ငရဲမှလာသောသူ
The Man from Hell
Author Autumn Wind 123
ဘာသာပြန် Han Shin
စာစဉ် 48 Chapter 712 ကျေးဇူးပြုပြီး သေချာနားထောင်ပေးပါ
ဝုန်း! ဝုန်း! ဝုန်း!
လက်ရှိအချိန်၌ ဧရာမ စစ်နတ်ဘုရားအိမ်တော်တစ်ခုလုံး သက်ဝင်လှုပ်ရှားလျက် ရှိသည်။ ယင်ယန်လောကမှ ပါရမီရှင်များအားလုံး သွေးသံတရဲရဲနှင့် စစ်နတ်ဘုရားအိမ်တော်တွင်း၌ လဲကျ၍နေသည်။ မြေကြီးတွင်လည်း ထိုပါရမီရှင်များ ပြုတ်ကျထားသောကြောင့် ချိုင့်ခွက်များ ဖြစ်ပေါ်နေသည်။
ဆယ်ယောက်၊ အယောက်တစ်ရာ၊ အယောက်တစ်ထောင်။ ယင်ယန်လောကမှ ရောက်လာသည့် ပါရမီရှင်များထဲမှ နောက်ဆုံးတစ်ယောက် ပြုတ်ကျလာချိန်တွင် စစ်နတ်ဘုရားအိမ်တော်တစ်ခုလုံး အပ်ကျသံပင် ကျရလောက်သည်အထိ တိတ်ဆိတ်သွားသည်။
ရှေးဟောင်း နတ်ဘုရားများသည် လေနှင့်အတူ မျောလွင့်သွားသည့် သွေးစက်များကိုကြည့်ပြီး မျက်နှာဖြူရော်ကာ လိပ်ပြာလွင့်မတတ် ကြောက်လန့်သွားကြသည်။
*တစ်ကြိမ်လောက် အတူတူတိုက်ခိုက်လိုက်တာနဲ့ အားလုံး ရှုံးကုန်တယ်လား*
*ဒါက …*
ရှေးဟောင်းနတ်ဘုရားတိုင်း တုန်လှုပ်နေကြသည်။ သူတို့သည် ကောင်းကင်ထက်ရှိ နတ်ဆိုးများ ကိုင်ဆောင်ထားသည့် ယင်ယန်လောကမှ ထိပ်တန်းရတနာများကို ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ခွေးသေကောင် များကဲ့သို့ ဖြစ်နေသော ပါရမီရှင်များကို ကြည့်လိုက်မိကာ ကြက်သီးမွေးညင်း ထနေကြသည်။
“ဒါ ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ၊ ယင်ယန်လောကက ထိပ်တန်းရတနာတွေက ဒီလူအားလုံးရဲ့ လက်ထဲကို ရောက်နေရတာလဲ”
“ငါ့မျိုးဆက်တွေ၊ သောက်အရူးကောင် မင်း အားလုံးကို သတ်ပစ်လိုက်တယ်”
“သွားပြီ၊ ဒီတစ်ခါတော့ ကံဆိုးပြီပဲ”
“…”
ရှေးဟောင်းနတ်ဘုရားများ သေမတတ် ကြောက်ရွံ့လာကြသည်။ သူတို့ အသက်ချမ်းသာပြီဟု ထင်ခဲ့မိသော်လည်း ထင်သည့်အတိုင်း ဖြစ်မလာခဲ့ပေ။
ထိုစဉ် ယဲ့ဖန်က ရှေ့သို့ တစ်လှမ်းချင်းလှမ်းလာသည်။ သူသည် ခွေးသေကောင်များကဲ့သို့ လဲကျနေသော ပါရမီရှင်များအား ပုရွက်ဆိတ်တစ်အုပ်ကို ကြည့်သကဲ့သို့ကြည့်ကာ ခက်ထန်စွာ ပြောလိုက်သည်။
“အင်း … ဓားမှာ မျက်စိမှာ မရှိဘူးလို့ပဲ ပြောကြတာပါ၊ မင်းတို့က ဘာလို့ ဒီလို ဖြစ်နေကြတာလဲ”
ထိုစကားကြောင့် ရှေးဟောင်းနတ်ဘုရားများ သွေးအန်လုမတတ် ဖြစ်သွားရသည်.
