslanmadım mı? Emin ol senden daha kötüydü durumum ama rencide olmaman için sesimi çıkarmadım."

Sözünü bitirdiğinde gözlerinden akan yaşların farkına vardı ve hemen sildi eliyle.

"J-Jungkook"

Hala kafasını kaldırmıyordu. Cevap da veremiyordu. Çünkü ağladığını belli etmek istemiyordu.

*Not: Jungkook başkalarının yanında ağlamaktan nefret ederdi.*

"Bugünkü annenle konuştuğumuz konu ise... Jungkook ben sana iyi gelmiyorum. Ben senin yanında olduğumdan beri yemek yemediğini, eskisi gibi gülmediğini, kısaca ruh gibi olduğunu gözlemlemiş annen. Belki de haklıdır..."

"N-ne diyorsun J-Jimin?"

Jungkook'un ağladığı görünce daha fazla konuşmadı. Sadece birşey yapması için onu bekledi.

"J-Jimin onu dinleme lütfen. S-sen bana iyi g-geliyorsun *hıck. B-ben çok kötü biriyim"

"Jungkook"

"Hı?"

"Ağlama"

Yerinden kalkıp arkasına geçti Jungkook'un. Kollarını boynuna doladı, saçlarının kokusunu içine çekti derince. Jungkook ise Jimin'in ellerini avuçlarına alıp kendine daha çok sarılmasını sağladı. Daha sonra Jimin'in ayrılmasıyla o da bıraktı.

"Jungkook. Bir sorun varsa söyle lütfen. Senin böyle biri olmadığını biliyorum."

"Jimin. B-babamı uzun zamandır görmüyorum. A-anneme soruyorum dudaklarını büzerek omuz silkiyor. 3-4 gündür annem telefonda biriyle konuşuyor ama kim olduğunu bilmiyorum. H-hiç bir şey bilmiyorum Jimin. Annem çok farklı birine dönüştü. Bana çok farklı davranıyor. Neler olduğunu bilmiyorum ama dayanamıyorum Jimin"

"J-Jungkook daha önce neden söylemedin?"

"Bilmiyorum"

"Ha birde... Sevgilim... Benden... Ayrıldı..."

"Jungkook yaa"

Gülmüştü ama Jungkook için çok üzülüyordu. Jungkook bir yandan kahvesini yudumlarken, bir yandan da dışarıyı seyrediyordu. Jimin ise annesiyle mesajlaşıyordu.

Oğluşum
Anne Jungkook çok üzgün

Mommy
Niye?

Oğluşum
Babasını uzun süredir göremiyormuş.
Annesi ona çok farklı davranıyormuş.
Ve sevgilisinden ayrılmış...

Mommy
O senin arkadaşınಥ‿ಥ
Her daim onun yanında ol oğlum

Oğluşum
Olacağım anne. Sonra görüşürüz

Mommy
Görüşürüz oğluşum benim❤️

(Görüldü✔️)

"Hadi Jimin~Ah. Eve gidelim"

"Peki"

...................................................

"Jimin~Ah bugün birlikte uyuyalım mı? Eskiden olduğu gibi"

"Bilemiyorum"

"Söz bir daha seni üzmeyeceğim. Üzersem bana istediğini yapabilirsin. Öldürebilirsin bile. Affet minik tavşanınııı"

"Hmm bilmiyorum."

"Lütfen Jimin~Shiii! Noluuuyy"

"Yaa tamam yapma. Affettim minik tavşanım"

Dayanamazdı Jungkook'a. Ona ne kadar acı çektirmiş olsa da. İnsan kendinden bile daha çok sevdiği birine küsebilir mi? Jimin küsemezdi. Çünkü onu çok seviyordu.

Yatağa attılar kendilerini. O gece birlikte sarılarak uyudular. Eskiden olduğu gibi. Söz verdiler birbirlerine.

"Kavga etmek yok"

💞BÖLÜM SONU💞