ငရဲမှလာသောသူ
The Man from Hell
Author Autumn Wind 123
ဘာသာပြန် Han Shin
စာစဉ် 53 Chapter 785 ဘယ်လို မကောင်းဆိုးဝါးမျိုးပါလိမ့်
ထျန်းရီအဖွဲ့အစည်းအတွင်း၌ လျှိုချင်းရီသည် ဥယျာဉ်တွင်း၌ မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ မတ်တပ်ရပ်နေသည်။ ယခုလေးတင် ပိုင်ပေါင်စံအိမ်မှ ထိတ်လန့်ဖွယ် သတင်းတစ်ပုဒ် ထွက်လာခဲ့သည်။
ထိုသတင်းကား သုံးရက်အကြာ၌ ကျွီယန်တန့်ဆေးလုံးကို လေလံတင် ရောင်းချမည်ဟူသည့် သတင်းပင်။ ထို့အပြင် ထိုကျွီယန်တန့်ဆေးလုံး၏ အဆင့်ကလည်း အဆင့်သုံး အဆင့်မြင့်ဆေးလုံး ဖြစ်နေပြန်သည်။
“ဆေးဖော်စပ်ခန်းထဲက ကျွီယန်တန့်ဆေးလက်ကျန်တွေနဲ့ တူတဲ့ ကျွီယန်တန့်ဆေးလုံးက ပိုင်ပေါင်စံအိမ်မှာ ပေါ်လာတာ တဲ့လား”
လျှိုချင်းရီ ထိတ်လန့်နေ၏။ ဆေးလုံးကလည်း တူညီသော ကျွီယန်တန့် ဆေးလုံး ဖြစ်နေသလို အဆင့်သုံး အဆင့်မြင့် ဆေးလုံး ဖြစ်နေခြင်းလည်း တူနေသည်။
လျှိုချင်းရီသည် စဉ်းစားနေရင်းနှင့် သူမအနားမှ အစေခံ လျှိုယန်ကို လှမ်းကြည့်၍ မေးလိုက်သည်။
“လျှိုယန်၊ ယဲ့ဖန် ဘယ်သွားလဲ နင် သိလား”
“ဒီလောက် အချိန် ကြာနေပြီကို ဘာလို့ နင် သူ့ကို မတွေ့သေးတာလဲ”
လျှိုချင်းရီသည် အဆင့်သုံး အဆင့်မြင့်ဆေးလုံး ကျွီယန်တန့်ကို မည်သူက အမှန်တကယ် ဖော်စပ်ခဲ့သလဲ ဆိုသည်ကို ခန့်မှန်းနေခဲ့သည်။ သူမသည် အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုလုံးကို မြေလှန်ရှာခဲ့ပြီး လူတိုင်းကို စစ်ဆေးကာ အရာအားလုံးကို ဖယ်ရှားခဲ့သည်။ ယခု တစ်ခုတည်းသော ဖြစ်နိုင်ချေမှာ ယဲ့ဖန်ပင်။
“ခေါင်းဆောင်၊ ရှင် ဘာလို့ ဒီကောင်လေးကို ဂရုစိုက်နေရတာလဲ၊ ကျွီယန်တန့်ကို ဖော်စပ်ခဲ့တဲ့သူက သူလို့ ရှင် ထင်နေတာ မဟုတ်ဘူးမလား၊ ဒါ ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ မဖြစ်နိုင်ဘူး”
ထိုသို့ပြောနေချိန်တွင် လျှိုယန်၏ မျက်လုံးများက ရက်စက်ယုတ်မာဟန် ပေါ်နေသည်။
“ပြီးတော့ ဒီလိုအသုံးမကျတဲ့ကောင်က သေမှာပဲကို၊ ဘာလို့ ခေါင်းဆောင်က သူ့ကို ဆက်ခေါ်ထားချင် နေတာလဲဆိုတာ ကျွန်မ နားမလည်နိုင်တော့ဘူး”
လျှိုထန်၏ မျက်နှာပေါ်၌ မုန်းတီးဟန်များ ပေါ်လွင်နေသည်။ ယခင်တစ်ခေါက်က လျှိုချင်းရီ၏ ရေကန်ထဲသို့ ယဲ့ဖန် ပြုတ်ကျလာသည်ကို သူမ ယခုထိ မကျေနပ်သေးပေ။
“ပြောစရာ မလိုတော့ပါဘူး၊ သူ ပြန်လာရင် အားလုံး ရှင်းသွားမှာပဲလေ”
