Moral Of The Story • VSoo

chapter'8

Gozumu açtığımda tam tepemde duran ışık yüzünden gozlerim kamaştı ve gözlerimi kırpıştırarak etrafa bakmaya çalıştım ilk önce birsey görmesem de önce buranın bir hastane olduğunu anladım ama odada kimse yoktu ve çoktan akşam olmuştu. Keşke Irene ya da Seulgi olsaydı. Onlar olsaydı benimle sohbet edip güldürürlerdi, üçlü şekilde bir arada olmayalı uzun zaman olmuştu. Onları ne kadar özlediğimi iyi hissettiğim anlardan biriydi. Annem olsaydı bir şekilde her şeyi unuttururdu bana, elimi tutar ben her zaman seninleyim kızım derdi, yalandan azarlardı "niye zamanında hastaneye gelmedin, kendine hiç bakmıyorsun" diye.  Ya Junmyeon... onun bir şey yapması gerekmezdi beni mutlu ve güvende hissettirmek için ama yinede o da yapardı, annemin ve kızların yapacağı her şeyi yapardı. Hastane odasında tek başıma öylece yatmak ve birilerinin beni umursayacak birilerinin olmaması yaşadığım derin yalnızlık hissini çok arttırmıştı. Kim getirdi beni acaba diye düşünürken bir kaç saniye sonra Taehyung adlı adamı yanımda görmem uzun sürmedi.

Hemen yanımda bitip

-İyi misin? Dedi
-Bilmiyorum da ben niye buradayım düşmüştüm sadece
-Arabanın yanında baygın buldum seni. Ve şey sadece düşmüştüm mü?
-Bir süredir böyle bu, gözüm kararmış düşmüşüm neden hastanedeyim bir şey mi olmuş anlamında söyledim
-Olmuş zaten işte düşmüşsün nasıl bir şey olması lazım tam olarak hastaneye getirilmiş olman için?

Buna ne cevap verebileceğimi bilmiyordum, onunda lafası karışmıştı.

-Zaman ayıramadım bir süredir devam ettiği halde bir şey olmayınca kaldı

Anlamayan bir bakış attı

-Bu arada teşekkür ederim. Dedim beni tek bırakmadığın için. Gerçekten ciddiyim.
-Rica ederim. Dedi biraz utanmıştı sanırsam

başım feci şekilde ağrıyordu bu yüzden sustum o ise hemşirelerden birini çağırdı biraz dışarıda konuştular ve sonra bir doktor ile içeri girdiler.

Doktor- " Bayan Kim, durumunuzun çok ciddi olduğunu söyleyemem ama kendinize biraz daha dikkat etmelisiniz, erkek arkadaşınız olmasaydı kafanızda büyük bir hasar oluşabilirdi."

Bir kaç saniye sessizlik oldu ve Taehyung konuştu. Sevgili değiliz demesini bekliyordum

-Ama öyle birsey olmadı sonuçta bundan sonrası önemli. Dedi

-
Aslında biz sevgili değiliz sadece iş arkadaşlarıyız. Diye ekledim biraz geç oldugu icin garip oldu.

Taehyung'un yüzü anlamlandıramadığım bir şekilde donuklaşmış gibiydi

Doktor başımın sık olarak dolanmasının sebebinin, düzenli yemek yemememden dolayı olduğunu söyledi ve hızlıca 1 kağıda 2 ilaç ismi yazdı sonra ise Taehyung'a verdi

-Bu ilaçların birini düzenli olarak kullanmalısınız diğerini ise şiddetli baş ağrısı olduğu zaman, zaten kağıtta yazıyor. Artık taburcu olabilirsiniz iyi günler.

Hastaneden çıktıktan sonra belimden tutup yanımda yürümeye devam etti

Kafamı çevirip "ne yapıyorsun yürüyebilirim" dedim.

-Düşme diye seni tutuyorum
-Belimden mi?
-Nerden tutmamı tercih ederdin.

Birsey demedim biraz saçma bir soruydu

Arabaya bineceğimiz zaman
-Benimki ile gidelim sabah dönüşü alırız. Dedi
-Buna gerek yok.
-Tabii ki de gerek var. Bu halde araba kullanmayı mı düşünüyorsun?

Onun arabasına bindik. Başım çok ağrısada kafamı kurcalayan bir şey vardı.
Neden bu kadar ilgili davranmaya başlamıştı birdenbire?
İçimde tutamayacağımı hissettim ve ağzımdan düşündüklerim dökülü verdi.

-Neden bu kadar ilgilisin?
-Ne? afallamış gibi bakıyordu elleri direksiyon da suratı bana dönüktü
-Bana karşı neden bu kadar ilgilisin diyorum. Daha yeni tanıştık ve iyi bir tanışma değildi. Ama çok samimiymişiz gibi davranıyorsun ve ben bunu anlamlandıramıyorum yanlış anlama bu sadece garip geldi.
-Şey.
Biraz sustu sonra devam etti. Gergin gibiydi sanki.
-Biz artık arkadaşız bilirsin arkadaşlar birbirine destek olurlar. Ki birisine destek olmam için are,Adam olmamız gerekmez
-Peki öyle olsun bakalım ama hala o kadar yakın değiliz hatta hiç oturup konuşmadık bile
-O da olur zamanla, mesela yarın olabilir değil mi?
-Dolaylı yoldan bir buluşma ayarlamaya çalışıyorsun?

Bu sırada evimin önündeydik daha doğrusu evimizin o da burda oturuyordu

-İstemiyorsan bu sorun değil neden bu kadar sorguladın anlamadım artık iş arkadaşları ve komşuyuz. Doğal olarak zamanla arkadaş olacağız. Dedi asansöre girerken
9. Katı tuşladı sonra ikimizde kapılarımızın önünde iken,
-Yarın işten sonra uygunsan saat 10'da alırım seni. İyi geceler.

Dedi ve hızlıca eve girdi bir anlık tatlı olduğunu düşündüm, hastanede yanımda olması gerçekten tatlıydı
eve girdim çok yorgun olduğum için genel işlerimi halledip hemen yatağa girdim, bugünü gözde geçirdim biraz, uygunsan alırım seni demişti, yarın bir işim yoktu bu yüzden teklifini kabul edecektim