*ဒီခွေးမသားက သူ အရက်စက်ဆုံးပဲကို၊ သက်ရှိအားလုံးကို ကြင်နာတတ်သလိုယောင်ဆောင်နေတယ်၊ တော်တော် အရှက်မရှိတဲ့ကောင်ပဲ”
သို့သော် ယဲ့ဖန်က ထိုမျှနှင့်မရပ်သေးပေ။ သူသည် လက်ကိုဆန့်၍ ဒဏ်ရာရနေသော ပါရမီရှင်တစ်ယောက်ကို အသာထူမ၍ စိုးရိမ်တကြီး မေးလိုက်သည်။
“ညီလေး၊ မင်းခြေထောက်က အဆင်ပြေရဲ့လား”
ဘာရယ်ကြောင့်မှန်းမသိသော်လည်း ထိုပါရမီရှင်သည် သူ့စကားကို ကြားသည်နှင့် ရက်စက်သော သားရဲ၏ ဖမ်းချုပ်ခြင်း ခံလိုက်ရသကဲ့သို့ ခံစားမိကာ မျက်နှာဖြူရော်လာပြီး ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်ဖြင့် တုန်ယင်စွာ ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“ရပါတယ် … ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး”
“အင်းလေ ဒါဆိုလည်း ဒီဘက်ကတစ်ယောက်၊ မင်းရဲ့လက်မောင်းရော အဆင်ပြေရဲ့လား”
ယဲ့ဖန်က နောက်တစ်ယောက်ကို လှမ်းကြည့်၍ စိုးရိမ်တကြီး ပြောလိုက်သည်။
“အင်း … ငါလည်း အဆင်ပြေပါတယ်”
ထိုသူ၏နဖူးမှ ချွေးစေးများ စီးကျနေသည်။ သူ၏ပြန်ဖြေသောစကားကြောင့် ယဲ့ဖန်က ကျေနပ်သွားဟန်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်၍ ထိုပါရမီရှင်၏ ပခုံးကိုပုတ်လိုက်သည်။
“ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး၊ ငါ မင်းကို ပြန်ပို့ဖို့ စဉ်းစားထားပြီးသား”
*ဘာ*
ယဲ့ဖန်၏စကားကြောင့် ယင်ယန်လောကမှ ပါရမီရှင် မှင်တက်သွားရသလို ဘေးပတ်လည်မှ ရှေးဟောင်း နတ်ဘုရားများ အားလုံး မှင်တက်သွားကြလေသည်။
သူ ပြောသည့်စကားကို အားလုံး နားမလည်ကြချေ။ သို့သော် ယဲ့ဖန်က အားလုံး၏အကြည့်ကို အဖက်မလုပ်ချေ။ သူက ထိုပါရမီရှင်ကိုသာ စိုက်ကြည့်၍ ပြောလိုက်သည်။
“ငါ မင်းကို ယင်ယန်လောကဆီပြန်ပြီး ရှေးဟောင်း မိသားစုရဲ့ ခေါင်းဆောင်တွေကို ငါက ဘယ်လောက် ကြင်နာတတ်ပြီး သနားတတ်လဲဆိုတာကို ပြောပြစေချင်တယ်”
“ဥပမာပြောရရင်ကွာ၊ မင်းတို့ ဒီကို လူထောင်ချီရောက်လာပြီးတော့ အားလုံး ခြေလက်တွေ ပျက်သွားခဲ့တာ။ မင်းတစ်ယောက်တည်း ပကတိအတိုင်း ဖြစ်နေတာ။ မင်း မကောင်းတာတွေ လုပ်လို့ သူတို့ မင်းကို အပြစ်တင်မှာတော့ ငါ စိုးရိမ်မိသား”
“ဒီတော့ မင်းကို ကူညီဖို့အတွက် ငါ စဉ်းစားထားတာက …”
ယဲ့ဖန်၏အပြုံးက မူမမှန်လောက်အောင် သွေးဆာသည့် အပြုံးမျိုး ဖြစ်လာသည်။
“မင်းကို ဆုတ်ဖြဲပစ်ဖို့”
ထိုစကားကြောင့် ယင်ယန်လောကမှ ပါရမီရှင် ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်း ထသွားလေသည်။ ထို့နောက် တစ်ဖက်လှည့်၍ ထွက်ပြေးရန် ပြင်လိုက်သည်။ ထိုစဉ် ယဲ့ဖန်က သူ့အား လက်နှစ်ဖက်လုံးဖြင့် ဖမ်းချုပ်လိုက်သည်။
ဂျွတ်!