လျှိုချင်းရီ၏ စကားက လျှိုယန် တွေဝေသွားသည်။
*ပြန်လာရင်တဲ့လား*
လျှိုယန်က သရော်ဟန်ဖြင့် တိုးတိုး ရေရွတ်လေသည်။
“ငါတော့ မထင်ပါဘူး … သူ ပြန်လာဖို့က မဖြစ်နိုင်ဘူး”
သို့သော် လျှိုယန် တီးတိုးရေရွတ်နေချိန်တွင် အသံတစ်သံ ထွက်လာ၏။
“ငါ ပြန်မလာနိုင်ဘူးလို့ ဘယ်သူ ပြောတာလဲ”
ဝမ်းနည်းသလို ပြောလိုက်သံနှင့်အတူ ယဲ့ဖန် ဝင်လာသည်။ ယဲ့ဖန်ကို မြင်သည်နှင့် လျှိုယန်သည် သရဲသဘက်ကို တွေ့လိုက်ရသကဲ့သို့ ထိတ်လန့်သွားသည်။ ယဲ့ဖန် ထိခိုက်ဒဏ်ရာ မရလာသည်ကို သတိထားမိပြီး ပို၍ အံ့အားသင့်သွားလေသည်။
“ယဲ့ဖန် နင် ဘာလို့ အခုမှ ပြန်လာတာလဲ”
လျှိုချင်းရီက လျှိုယန်၏ အမူအရာကို သတိမထားမိဘဲ ယဲ့ဖန်ကိုသာ စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူမစကားကြောင့် ယဲ့ဖန်က ပခုံးသာ တွန့်ပြလာသည်။
ချင်းယန်မြို့ထဲက မိန်းမပျိုလေးတွေ၊ ချွေးမလေးတွေနဲ့ မုဆိုးမ အဒေါ်ကြီးတွေက တအား စိတ်အားထက်သန် နေတာလေ၊ သူတို့က ကျုပ်ကို မပြန်စေချင်တာနဲ့ ကျုပ်လည်း ပြန်ဖို့မေ့နေတာ”
ထိုသို့ပြောပြီး ယဲ့ဖန်က လျှိုချင်းရီကို ပြန်လှမ်းကြည့်၍ ပြုံးစိစိဖြင့် ဆက်ပြောလေသည်။
“ဘာလဲ၊ ညီမလေးရုန်က ငါ့ကို လွမ်းနေတာလား”
လျှိုချင်းရီ : “…”
*နင့်အဘွားကိုပဲ သတိရနေလိုက်*
“ငါ နင့်ကို မေးစရာ ရှိလို့၊ ဒီနေ့ နေ့လည်က နင် ဆေးဖော်စပ်ခန်းထဲ ဝင်သေးလား”
ထိုသို့မေးလိုက်စဉ်တွင် လျှိုချင်းရီက ယဲ့ဖန်ကို စူးစိုက်ကြည့်၍ ယဲ့ဖန်၏ အမူအရာတိုင်းကို လေ့လာနေသည်။ ယဲ့ဖန်၏ မျက်နှာက တည်ငြိမ်နေသော ရေပြင်ကဲ့သို့ အမူအရာ မပြောင်းလဲချေ။
“မဝင်ပါဘူး၊ ဘာဖြစ်သွားလို့လဲ”
*မဝင်ဘူးလား*
လျှိုချင်းရီ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားသည်။ သူမ ယဲ့ဖန်ကို သေချာ လေ့လာသော်လည်း ယဲ့ဖန်၌ မီးဓာတ် သဘာဝ ရှိသည်ဟု မခံစားမိပေ။ နောက်ဆုံးတွင် သူမ လက်လျှော့လိုက်ရတော့သည်။
“ထားလိုက်ပါတော့”
“သုံးရက်နေရင် ပိုင်ပေါင်စံအိမ်မှာ လေလံပွဲ ရှိတယ်၊ ငါနဲ့အတူ လိုက်ခဲ့”
ထို့နောက် လျှိုချင်းရီက နောက်လှည့်၍ ထွက်သွားလေသည်။ လျှိုချင်းရီ ထွက်သွားသည်နှင့် ယဲ့ဖန်နှင့် လျှိုယန်တို့ ကြားရှိ လေထုအခြေအနေက ဖိအားများလာသည်။
“မင်း ခေါင်းဆောင်ထျန်းဖုန်းကို စိန်ခေါ်ခဲ့တာပဲ၊ မင်း တစ်ယောက်ယောက်ကို သတ်ခဲ့သေးလား”
