'Yun agad ang mga katagang lumabas sa bibig ni Jake nang magising ito. Halos maligo na nga siya sa sariling pawis at halata pa ang tumatagaktak na pawis nito sa noo.
Jake wasn't really physically, emotionally nor connected with anyone. In fact, kakaunti lang din ang mga kakilala niya ; Family, some relatives, and a few friends lang. He found his dream weird since it made his stomach feel like something he never felt before.
Naalala lang ni Jake na uminom sila at hinatid siya ng mga kaibigan niya sa condo unit niya at mabilis din na nagkatulog.
Tumayo si Jake at binuksan ang ilaw sa kwarto. Ang madilim na kapaligiran ay napalitan ng liwanag.
Napagdesisyunan tuloy si Jake na bumili ng gamot sa malapit na pharmacy hangga't hindi po sumasakit ng tuluyan ang ulo niya. He's sure to himself na kinaumagahan ay sasakit na ang ulo niya dahil sa mga nainom kagabi.
Jake then got up and hurriedly tidied himself before leaving. He made sure he locked all the doors before heading out.
Ten minute walk lang naman ang pharmacy na malapit sa unit niya at isa pa ay may malapit din na convenience store sa tabi-tabi.
Pagkatapos bumili nang pain killers at gamot para sa headache ay naglakad ulit siya papunta sa malapit na convenience store.
The store was quiet. Tanging tunog lang ng hangin ang maririnig mo rito. Tahimik lang din ang cashier na gumagamit ng phone sa gilid habang naghihintay ng customer. Jake didn't mind him.
Agad naman na pumunta patungong noodles section si Jake para bumili ng favorite niyang ramyeon.
Habang naghahanap ng makakain ay hindi napansin ni Jake ang binatang katabi niya na naghahanap din.
Tangkang kukunin na sana ni Jake ang noodles nang biglang may kamay na kumuha nito.
"Hey, I found it first!" napaangal naman tuloy si Jake.
Napansin at narinig naman ito ng naunang kumuha. "Bakit, ako naman ang naunang kumuha nito!"
Napakagat na lang si Jake ng kaniyang labi. Wala siyang oras para makipagtalo ngayon.
"English english ka pa!" the guy mumbled at napatingin ulit si Jake sa kaniya.
"Here, ito na nga! Baka isumpa mo ako!"
Biglang inabot naman ng lalaki ang cup noodles kay Jake at nagulat naman si Jake sa aksyon ng isa pang binata.
Napaisip tuloy si Jake.
Then you're the one who's making me feel guilty. This sucks.
Kumuha naman ng panibagong cup noodles 'yung binata at pumunta na sa counter, leaving Jake speechless.
Hindi tuloy nakapag-isip ng maayos itong si Jake at hinabol 'yung binata papuntang counter.
"Hey, I'll pay for your noodles. It was a childish move of mine. I'm sorry."
Gulat na tumingin naman ang binata kay Jake at biglang nag flash sa mukha nito ang malawak na ngiti.
That smile, have I seen it before?
Nang makabayad na sila ay sabay na silang pumunta sa labas ng convenience store.
"Thank you po talaga, Kuya! See you around po—"
"Wait!"
Hindi ba alam ni Jake kung anong pumasok sa utak niya dahil pinigilan pa niya ito. Jake knew and swore to himself that he wouldn't get attached to anyone yet look at the situation he created.
"Po?"
"What's your name?"
"Hala kuya baka holdapin mo ako ha!"
Jake was confused for a moment.
"Joke lang po. I'm Lee Heeseung!"
Jake's eyes softened when he saw that bright smile again on the man's face. He felt like he could live just by staring at his smiling face.
Heeseung then returned the question, "Sa inyo po?"
"Jaeyun, Sim Jaeyun."
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