လက်မောင်းတစ်ဖက် လွင့်ပျံလာသည်။
ဂျွတ်!
ခြေထောက်တစ်ဖက် လွင့်ထွက်လာ၏။ တစ်ခဏအတွင်းမှာပင် ထိုပါရမီရှင်သည် ယဲ့ဖန်၏ တစ်စစီ ဆုတ်ဖြဲခြင်း ခံလိုက်ရလေ၏။
ငယ်သံပါအောင် စူးစူးဝါးဝါး အော်ဟစ်သံများ ထွက်ပေါ်လျက် ရှိနေသည်။ မျက်စိရှေ့မှ သွေးသံတရဲရဲ မြင်ကွင်းကိုကြည့်ပြီး ရှေးဟောင်းနတ်ဘုရားများအားလုံး ကြက်သီးမွေးညင်း ထသွားကြသည်။
*အရူး*
ရှေးဟောင်းနတ်ဘုရားတိုင်း တစ်ကိုယ်လုံး ရေခဲကန်ထဲသို့ ပြုတ်ကျသွားသကဲ့သို့ ခိုက်ခိုက်တုန်ကာ ချမ်းစိမ့် လာကြသည်။
သူ၏ပြုံးနေသော အမူအရာက မကောင်းဆိုးဝါးနှင့် ဆင်တူလေသည်။ ရှေးဟောင်းနတ်ဘုရားများသည် နှစ်ပေါင်းများစွာ အသက်ရှင်နေထိုင်ခဲ့သဖြင့် မရေတွက်နိုင်သော အသက်များကို သတ်ဖြတ်ခဲ့ဖူးသလို သက်ရှိအရာပေါင်းများစွာကိုလည်း မြင်ခဲ့ဖူးသည်။ သို့သော် ယဲ့ဖန်ကဲ့သို့ ရက်စက်သော မကောင်းဆိုးဝါးမျိုး သူတို့ တစ်ခါမှ မမြင်ခဲ့ဖူးပါ။
*အဲ့လူကို ကူညီဖို့အတွက် အဲ့လူကို တစ်စစီ ဆုတ်ဖြဲပေးမယ်တဲ့လား*
*ဒီလိုမျိုးကို အရူးပဲလုပ်မှာ*
….
တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ယင်ယန်လောက၌ ရှေးဟောင်း မိသားစုမျိုးနွယ် နှစ်ဆယ့်လေးခု စုဝေးနေကြသည်။ သူတို့သည် ရှေးဟောင်းနတ်ဘုရားများ၏ မျိုးဆက်များ ဖြစ်သည်။
သူတို့သည် အချင်းချင်း အလွန်မတည့်ကြသော်လည်း ဘိုးဘေးများ ပြန်လည်လွတ်မြောက်လာသဖြင့် ရှေးဟောင်းမိသားစုများသည် ရန်ငြိုးများကို ဘေးဖယ်၍ အဖိုးတန် ကျောက်စိမ်းများ၊ ပိုးထည်များနှင့် လက်နက်များကို လက်ဆောင်အဖြစ် ဖလှယ်နေကြသည်။
“ဟားဟားဟား … အရှင်ဟွမ်မိသားစုအတွက် ဂုဏ်ယူပါတယ်၊ ဂုဏ်ယူပါတယ်။ ဘိုးဘေးထျန်းပါ့ ပြန်ရောက်လာတာနဲ့ ခင်ဗျားတို့ ဟွမ်မိသားစုက အမြင့်ကို တက်လှမ်းနိုင်တော့မှာပဲ”
“ရွှမ်မိသားစုခေါင်းဆောင်က ညှာတာလွန်းနေပါပြီ။ ခင်ဗျားတို့ ရွှမ်ကျားမိသားစုက ဘိုးဘေးရဲ့ခွန်အားက ရှေးခေတ်ကတည်းက ထိတ်လန့်ဖို့ကောင်းတာ၊ ခင်ဗျားတို့ကလည်း ယင်ယန်လောကရဲ့ ထိပ်ဆုံးကို ရောက်နေမှာပါ”
“…”
လက်ရှိအချိန်၌ ရှေးဟောင်း မိသားစု နှစ်ဆယ့်လေးခုလုံး အပျော်များဖြင့် ပြည့်နှက်နေကြသည်။ ရှေးဟောင်း မိသားစု မျိုးနွယ်စုဝင်တိုင်းက သူတို့၏ ဘိုးဘေးပြန်လာပြီး မိသားစုအား ယင်ယန်လောက၏ ထိပ်ဆုံးသို့ ဦးဆောင်လမ်းပြသွားသည်ကို မြင်ယောင်နေကြလေသည်။
အားလုံး ဝမ်းသာ၍ စိတ်လှုပ်ရှားနေကြသည်။ လူတိုင်း၏မျက်နှာထက်က ပျော်ရွှင်မှုက ဖုံးဖိ၍မရပေ။ ထိုစဉ် အသည်းအသန် ပြေးလာသည့် ခြေသံကို ကြားလိုက်ရသည်။ ထို့နောက် ဟွမ်မိသားစုဝင်တစ်ယောက်က ဖြူဖပ်ဖြူရော်နှင့် ဝင်လာလေသည်။
“သတင်းပို့ပါတယ်”
ထိုမျိုးနွယ်ဝင်သည် ခန်းမ၌ ဒူးထောက်နေပြီး နဖူး၌ ချွေးများစို့နေကာ အခြေအနေကို မတင်ပြရဲ ဖြစ်နေ၏။ ရှေးဟောင်း မိသားစု နှစ်ဆယ့်လေးခုမှ မိသားစုဝင်များအားလုံး တစ်ခဏမျှ ငြိမ်ကျသွားသည်။
“ဟားဟားဟား … သူတို့ ငရဲဘုံကနေ ပြန်ရောက်လာတာပဲ ဖြစ်မယ်။ သူတို့ ဘာလို့ အထဲဝင်မလာတာလဲ”
“ဘိုးဘေးတို့ ကြွကြပါ၊ ဘိုးဘေးတို့ ဘယ်မှာပါလဲ။ ကျွန်တော်တို့ ဘိုးဘေးကို ကြိုဆိုဖို့ အသင့်ပါပဲ”
“…”
မိသားစုခေါင်းဆောင်များ မစောင့်နိုင်ကြတော့ချေ။ သူတို့၏ စကားကြောင့် ဟွမ်မိသားစုဝင်က ချွေးစေးများဖြင့် ပို၍ရွဲနစ်လာသည်။
“မိသားစုခေါင်းဆောင်၊ ကျွန်တော်တို့ ဘိုးဘေးနဲ့ အခြားသူတွေ ပြန်ရောက်မလာပါဘူး။ ရွှမ်ကျားမိသားစုဝင် တစ်ယောက်တည်း ပြန်ရောက်လာပါတယ်”
*ဘာ*
မိသားစုခေါင်းဆောင်များ ကြားလိုက်ရသည့် စကားကို နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေချိန်တွင် ရုတ်တရက် လူငယ်များစွာက ထမ်းစင်တစ်ခုကို သယ်၍ ခန်းမထဲသို့ ခပ်သုတ်သုတ် ဝင်လာကြသည်။
