Kiedyś optymistka
dziś pesymistka
wciąż jedną trasą idąc
wciąż okulary różowe mając
przez tą trasę długą
okularów różowych mi zabrakło
energii tak samo
we mnie światło zgasło
wnętrze wyblakło
trasa coraz cięższa
moje nogi mniej silniejsze
ciężko pod górki
najłatwiej z górki
coraz ciężej iść
coraz mniej sił
nie wiem czy dam radę iść
niech ta trasa skończy się
bo mi brak sił
YOU ARE READING
ciche wiersze
PoesíaPierwsze wiersze które publikuje, i nie są jakies idealne, czy super, po prostu są. Są one kontynuowane cały czas więc jeśli komuś się spodobają może być na bieżąco.
