Ölesiye Sevgilim

5. Bölüm

~İyi okumalar dilerim.~

**********

Koşar adımlarla yürümeye, oradan olabildiğince hızlı uzaklaşmaya çalışıyordum. Kalbim o kadar hızlı atıyordu ki çok net duyabiliyordum. Yıldız'da yanımda bana yetişmeye çalışıyordu. Bir yandan aceleyle kalktığımız banktan eline hızla geçirmiş olduğu paketleri toparlamaya bir yandan da beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

"Yazgı tamam sakin ol! Bak uzaklaştık, göremez bizi. Hadi biraz yavaşla."

Yürümeye, yani daha doğrusu koşmaya devam ettim. O an tek istediğim olabildiğince uzaklaşabilmekti oradan, ondan..

"Yazgı!" dedi, koşuşturmaktan nefes nefese kalmış bir halde Yıldız. Bende onu daha fazla yormak istemediğim ve gerçekten oradan uzaklaştığımıza ikna olduğum için durdum.

"Tamam, sakinim. Sakinim ben. Sadece biraz gerildim, o kadar." dedim ellerim titrerken.

"Yazgı, iyi misin? Bak eğer hala uzaklaşmış hissetmiyorsan bir taksiye binelim ama benim daha fazla bu poşetlerle koşacak halim kalmadı."

"Haklısın. Ben iyiyim. En iyisi bir taksi çevirip eve dönmek. Bende bir an önce unutmak istiyorum." dedim ve yola doğru bakındım. Bulduğum ilk taksiyi durdurdum ve Yıldız'la yola koyulduk.

Yıldız bana dönüp, "iyi olduğuna emin misin Yazgı? Şok oldun görünce. Yüzün bembeyaz oldu resmen. Benimde elim ayağım titredi bilemedim ne yapacağımı." dedi.

"İyiyim, ben iyiyim. Kusura bakma ya seni de peşimde öyle paketlerle koşmak zorunda bıraktım. Onu görünce kafam karıştı, nereye gideceğimi, ne yapacağımı, nasıl davranacağımı bilemedim. Bir anda her şey durdu, herkes sustu. Ben sadece uzaklaşmak istedim."

"Anladım canım. Gel yaslan bana." diyerek omzunu işaret etti. Bende başımı itiraz etmeden koydum omzuna.

Kötü hissetmiştim. Eğer yanımda Yıldız olmasaydı ne halde olurdum bilmiyorum. Daha ne kadar kötü hissedebilirdim.. anlamıyordum, onca zaman sonra bu şekilde onu görmek bana iyi gelmemişti. Sadece dinlenmek ve bundan anneme söz etmemek istiyordum. Onun da canının sıkılmasına gerek yok diye düşündüm. Bir yandan Yıldız'a başımı yaslamış şekilde yolu izlerken bir yandan da kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum. 

**********

Yıldız'ın evine birkaç dakikalık mesafe daha vardı. Ben bizim binanın önüne ulaştığımız için indim.

"Görüşürüz Yazgı. Lütfen dikkat et kendine ve ihtiyacın olursa ya da canın sıkılırsa falan hemen ara beni. Bunları zaten biliyorsun." 

(gülümsedim.) "Biliyorum." dedikten sonra taksinin kapısını kapatacaktım ki dalgınlığımdan ötürü taksiciye ödeme yapmadığımı fark ettim. Cüzdanımı çıkartmak için elimi çantama götürüyordum ki Yıldız ne yapacağımı anlamış olmalı, beni durdurdu.

"Saçmalama! Ben hallederim. görüşürüz."

(içimden iyi ki yanımda olduğunu düşündüm ve gülümsedim.) "İyi ki varsın Yıldız. İyi ki yanımdasın. Bugün için, beni yalnız bırakmadığın için sağol. görüşürüz."

"Tabii ki yanında olacağım şapşal. Sen benim kardeşimsin." (gülümsedi, gülümsedim.) taksinin kapısını kapatıp benim olan paketleri yanıma alarak binanın giriş basamaklarını çıkmaya başladım. Asansöre bindim ve asansörün bizim kata ulaşmasın bekledim. Bizim kata geldiğimde asansörden indim ve kapımızın önüne doğru ilerledim. Cebimden anahtarımı çıkarttım ve kapının deliğine sokup çevirdim. Kapıyı ittirerek açtım ve ayakkabılarımı çıkararak içeri girdim. Daha doğrusu tüm günün yorgunluğuyla bedenimi içeri atmak için son bir hamle sarf ettim. İçerden annem bana seslendi.