Rafaella'yla birlikte voleybol antremanından dönüyorduk.Telefonu çaldı. Benden bir dakika isteyip telefonu açıp konuşmaya başladı. Bende ayakta beklemiyim diye bi sandalyeye oturdum.
. Bi an hiç bitmiycek sandım. Telefonu kapatınca ''sonunda'' dedim. ''özürdilerim, abim aradı yanımıza Brezilya'ya geliyormuş''. Ne?!??! 5 yaşımda Annem ve babam trafik kazasında öldüğünden beri en yakınım Rafellalarda kalıyordum ve daha önce ne abisi hakkında bahsetti yada evde abisi hakkıda bir laf açıldı.O nasıl abi ya 15 yıldır eve gelmiyo.''Senin abin mi vardı?'' diye sordum. ''Evet aldığı burstan dolayı İspanya'da Kalıyodu.''. Şaşırmıştım, ne diyeceğimi bilemedim.
-
Taksiden inince hızlı adımlarla evin kapısına doğru yürüdük. Rafa kapıyı çaldı. Kapıyı herzamanki gibi mutluluktan gözleri parlayan ,gülümsemesi hiçbir zaman eksik olmayan Nadine annem açtı. Bizi içeri aldı. '' antreman nasıldı kızlar?'' diye sordu. '' Çok iyiydi maç yaptık 3-1 yendik'' . '' İsterseniz üstünüzü değiştirdikten sonra aşşağıya inin birlikte film izleriz hemde dinlenmiş olursunuz.'' Kafamızı sallayarak onayladık ve odamıza çıktık. Üstümdekileri çıkarıp kirli yığınına fırlattıktan sonra dolaptan hemen kot bir şort ve kolsuz beyaz tişört alıp giydim. Rafaella: '' Abimin geleceğini anneme söylemedim süpriz olsun istiyorum. Sende sakın söylemeye falan kalkma ağzından kaçırma tamam mı?''. ''Tamam majesteleri, emriniz olur.'' dediğimde ikimizde salak salak sırıttık. Giyindikten sonra aşşağı inip Nadine annemin karşısındaki koltuğa oturdum. Birkaç dakika sonra Rafa da geldi ve filmi izlemeye başladık. Filmden çok etkilenmiştim bitmesini hiç istemedim.Ve tabiki sad end film bitti Nadine annem Mutfağa yemeğe bakmaya gitti. Bi anda kapı çaldı
'' Ben bakarıımm'' dedim. Koşarak kapıyı açtım. Karşımda esmer, yeşil gözlü, Rafa'ya benzeyen , 22-23 yaşlarında çok tatlı biri duruyordu.
Rafa'nın abisi olduğu her halinden belliydi. ''Ş-şey, Sen Olivia olmalısın. Ben Neymar. Rafaella'nın abisi. Juninho da diyebilirsin.''. ''Memnun oldum, Juninho. Hadi içeri gir.'' . O an nasıl saçmalamadan konuştum bilmiyorum ama ellerim ayaklarım titriyodu. Adımın Olivia olduğunu bilmesine sevinmiştim.
Hayatıma yeni bir aile üyesi giriyordu ve bu duruma alışmam zor olacaktı. Aslında gayet samimi ve nazik birine benziyordu fakat kim bilir belki tam tersidir, bunu zamanla öğrenicem.
-
Neymar'ın içeri girdiğini gören Rafa ve Nadine annem koşarak -uçarak diyelim sfgh- Neymara sarıldılar.Şu vıcık vıcık kucaklaşma öpüşme seansı bittikten sonra hepimiz koltuklara oturduk. Neymar,Rafa ve Nadine anneme İspanya ve okul gibi şeylerden bahsediyordu sanırım.
Onlar sohbete dalmışken kendimi bu duruma alıştırmaya çalışıyordum. Özellikle Rafaella'nın bana Neymar'dan daha önce HİÇ AMA HİÇ bahsetmemesine kırılmıştım. Bir insan nasıl 15 yıl abisini görmeden yada hakkında konuşmadan durabilir çok merak ediyordum.
Sonunda ince bir ses düşüncelerimin arasından sıyrılmama yardımcı oldu. '' Ben valizlerimi yukarı götüreyim''.
Rafaella: '' Abi sanırım İspanyadan gelirken okuluda getirmişsin çünkü orda en az 5 tane büyük valiz var. Yoksa içine kız mı sakladın seni pislik'' diyince ikiside gülmeye başladılar. Ve tabiiii bende kendimi tutamayıp güldüm. Rafaellayla Neymar'a yardım edip valizlerini odasına taşıdık.
Odaya geldiğimizde Rafa: '' Sen gelmeyeli buralar bayaa değişti çabuk hazırlanda Ollie'yle sana burayı gezdirelim'' dedi.
Bu kadar düşündükten sonra biraz temiz hava almak bana da iyi gelirdi, sanırım.Odamıza gidip giyindik. Rafa'nın bana doğumgünümde aldığı çiçek desenli şortun üstüne su yeşili bi tişört giydim, makyajımıda yapınca Rafa'yla birlikte aşşağıya indik. Neymar'da hazırdı, kapının önünde ayakkabılarının bağcıklarını bağlıyordu.
