ලන්තෑරුම් කරත්තේ || Poetic

සුදු අරලියාවේ තනි පෙත්ත

ශ්වේත වර්ණදියෙන් තෙතමනය ලත්,
දිණකරයන්ගේ රිදියෙන් ගෙත්තම් කෙරූ,
රූ සපුවකට වත්කම් දැරූ එයට,
ජන්මයෙන් උරුමවූ ඒක ස්වරූප පස් දළ පත්‍රයන්ය...

විලවුන් පරයා යන අති සුගන්ධයෙන් ද,
නිමක් නැති මනරම් බවද පැළපදියම් වූ,
පෙති පහේ පුෂ්පයට ඇමතුවේ,
සුදු අරලියා මල යැයි කියා....

නෙක රූ සොබා මැවුවද,
නෙතට ප්‍රිය වුවද,
දන්නෙහිද ඔබ
සුදු අරලියා මලෙහි වූ,
තනි පෙත්තෙහි වතගොත...

හුදෙක් මලක් වුවත්,
එය මනාවට පෙන්වන්නේ,
සැබෑ සමාජ විවරණය නොවේද?

මැනිය නොහැකි රසාස්වාදය ඉස්මතු කරද,
එතනද ඇත්තේ උත්කෘෂ්ඨ රංගදාරීන්ගේ,
අති ශ්‍රේෂ්ඨ රංගනයෙන් ඔද වැඩුනු,
රඟ හලක්ම නොවේද?

සුදු අරලියාවෙහි වූ,
නම් ලද තනි පෙත්ත,
කෑ මොර දුන්නේ,
වදන් නොමැති,
නිහඬ අදෝනාවෙනුයි..

එකා දෙන්නා වූ විට,
දෙන්නා හතර දෙනා වූ පසු,
අවසාන පස්වෙනි පත්‍රයට,
තනි නොවෙන්නට,
තවත් එක් පත්‍රයක් මවන්ට,
ඇයිද අමතක වූයේ මහා ලොකු මැවුම්කරුට.....

ගොළු අප්‍රාණිකයන්ටද,
තනි වීම් අහිමිවීම් ඇත්නම්,
විඳවීම් ද ඇත්නම්,
ප්‍රාණින්ගේ නිමක් නැති විලාපයට,
කවුරුන් දෙයිද උත්තර?

_________________________________

මටම මන්ම ලියාගත්තු එකක්....

ලන්තෑරුමට තෙහෙට්ටුයි...
වෙන දවසක ආයෙත් කරත්තෙට ගොඩ වෙන්න..

_YEUL-CHIMMY_