Świat

129 8 2
                                    

Świat, czasem piękny lecz ponury,
w okół cały czas silne wichury,
powalając drzewa,
powalając mury,
ludziom szczęście życia zabierając
widząc pustkę i cierpienie
widząc tęsknotę i żal,
ból każdego dnia,
śmierć każdej nocy,
łzy każdego poranka,
to wszystko zmiata
zmiata jak wyschnięty płatek róży
wielu zmęczonych ludzi




ciche wierszeWhere stories live. Discover now