ယဲ့ဖန်က ရက်စက်ဟန်ပြုံး၍ လျှိုယန်ကို စိုက်ကြည့်နေ၏။ ထိုစကားကြောင့် လျှိုယန်သည် ရေခဲကန်ထဲ ပြုတ်ကျသွားသကဲ့သို့ ချမ်းစိမ့်သွားသည်။ ထို့အပြင် သူမသည် ရှေးဟောင်း သားရဲတစ်ကောင်၏ စိုက်ကြည့်ခြင်းကို ခံနေရသည်ဟု ခံစားမိနေသည်။
“နင် …”
လျှိုယန် နောက်ဆုတ်မိသွားသည်။ သူမက ယဲ့ဖန်ကို အမြဲအထင်သေးခဲ့သော်လည်း ထိုသူက နတ်ဆိုး တစ်ကောင်ကဲ့သို့ ကြောက်စရာကောင်းသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ သူမ၏ မျက်စိရှေ့မှ သူသည် ပုရွက်ဆိတ်ကဲ့သို့ အားနည်းလွန်းလှသည်ဟု ထင်ယောင်ထင်မှား ဖြစ်အောင် ပြုမူနေခြင်းပင်။
ထိတ်လန့်နေသော လျှိုယန်၏ အမူအရာကို ကြည့်ပြီး ယဲ့ဖန်က ပို၍ကြောက်စရာ ကောင်းလောက်အောင် ရယ်မောလေသည်။
“စိတ်မပူပါနဲ့၊ ငါ အခု မင်းကို မသိသေးပါဘူး”
“မင်းနဲ့ လုထျန်းဖုန်းရဲ့ အသက်ကို ငါ အကြွေးမှတ်ထားတယ်၊ အသက်ရှင်နေတဲ့ နေ့တွေကို တန်ဖိုးထားပါ၊ ဒီရက်တွေက မင်းဘဝရဲ့ နောက်ဆုံးနေ့တွင် ဖြစ်လာနိုင်တယ်လေ”
ယဲ့ဖန်က လျှိုယန်ကို ကြည့်ပင်မကြည့်ဘဲ တစ်ဖက်လှည့်ကာ ချက်ချင်း ထွက်သွားလေသည်။ ထိုအခါတွင်မှ လျှိုယန်သည် အားအင်များ စုပ်ယူခံလိုက်ရသကဲ့သို့ မြေကြီးပေါ် လဲကျသွားသည်။ ထို့နောက် သူမကျော၌ ချွေးများဖြင့် ရွှဲစိုနေသည်ကို သူမ သတိထားမိသွားလေသည်။
“ဒီကောင်က ဘယ်လိုလူပဲ၊ ငါ ဘာလို့ သူ့ကို ကြောက်နေရတာလဲ”
လျှိုယန်၏ နဖူးမှ ချွေးများ စီးကျလာသည်။ ထို့နောက် သူမသည် ငရဲတွင်းမှ လွတ်လာသည်ဟု ခံစားမိ သွားရသည်။
“အမာရွတ်နဲ့ကောင်က သူ့ကို မသတ်လိုက်ဘူလား၊ ဒါ … ဒါ ဘယ်လိုလုပ် ဖြစ်နိုင်မှာလဲ”
ထို့နောက် လျှိုယန်သည် တစ်စုံတစ်ရာကို တွေးမိသွားပြီး ခြံဝန်းထဲမှ ချက်ချင်း ထွက်လာလိုက်သည်။ သူမ လမ်းကြားတစ်ခုထဲသို့ ပြေးဝင်လာပြီးနောက် မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် ထိတ်လန့်သွားရသည်။
ဟိုတစ်စ ဒီတစ်စ ဖြစ်နေသော ခြေလက်များနှင့် မျက်လုံးများအပြင် လမ်းကြားထဲ၌ သွေးနံ့များ လှိုင်လှိုင်ထ နေ၏။
မြေကြီးပေါ်တွင် ပြာပုံများဖြင့် ပြည့်နေသည်။ ထို့အပြင် ခြေလက်များ အဖြတ်ခံထားရပြီး မျက်လုံးများ ဖောက်ထုတ်ခံထားရသည့် လူတစ်ယောက် လဲနေသည်။
ဤမျှ ဆိုးရွားလှသည့် အခြေအနေမျိုးသို့ ကျရောက်နေသည့် လူတစ်ယောက်ကို ယခုမှ လျှိုယန် မြင်ဖူးခြင်း ဖြစ်သည်။
“အမာရွတ်”
ထိုသွေးသံတရဲရဲနှင့်လူက အမာရွတ်နှင့်လူ ဖြစ်နေလိမ့်မည်ဟု လျှိုယန် ထင်မထားမိပေ။ သူမ အမာရွတ်ထံ ခပ်သွက်သွက် လှမ်းသွားပြီး လှုပ်နှိုးလိုက်သည်။
