Meriç, bir gün okul çıkışı evine servisle döner. Kış aynın soğuk ve çetin günlerinde yollarda oldukça tehlikelidir. Fakat servis şoförü ne kadar dikkat etse de kaza kaçınılmaz olur. Bu kazada öğrencilerin yarısı ağır yaralanır. Meriç ise ölümle yaşa...
Herkese merhaba, Bu benim hayata geçirdiğim 2.kurgum. Ölümcül Dans 'tan sonra oldukça farklı bir tarz değişikliğine gittim. Bu kurgu bir anda aklıma geldi ve bir süredir de iyice bunun üzerinde çalışıp geliştiriyordum. Bu kurgum için oldukça heyecanlıyım. Umarım sizlerde beğenirsiniz. Keyifli okumalar dilerim🥰 Tür olarak şimdiden söyleyeyim; Fantastik ve korku olacak🖤🖤😊
Oy ve yorumlarınız benim için çok değerli. Şimdiden teşekkür eder, keyifli okumalar dilerim💜
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÖLÜMLE YAŞAM ARASINDA DOKUNAN MEKİK
4 ay önce
Kafama gelen kar topunu kimin attığına bakmak için arkamı dönmek en büyük hatalarımdan biri olmuştu. Birinci, ikinci ve üçüncü kartopu derken büyük bir saldırıya uğramıştım. Acımasızca gelen kartoplarina karşı kendimi savunmaktan karşı saldırıya geçemiyordum. Servisin yanına koşarken bacaklarım iki yana ayrıldığında kendimi zor toparladım.
Arabaya tututuna ilerleyip kendimi güvene aldıktan sonra sinsi gülüşle, "Siz şimdi bittiniz!" diye tehdit ettim. Gelen kahkaha seslerine bakılırsa ciddiye alınmamıştım. Kendileri bilir.
Yere eğilmemle sırtımda ki çantamda özgürlüğünü ilan edip sırtımdan kayıp kafama düşmüştü. Böyle devam edemeyeceğimi anlayıp çantamı çıkartıp bir köşeye attım. Daha sonra eldivensiz ellerime aldırmadan bir kucak dolusu karı motumun eteğine koyup boşta ki elimle de nereye geldiğine bakmadan atmaya başladım. Ellerim soğuktan buz kesmiş, kıpkırmızı olmuştu bile. Olsun, eğlenceme engel degildi.
Elimde ki karları tek tek karşı taaruz olarak arkadaşlarıma atmaya başladığımda Eslem kafasının arkasına isabet eden karla ne olduğunu şaşırmış bir halde etrafına bakınıyordu. Gülmemi asla durduramıyordum. Adem ise kaçmak için adım atmasıyla yere yapışması bir olmuştu. Bir de omu tutmak usteyen arkadaşı da omunla birlikte yanmıştı. Herkes gibi ben de gülme krizine girmiştim.
"Haydi çocuklar, yollar kapanmadan yola çıkalım." diyen servis şoförümüzün sesiyle eğlencemiz de bozulmuş oldu.
Elimde kalan karları da yere bırakıp ellerimi birbirine vurarak çırptım. Tam servise ayağımı atmıştım ki kolunu öne uzatıp, "Ayaklarınızı iyice silkeleyip öyle binin. İçerisi hep çamur oluyor." diye söylendi. Dediğini yerine getirirken bizi pür dikkat izliyordu. Arabası kadar kiymetlisi yoktu Tahsin amcanın.
Tam istediği şekilde yapıp servise bindiğimiz de o da araca binip kapıyı kapattı. Kapının kapanmasıyla içeri de ki sıcaklıkta yeni yeni vücuduma işlemeye başlıyordu. Yine de titrememe engel olamıyordum. Özellikle kafama gelen karlar ensemde aşağı aktıkça hasta olacağıma emin oluyordum. Hasta olmaktan nefret etsem de en güzel yanı okula gitmeyecek olmamdı. Gerçi meslek lisesinde bu pek mümkün olmuyordu. Bir tane uygulamalı dersi kaçırdın mı bir yıl okula gitmemiş gibi oluyordun.
