𝑜𝑛𝑐𝑒 𝑢𝑝𝑜𝑛 𝑖𝑛 𝑐ℎ𝑢𝑟𝑐ℎ [ Completed ]

In ( Z )

လာဗင္ဒါေတြက ျပန္လာခဲ့တဲ့ေနာက္ပိုင္းကစ ေရွာင္က်န့္က ရိေပၚနဲ႕ ပိုလို႔ရင္းႏွီးလာတယ္လို႔ ခံစားမိတယ္။ လူေတြနဲ႕ ေဝးရာမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ေလး
ေနတတ္တဲ့ ရိေပၚက သူနဲ႕ဆို မၾကာခဏၿပဳံးတတ္တယ္။ ေအးစက္ေနတတ္တဲ့ မ်က္ဝန္းေတြထဲ ခံစားမိတဲ့ ေႏြးေထြးျခင္းေတြက သူတစ္ေယာက္တည္းနဲ႕
သက္ဆိုင္တယ္လို႔ ေရွာင္က်န့္က အႂကြင္းမဲ့
ယုံၾကည္ထားေသးတယ္။

ရမိတဲ့ေနာင္တတခ်ိဳ႕ကေတာ့ အခ်ိန္နည္းနည္းေလာက္ ေစာၿပီးမေတြ႕ဆုံျဖစ္ခဲ့ၾကျခင္းေပါ့။

မေန႕ညက ညဥ္နက္တဲ့အထိ စာေရးေနခဲ့တဲ့ ေရွာင္က်န့္က ရိေပၚရဲ႕ အခန္းထဲက ခုတင္ဆီမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္။ကိုယ္ေပၚမွာေတာ့ ရိေပၚ လႊမ္းၿခဳံေပးထားခဲ့တဲ့ ေစာင္တစ္ထည္ ရွိတယ္။

ရင္းႏွီးေနၿပီျဖစ္တဲ့ အေငြ႕အသက္ေတြထဲ ေရွာင္က်န့္ရဲ႕ အိပ္မက္က လွလွပပကေလး။

.
.
.
.

'' နည္းနည္းေလာက္ေလးျဖစ္ျဖစ္ ပိုရွင္သန္ပါရေစ''

လက္အုပ္ခ်ီထားတဲ့လက္ေတြက တုန္ရင္ေနၾကတယ္။ဘုရားေက်ာင္းထဲက ခုံတန္းရွည္ေတြမွာ ထိုင္ေနသူက ရိေပၚတစ္ေယာက္တည္းရွိတယ္။

ခပ္တိုးတိုးေလး ေရ႐ြတ္ေနတဲ့ဆုေတာင္းေတြက ဘုရားသခင္နဲ႕ သူပဲ ၾကားနိုင္မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာတယ္။

'' အဲ့ဒီလူနဲ႕ အခ်ိန္နည္းနည္းေလာက္ေလးျဖစ္ျဖစ္
အတူ ရွိပါရေစ ''

မွိတ္ခ်ထားတဲ့ မ်က္လႊာေတြထဲမွာ လူတစ္ေယာကိကို သူအႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။
ဖိကိုက္မိလိုက္တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြက အေရာင္ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့။

မ်က္လႊာေတြ ျပန္အဖြင့္မွာ ပါးျပင္ဆီ စီးက်သြားတဲ့ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းတစ္ခု။ ရိေပၚဆိုတဲ့ သူ႕အတြက္
အရာရာက နာက်င္စရာေတြခ်ည္း။

ဘယ္အရာဆီ အျပစ္ပုံခ်ရပါမလဲ... ဘုရားသခင္။

မ်က္ရည္စေတြကို သုတ္ၿပီး ခပ္ေႏွးေႏွးေျခလွမ္းေတြနဲ႕ ထထြက္လာမိတာက သူ႕ရဲ႕အခန္းဆီသာ ျဖစ္တယ္။ ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ သူ႕ခႏၶာကိုယ္က အေတာ္မွ အားယုတ္လာပုံပဲ။