“အား…”
“ငါ့ကို မသတ်ပါနဲ့၊ ငါ့ကို မသတ်ပါနဲ့”
“ခေါင်းဆောင်ထျန်းဖုန်းက ငါတို့ကို လုပ်ခိုင်းလို့ပါ၊ မင်း သတ်ချင်ရင် ခေါင်းဆောင် ထျန်းဖုန်းကိုပဲ သတ်ပါ၊ ငါ့ကို လွှတ်ပေးပါ၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ငါ့ကို လွှတ်ပေးပါ”
အမာရွတ်နှင့်လူသည် သတိလစ်နေရာမှ ပြန်နိုးလာသည်နှင့် အလန့်တကြား အော်ဟစ်လေသည်။ သူ၏ အမူအရာက အလွန်တရာ တုန်လှုပ်ချောက်ချားဖွယ်ကောင်းသည့် တစ်စုံတစ်ခုကို မြင်လိုက်ရသည့် အမူအရာမျိုးပင်။
ဤမြင်ကွင်းကြောင့် လျှိုယန် အံ့အားသင့်သွားသည်။ သူမက အမာရွတ်ကို လက်ဖြင့်ပုတ်ကာ ခပ်သွက်သွက် ပြောလိုက်သည်။
“အမာရွတ်၊ ငါလေ၊ လျှိုယန်၊ ဘာတွေ ဖြစ်ခဲ့တာလဲဆိုတာကို ငါ့ကို ပြောပါဦး၊ ဘယ်သူက နင့်ကို ဒီလိုလုပ်လိုက်တာလဲ”
“ပြီးတော့ ဟိုလေးယောက်ရော”
*တစ်ခြားသူတွေလား*
သူ့စကားကြောင့် အမာရွတ်နှင့်လူက စိတ်ငြိမ်သွားပြီးနောက် ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်မောလာသည်။
“သေပြီ၊ သူတို့အားလုံး သေကုန်ပြီ၊ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ပြာဖြစ်သွားတာ၊ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် ပြာဖြစ်သွားတာလေ”
“နတ်ဆိုး၊ အရူးကောင်၊ လူ မဟုတ်တဲ့ကောင်”
ထိုစကားများကို နားထောင်ပြီး လျှိုယန် ပို၍ မျက်နှာပျက်လာသည်။
“ဟမ့်၊ အဲ့ကောင်က ဒီလိုလုပ်နိုင်ပါ့မလား”
လျှိုယန် မယုံပေ၊ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ယဲ့ဖန်သည် လက်တစ်ဖက်တည်းသာ ရှိပြီး သူ့ကိုယ်မှ မည်သည့် နတ်ဘုရားစွမ်းအင်မှ လှည့်ပတ်စီးဆင်းနေခြင်း မရှိပေ။ ထိုသို့သော မသန်စွမ်းသူက လူလေးယောက်ကို မည်သို့ သတ်၍ အမာရွတ်အား ဒုက္ခိတဖြစ်အောင် လုပ်နိုင် မည်နည်း။
“အဲ့ကောင် … အဲ့ကောင်က လူ မဟုတ်ဘူး”
“သူက ငါ့အပြစ်တွေကို ပေးဆပ်ဖို့ ဘုရားသခင်က လွှတ်လိုက်တဲ့လူ”
အမာရွတ်က ထပ်မံ၍ အော်ဟစ်လာသည်။ ထိုစကားကို ကြားပြီးမှ ဤကိစ္စအားလုံးကို ယဲ့ဖန်က လုပ်သွားခြင်း ဖြစ်ကြောင့် လျှိုယန် ယုံသွားလေတော့သည်။
တောက်! တောက်!
လျှိုယန်၏ နဖူးမှ ချွေးများ တတောက်တောက် စီးကျလာကာ သူမ၏ မျက်နှာသည်လည်း စက္ကူကဲ့သို့ ဖြူရော်လာသည်။ ထို့အပြင် သူမ ခေါင်းမွေးထောင်လာသလိုပါ ခံစားမိလာ၏။
“ငါ … ငါ ဘယ်လို မကောင်းဆိုးဝါးမျိုးကို ရန်စမိသွားတာလဲ”