Sonunda sokakta yürümeye başladığımızda Neymar: '' Burası çok değişmiş. Sanırım aynı kalan tek şey bizim ev''dedi. Rafa ''Sokakta futbol oynayan çocukları unutmayalım lütfen''dediğinde hepimiz güldük.
Sokaklarda gezerken Neymar'ın gözünün birkaç defa bana doğru kaydığını farketmiştim.Belki de o da bana alışmaya çalışıyodur diye düşündüm.
Birkaç kısa diyalogdan sonra Rafaella bizi bi cafeye götürdü. İçecekleri sipariş ettikten sonra bi sessizlik oluştu. Bi anda birinden mesaj geldi. Telefonu açınca bu kişinin Rafa olduğunu gördüm. Yanımda otururken bana mesaj atması komik geldi ama sonra mesajı açtım.
'' Eve gidince senle önemli bir şey konuşmalıyım''. Acaba ne konuşcaktı? Çok merak etmiştim. Acaba sevgilisi David'le mi ilgiliydi?
Ben bunları düşünürken Neymar konuştu:''Olivia, Rafaella senin de voleybolla ilgilendiğini söyledi. Yarın istersen üçümüz sahile voleybol oynamaya gidebiliriz. Ne dersin?''
Bu sözünden girişken biri olduğunu anlamıştım.. '' Şeyy.. Ben çok isterdim ama yarın Rafaella'yla birlikte Rio'da maçımız var. İstersen izlemeye gel. Başka bir gün de sahile gideriz.''.''Bana uyar, ama takımda Rafa varken kazanabilceğinizi hiç sanmıyorum.'' dediğinde Rafa omzuna küçük bi yumruk attı.Güldü. Hesabı verdikten sonra eve gittik. Rafa hemen odaya gelmemi söyledi. Dediğini yaptım.
Önemli birşey söylicek sandım. Ve ağzından çıkan ilk cümle: '' Sana nasıl baktığını gördün mü?'' Dediği çok saçma gelmişti.
'' Hangi anlamda?''
"Yapma Olivia, sende farketmedin mi? Sürekli sana bakıyordu" dedi gülümseyerek.
Konuşmaya başlamam uzun sürmedi. "Rafaella, gerçekten saçmalıyorsun. Sadece bana alışmaya çalışıyor. Azcık düşün. Daha önce görmediği bir kızı artık kardeşi yerine koyması gerekiyor. Bu durum onun için de benim içinde çok garip. Konusu açılmışken o 15 yılın nedenini anlatacaksın. Herneyse, demek istediğim bence yanlış düşünüyorsun."
-
Kalktığımda Rafa odada değildi. Nerde olduğunu merak etmiştim çünkü normalde evde en son Rafaella kalkar. Tuvalete girdikten sonra üstümü giyip aşşağıya indim. Orda da yoktu. En son aklıma neymarın odasında olabileceği geldi ama oraya girmeye cesaret edemezdim. Bir buçuk saat sonra yola çıkcağımız için odama çıkıp hazırlanmaya başladım. Çantama dizliklerimi, tokamı, hırkamı ve birçok gerekli eşyayı koyduktan sonra formamı giyip uğurlu bileziğimi taktım. Bu bilezik 2 yaşımdan beri bendeysi ve annem gittiği kurstaki el işi dersinde bana yapmıştı.
Bi anda Rafa odaya daldı. '' Çabuk hazırlan abim dışarda bekliyo''. '' Ben zaten hazırım kendi haline bak hala pijamaylasın.''
Abim demişken, Neymar konusu hala içimi yiyiyor. En kısa zamanda Rafaella'yla konuşup olan biten herşeyi öğrenmek istiyordum.
-
Soyunma odasından sahaya çıkarken gözlerimle Neymarı arıyodum. Ve buldum. Gözleri sanki bizi arıyo gibiydi. Amacına ulaşınca da ikimize el salladı.
Sahaya çıktık ve herkes yerine yerleşti. İlk 2 set çok güzel geçmişti. 3. setide Rafa'nın bloğu ile aldık. Çok sevinmiştim. Maçtan çıkınca Neymar yanımıza geldi. ''İyi maçtı kızlar'' dedi. Rafayla el sıkıştıktan sonra bana elini uzattı. El sıkışırken göz göze geldik. Daha önce hiç dikkat etmemiştim ama gözlerinin rengi çok güzeldi, biraz Rafaella'nınkini andırıyordu. Ela-Yeşil arası bir şeydi.
'' Rafa varken kazanamıyacağımızı söylüyordun. Bak şimdi onun sayesinde set aldık'' dedim. Kıkırdayıp '' Yanılmışım sanırım'' dedi. Arabaya bindik ve evin yolunu tuttuk.
-
Rafaellayla zafer dondurması yemeye 15 dakikalığına sahile çıktık. Eve gelince dondurma lekeli tişörtümü değiştirmek için üst kata çıktım. Birdenbire karşıma banyodan yeni çıkmış, belinde havlu olan Neymar çıktı. Tanrım! Karın kasları bir harikaydı. Her erkeğin sahip olmak isteyeceği türdendi. Ne diyorum ben.
Hemen elimle gözlerimi kapattım ve hızlı adımlarla odama doğru yürüdüm. Pencerenin sağ tarafındaki, gri örtü ve siyah yastıklarla süslenmiş yatağıma oturdum. Telefonumu cebimden çıkaracaktım ki aklıma Rafaella ile konuşmam gerektiği geldi.
