İsteksizce yatağımdan kalktım ve dün geceden kalma salona göz ucu ile bakıp banyoya yol aldım.
İşe gitmem gerekliydi ama istemiyordum gitmeyi
aslında olanlara bakılırsa bay Min izin verirdi, ama eğer gitmezsem hastanedeki stajyerlerin arkamdan yayacakları dedikodular şimdiden oluşmuştu kafamda ve baktığım her yer dün yaşananları hatırlatıyordu, her detayını...
Banyo da asılı duran aynaya baktım ve yüzüme dikkatlice bakmaya bir süre devam ettim, bunları yaşamak zorunda mıydım? Ben her ne yaşarsam yaşayayım tüm yaşanmışlıklarımı hep birer tecrübe olarak gördüm, ama bunları tecrübe etmek zorunda mıydım? Hemde aynı günde.
göz altlarım berbat görünüyordu biraz daha göz altı morluklarıma ve ağlarken akmış, öylece uyuduğum için yüzümün bazı yerlerine bulaşmış rimelime baktıktan sonra duş kabinine girip kısa bir duş aldım.
Çıplak bedenime her değen damla bana acı veriyordu ama üzüntü gibi değil. Daha çok sinirlenmeme sebep olacak anılar acıya dönüşüp bendenimde süzülüyor her zerreme işliyordu sanki.
Bir kaç dakika sonra çıktım ve saçlarımı gelişigüzel kuruttum, kombin yapacak halim ve keyfim pek yoktu ama yapmalıydım. Odamdaki büyük dolabın önüne geçip bir kaç saniye göz gezdirdim, garip bir şekilde dalıp dalıp gidiyordum arada. Siyah bir bluz altına kısa kesim kumaş bir pantolon aldım ve giyip odamdan çıktım.
Hangi duyguyu veya duyguları yaşadığımı kestiremiyordum. Şimdiye kadar dün gece olanlar kadar hatta daha uzun süreli kötü etki bırakacak ağır şeyler yaşamıştım ama bu da hafif değildi hemde hiç hafif değildi. Yine de kendinden de emin değildim. Evet ağır şeyler yaşamıştım ama aynı gece annesini kaybetmiş ve aldatılan bir kadına göre sakindim sanki, annem benim için en önemli kişiydi. Ama onu kaybetmek düştüğüm koca boşluğu genişletse de bu kadardı.
Fazlası değil.
Ya da şuan beni fazlası ile etkilediği için biraz saçmalıyorum
Başım da ağırıyor dünden beri pek kafam yerinde değil, duygularım değişken, yorgunum ama dik durmalıyım, duracağım.
Dün gece ve bu sabah çok farklı kişiler gibiydi ya da eski hali geri dönmüştü?
Masanın üstünde eşyalarımı alıp evden çıktım arabasına binip yol boyunca dün gece ki şeyleri düşündüm...
Nasıl böyle tepki veriyordu? verdiği tepki normal miydi? bilmiyordu...
Neden böyleyim?
Bir psikiyatrist olarak kendinden şüphe duymaya başlamıştı akıl sağlığından emin değildi.
Neden bunları yaşadım?
Geçmişi travmalar ile dolu o küçük kız geri mi geliyordu?
Gerçekten emin değildi kendine dair hiçbir şeyden
Nasıl sakin kalıyorum?
Gözleri istemeden dolmuştu ama kendine sinirlendiği içindi, ne ara bu kadar korumasız olmuştu?
şu ana kadar hep kendi kendini ayakta tutmuştu, düşüyor muydu?