ထမ်းစင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီးနောက် မိသားစုခေါင်းဆောင်များအားလုံး မျက်နှာပျက်ကာ ခေါင်းမွေးထောင် သွားကြသည်။ ထမ်းစင်ပေါ်၌ လူတစ်ယောက် ရှိနေသည်။ ထိုသူကား ရွှမ်ကျားမိသားစုမှ ပါရမီရှင်ပင်။
လက်ရှိအချိန်၌ ထိုပါရမီရှင်သည် တစ်စစီ ဆုတ်ဖြဲခံထားရသည်။ သူ၏ခြေလက်များနှင့် ခန္ဓာကိုယ်သည် တစ်စစီ ဆုတ်ဖြဲခံထားရသည်။ သူ အော်ဟစ်ချင်သော်လည်း ပါးစပ်ထဲမှ မည်သည့်အသံမှ ထွက်မလာချေ။
“ရွှမ်ဟဲ၊ မင်း ဘယ်လိုလုပ် ဒီလိုဖြစ်သွားတာလဲ”
“အခြားသူတွေရော ဘာဖြစ်သွားလဲ၊ ဒါတွေအားလုံးကို ဘယ်သူလုပ်တာလဲကွ”
ရွှမ်ကျား မိသားစုခေါင်းဆောင် ရူးမတတ် ဖြစ်သွားသည်။ ထမ်းစင်ပေါ်မှ ပါရမီရှင်အား သူ မေးခွန်းများ တရစပ် မေးနေမိသည်။
ထိုစဉ် ထိုပါရမီရှင်ထံမှ အလင်းကားချပ်တစ်ခု ထွက်ပေါ်လာသည်။ ထိုအရာကား မှတ်ဉာဏ်ပုံရိပ်ပင်။
ထိုပုံရိပ်ထဲ၌ ဝံပုလွေအုပ်ကဲ့သို့ လူပေါင်းများစွာက ဒူးထောက်လျက် ရှိနေသည်။ ထိုလူအုပ်၏ ရှေ့ဆုံး၌ ရှေးဟောင်း နတ်ဘုရား သုံးဆယ့်နှစ်ယောက် ရှိနေလေသည်။ ထိုမြင်ကွင်းကိုမြင်ပြီး မိသားစုခေါင်းဆောင်များနှင့် အကြီးအကဲများအားလုံး မျက်နှာပြာနှမ်းသွားကြသည်။
“ဒါ ငါ့ရွှမ်ကျားမိသားစု ဘိုးဘေးပဲ”
“ငါ့ဟွမ်မိသားစု ဘိုးဘေးလည်း ပါတယ်”
“ဘယ်လိုလုပ် ဒီလိုဖြစ်ရတာလဲ၊ ဘယ်လိုလုပ် ငါ့ဘိုးဘေးက အဖမ်းခံရပြီးတော့ ငါ့မျိုးနွယ်က ပါရမီရှင်တွေပါ တိုက်ခိုက်ခံထားရတာလဲ”
“….”
တစ်ခဏအတွင်းမှာပင် ရှေးဟောင်းမိသားစု နှစ်ဆယ့်လေးခုလုံး အုတ်အော်သောင်းနင်း ဖြစ်သွားလေသည်။ သူတို့၏ ဘိုးဘေးများနှင့် ပါရမီရှင်များအားလုံး ဒူးထောက်နေရသည့် မြင်ကွင်းကိုကြည့်ပြီး သူတို့ မယုံသင်္ကာ ဖြစ်နေသည်။
အားလုံး အံ့အားသင့်နေစဉ်တွင် အလင်းကားချပ်ထဲမှ ခြေသံတစ်သံ ထွက်လာသည်။ ထို့နောက် အားလုံး၏မြင်ကွင်းထဲသို့ အနက်ရောင်ဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားသည့် ဆံပင်အဖြူရောင်နှင့် လူငယ်လေး တစ်ယောက် ပေါ်လာလေသည်။ သူက ပြုံးရယ်နေသော အမူအရာဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြောလာသည်။
“အားလုံးပဲ တွေ့ရပါတယ်၊ ငါက ယဲ့ဖန်”
“ကျေးဇူးပြုပြီး ကျုပ် ပြောတာကို အလေးအနက် နားထောင်ပေးပါ၊ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျုပ်တို့က … ပြန်ပေးဆွဲထားတာမို့လို့ပဲ”
