My little kitty/tomarry

Rozdział 13

POV. Harry

Kolejny już raz w tym tygodniu budzę się i biegnę do łazienki. Wymiotuje każdego ranka i nie wiem, co się dzieje. Do tego widocznie przytyłem i boję się, że Tomowi się to nie spodoba, więc nawet nie pokazuje mu się bez mojej wielkiej bluzy.

Wstałem z podłogi, na której do tej pory siedziałem, podniosłem bluzę do klatki piersiowej i zacząłem oglądać swój brzuch. W dotyku jest twardy, do tego jakoś dziwnie zaokrąglony. Właśnie wtedy do łazienki wparował Tom i spojrzał się na mnie, a potem na mój brzuch. Szybko się zakryłem z obawą, że ten mnie odrzuci, widząc, jaki jestem gruby.

— Skarbie? Co się dzieje? Czemu nie pokazałeś mi brzuszka wcześniej i dlaczego go zakrywasz? — spytał z troską w głosie. Ja tylko na niego spojrzałem z łzami w oczach i pokręciłem głową. — Oj koteczku, czemu płaczesz? Nie płacz, proszę cię, zrób to dla mnie dobrze? Oddychaj i się uspokój.

Po chwili już byłem spokojny, a Tom postanowił objąć mnie ciasno. Nie wiedziałem, dlaczego się źle czuje ani czemu mam taki brzuszek, a wiem, że Tom na pewno będzie o to wypytywać.

— Koteczku musimy porozmawiać. Zauważyłem już jakiś czas temu twoje wymioty i zachcianki oraz częste zirytowanie. Doszedłem do wniosku, że nasza mała rodzinka się powiększy. Teraz dodatkowo jak zobaczyłem twój brzuszek, jestem tego pewny. — Skończył mówić, a ja tylko na niego patrzyłem ze szklanymi oczami. Po chwili zacząłem mocno płakać, wtulając się w swojego przeznaczonego. — Kochanie? Nie cieszysz się? — spytał spanikowany.

— Oczywiście, że się cieszę! Płacze ze szczęścia, idioto! Merlinie, będziemy mieli małe kociątka! Takie tylko nasze, małe kociątka! — pisnąłem z podekscytowaniem.

Tom tylko spojrzał na mnie dziwnie i właśnie wtedy zobaczyłem łzy w jego oczach. Mój Tommy płakał ze szczęścia, że będziemy mieli nasze małe kociątka.

Cały dzień spędziliśmy wtuleni w siebie na łóżku, wpatrując się w mój brzuszek i wymyślając imiona dla kociątek. Jak do tej pory to był najszczęśliwszy dzień mojego życia, miejmy nadzieję, że każdy następny będzie taki sam.

***

Betowała: m4y_beCollapsed

Hej wężyki!!! (nazwa wymyślona przez cudowną osóbkę FenryrLokes)

Przepraszam za opóźnienie oraz za taki krótki rozdział! Postaram się następny napisać już jutro, zobaczymy, jak mi pójdzie.

Chciałam również z całego serca podziękować wszystkim, którzy czytają tę przeciętną książkę, dziękuję też za wszystkie pozytywne komentarze pełne milusich słów!!!

Mam nadzieję, że do jutra!!

~All the love💙💚~