AFTER THE YEARS ◔JİKOOK◕

🍭1. BÖLÜM🍭

(◍•ᴗ•◍)İYİ OKUMALAR(◍•ᴗ•◍)

YAZARDAN
"Hey Jiminnie! Beni bekle!"

Jungkook uzun bir süre sonra koşturarak önden giden Jimin'e yetişmeyi başarmıştı. Soluk soluğa kalmıştı.

"Jimin~Shi! Neden böyle koşuyoruz?"

"Kookie koş hadi okula geç kalacağız!"

İkiside ilkokula gidiyordu ve ailelerinin işleri yüzünden okula beraber yürüyerek gidiyorlardı. Başka bir deyişle koşarak...

"Jimin! Koşma düşeceksin!"

"Okula geç kalıyoruz Kookie! Dersin başlamasına sadece 2 dakika var. Asla yetişemeyeceğiz asla!"

Jimin'in en korktuğu şey okula geç kalıp hocadan azar işitmekti. Ama anlaşılan Jungkook yüzünden yine geç kalıyorlardı.

"Hadi ama Jungkook!"

"Biraz yardım etsen diyorum!"

"Sırtımda mı taşıyayım Jungkook!"

"Hayır ama çantanı bari alsan..."

Didişerek okula varlıklarında yaklaşık 5 dakika geç kalmışlardı. Korktukları şey yine başlarına gelmişti. Nefret ettikleri öğretmenleri tarafından azarlanmış, daha sonra da derse alınmamış ve sınıftan atılmışlardı. Belki öğretmen sınıfa alır diye düşünüp sınıfın kapısında beklemeye başlamışlardı ki hocanın tiz ve gıcık edici sesiyle koşarak okuldan çıkmaları bir olmuştu.

"Kapının önünde beklemeyin sizi amip beyinli veletler!"

................................................

Okuldan çıkmışlardı ve evlerinin önündeki parkta bir banka oturmuşlardı. Jimin hıçkıra hıçkıra ağlarken Jungkook ise onu sakinleştirmek için elinden geleni yapıyordu.

"Hey tamam Minnie. Ağlama artık"

"K-kookie y-yine senin yüzünden-"

Devamını getirememişti ağlamaktan. Jungkook sıkıca sarıldı Jimin'e ama ağlaması daha da şiddetlenmişti. Jungkook böyle şeyleri pek umursamazdı ama Jimin her zaman abartırdı.

"Ne kadar da duygusalsın Jiminnie."

Daha sıkı sardı Jimin'i. Jimin'de ona sarıldı. O an çok tatlı görünüyorlardı. Hatta gören dönüp bir daha bakıyordu onlara.

"Jimin artık eve gidelim mi?"

"Olur Kookie"

Birlikte yürümeye başladılar. Yürürken Jimin bir pamuk şekerci gördü. Jungkook'u kolundan tutup oraya götürmeye çalışıyordu.

"Nereye Jimin-shi?"

"Pamuk şeker alalım Jungkook ne oluuur!"

"Ama Jimin..."

"Ne oldu Jungkook?"

"Benim yanımda para yok ki???"

Jungkook mahçup bir şekilde Jimin'e bakarken Jimin'de arkasını dönüp yürümeye başladı.

"Hayır Minnie dur!"

Jungkook Jimin'in peşinden koştururken Jimin ise hızlı adımlarla yürüyordu. Jungkook yine soluk soluğa Jimin'e yetişmeyi başarmıştı.

"Jimin! Tamam hadi gel evden para alıp gelelim. Sonra da pamuk şeker alırız olur mu?"

"Tamam"

Koşarak eve gelmişlerdi. Jungkook'un annesi ve babası çalışıyordu. Bu yüzden onlara Jimin'in annesi bakıyordu ama bugün okula tek gitmek istemişlerdi. Normalde okula Jimin'in annesi bırakırdı.

Kapıyı çaldıklarında Jimin'in annesi onları şaşkın bir suratla karşılamıştı. Aklına ilk gelen şey okuldan kaçmış olmalarıydı.

"Çocuklar??? Daha yeni okula gitmediniz mi siz?"

İkiside sessiz kalmıştı. Çünkü öğretmenlerinden korkuyorlardı ve eğer sınıftan atıldıklarını söylerlerse öğretmenleri onlara ceza verir, hatta derste küçümseyip alçak durumuna düşürürdü. Her zamanki gibi...

"Oğlum Jimin! Neden ağlıyorsun?"

"Yolda düştüm."

Jimin sınıftan atıldığını annesine nasıl söyleyeceği hakkında bir karara varmaya çalışırken Jungkook ise pamukşeker hayalleri kuruyordu. Sessizce Jimin'in kulağına fısıldadı.

"Jimin hadi artık pamukşeker almaya gidelim."

"Tamam bi dur yaa"

Jimin mahçup bir şekilde annesine bakıyordu. Annesi ise Jimin'in birşey isteyeceğini fark etmişti bile.

"Ne istiyorsunuz bakalım afacanlar?"

"Anne pamukşeker alabilir miyiz? Lütfen"

Oğlunun yalvarmasına karşı annesi dayanamayıp izin verdi. Çünkü tatlış oğluna asla hayır diyemiyordu. Çantalarını içeri koyup parka doğru koşmaya başladılar.

.......................................................

"Teşekkürler Mochi"

"Rica ederim"

Banka oturmuş bir yandan pamukşekerlerini yiyor, bir yandan da önlerinden geçenleri izliyorlardı.

"Çok tatlısın Jimin"

Jimin aldığı iltifatla kafasını önüne eğmişti. Jungkook ise onun bu hallerine gülüyordu.

"Jimin"

"Evet Kookie"

"Seni neden bu kadar çok seviyorum?"

"Ne bilim neden?"

"Yani kardeşim yok ama varmış gibi hissediyorum. Seninle oyun oynamaktan hiç sıkılmıyorum. Seni kardeşim olarak görüyorum."

"Ben de"

"Chim biz hiç ayrılmayacağız değil mi?"

"Evet hiç ayrılmayacağız canım arkadaşım..."

💞BÖLÜM SONU💞