Eetstoornis zou ook een scheldwoord moeten zijn

12

Ah, afzeiken. Heerlijk om te doen. Het is dan ook wel echt oer Hollands om te klagen, kritiek te leveren op anderen en gewoon lekker over het algemeen chagrijnig te zijn. Maar hoe zal het zijn als je als anorexia patiënt alle Victoria secret modellen en over het algemeen alle vrouwen met jouw 'schoonheidsideaal' (tussen aanhalingstekens want die kunnen nooooit realistisch zijn), eens volledig moest afkraken? Nou, ik zal je vertellen, ik heb nog nooit in mijn leven zo iets lastigs gedaan. 

De 'afzeiksessie' zoals ik het altijd noem was tijdens mijn laatste behandeling. Grootste anorexia shit was uit m'n lichaam maar toch kon het weer lekker makkelijk aangewakkerd worden. 

Het idee was dat je een collage moest maken van modellen uit tijdschriften en dat meenemen naar de behandeling. Wat we gingen doen, werd niet verteld. Deed me een beetje denken aan het idee van 'neem je zwemspullen mee maar ik ga nog niet vertellen wat we gaan doen', alsnog vrij makkelijk te raden dus. De volgende sessie was het dus tijd om die modellen lekker af te kraken. 

We kwamen met die posters vol uitgeknipte Victoria Secret modellen en bekende influencers aan in het gymzaaltje in de kliniek waar onze behandeling altijd plaatsvond. Met de posters op de grond en wij stuiterend op de yogaballen wachtten we totdat onze behandelaar binnenkwam. Met een grijns van oor tot oor en een flinke stapel Linda's en Cosmopolitans kwam ze de zaal binnenlopen. "Klaar om de boel even af te kraken?" 

Ja, de angst bekroop me wel even. De sessie begon als gewoonlijk met het bespreken van de strookjes met de quotes die we de vorige week hadden meegekregen om de komende week aan te werken. Vervolgens kwamen de grote posters ter sprake. "Dus, wat vind je lelijk aan Gigi Hadid?" begon de behandelaar mee. Ik kwam in een soort van shock. Ja, wat was er lelijk aan haar? Ze was namelijk mijn schoonheidsideaal, hoe kon ik in godsnaam haar gaan afkraken? Ik hield bewust mijn mond, denkend aan wat ik lelijk aan haar zou vinden. "Ehm, ze is perfect, ik kan haar niet afkraken," beantwoordde ik de vraag. De behandelaar begon te lachen. "Kom op, niemand is perfect, perfect is een woord wat hier niet genoemd mag worden." kut. 

Ik bedacht uiteindelijk een punt aan haar uiterlijk wat ik niet mooi vond: "ze is eigenlijk echt een gamma plank." waarop iedereen in lachen uitbarstte. Even wat luchtigheid, altijd fijn tijdens zo'n spannende sessie.

Na het bekijken van de modellen, het afkraken en het keihard lachen met elkaar, kregen we ons huiswerk voor de week. In onze hand kregen we drie formulieren geschoven. "Nu mag je je omgeving afkraken. Bekenden of geen bekenden, ik wil zoveel mogelijk opmerkingen zien." ik keek de twee meiden aan die naast me zaten. "Maar dit is toch echt onbegonnen werk?" vroeg een van hen. Weer kwam die glimlach van de behandelaar. Volgens mij had ze hier toch echt net iets te veel lol in. "Jullie kunnen dit, wees maar eens lekker hard en direct."

Het was echt leuk om te doen. Ik werkte toentertijd in de Albert Heijn en heb klanten, mijn collega's en zelfs familieleden zitten afkraken. Mijn favoriete opmerking over een meid die ik niet mocht: "ze lijkt op een panda die per ongeluk een kikker heeft ingeslikt en die niet naar buiten wilt laten." Het is best leuk om jezelf op een positieve manier met anderen te vergelijken en er echt een sport van te maken gecombineerd met veel humor. Probeer het ook eens!