Ölesiye Sevgilim

2. Bölüm

Her yer karanlık. Sessizlik çökmüş, biraz soğuk. Üstümdeki örtüyü hissedip biraz yukarı çekmeye çalışırken annemin sesinin geldiği yöne dönüp henüz açmamış olduğum gözlerimide o an açtım.

-Yazgı, uyandın mı?

-N'oldu anne? Neden buradayız?

-Bayıldın kızım, ne oldu bizde anlamadık. İyi misin?

-İyiyim, sete ne oldu?

-Ara verdiler, seni de buraya yatırdık.

Derken karavanın kapısı açıldı.(içeri Onur girdi.)

-"Miraç abla, çay getirdim." derken uyandığımı fark etti.

(Elindeki çayı anneme verip) "Yazgı, iyi misin? Korkuttun bizi." dedi.

-İyiyim ben. (Doğruldum.) Sahneyi çekmeye devam edebiliriz.

(Annem bana dönüp) "emin misin Yazgı? İstersen biraz daha dinlen."

"Yok ya gerçekten, devam edebiliriz." deyip kalktım.

Çekindiğim için yüzüne bakmadan Onur'un yanından geçip, karavandan indim.

**********

Senaryoda tekrar yaparken, Onur'da yanımıza geldi. Yanımıza gelişini seyir ederken,

"noldu sana güzelim, daha iyi misin? Hemen ayaklanmışsın." dedi Nurgül abla.(set makyözü)

-İyiyim Nurgül abla ya, bayılmışım öyle anlamadım bende.

Onur söze atlayıp "Evet ya çabuk toparladın da birden ne oldu öyle bizde anlamadık." dedi. Konuyu kapatmak adına,

-Aynen, Nurgül abla yatınca saçım başım hep dağılmış set başlamadan bi toparlasak mı?" dedim.

-Tamam canım gel karavana geçelim." dedi.

Hazırlığım bittikten sonra reji gelip çekimin başlayacağını haber verdi. Karavandan inip aynı sahneyi çekmeye başladık.

Onur'un arkasını dönüp gittiği andan devam edecektik. Onur, arkasını döndü. Bende bu sefer gözyaşı için yardım alarak kendimi hazırladım.

3, 2, 1 kayıt..

**********

Çekim bitti, üstümü değiştirmek için annemin yanına, karavana yürümeye başladım. Onur da arkamdan koşarken "Yazgı! Beni bekler misin?" dedi. Karnım karıncalandı ama olduğum yerde kalarak, yanıma ulaşmasını bekledim.

Yanıma ulaşınca bende yürümeye başladım,

- Yazgı bugün n'oldu öyle? Neden birden bayıldın? Herkesin içinde çok sorgulamak istemedim ama bembeyaz oldun, senin için endişelendim.

-Bilmiyorum Onur. Bugün biraz rahatsızlandım. Ama şuan iyiyim, endişelenmene gerek yok.

-Anlıyorum. Sadece her sey üst üste geldi gibi oldu. Önce karnım ağırıyor dedin, yemek bile yemeden karavana geçtin. Sonra üst üste düştün. En sonda da zaten bayıldın. İyi olduğuna emin misin? Bir kaç gündür böyle biraz garipsin. Zaten bana karşı tavırların da değişti. Yoksa ben mi bir şey yaptım?

-"Hayır!" dedim.

"Hayır, sen bir şey yapmadın. Dedim ya bende bilmiyorum. Sen böyle anlatınca evet üst üste gelmiş ama dediğim gibi biraz rahatsızlandım. Bu gece uyuyup dinlenirim, yarına bir şeyim kalmaz."

Karavana ulaştığımız için "görüşürüz." dedim. O da arkamdan "yarın görüşürüz" deyip kendi karavanında doğru ilerledi.

Karavana girdim. Annem beni bekliyordu. Üstümü değiştirdim, birlikte çıktık. Abim arabayı getirmişti. Arabaya bindik, eve doğru yola koyulduk.

Arabada Onur'un söylediklerini düşündüm. Haklıydı. Birkaç gün öncesine kadar bu kadar tedirgin, diken üstünde değildim. Ve nasıl bu hale geldiğimi tekrar sorguladım. Kulaklığımı taktım, ışıkların rahatça ve dolu dolu süslediği yolu izlerken düşünmeye başladım,

Nasıl değişmişti her şey böyle birden? Bana ne oldu? Neden bu haldeyim? Nasıl bu hale geldim?....