OLİVİA
Bana ne olmuştu? Hastane odasındaydım, herkes değişmişti ve tek tük kesik sahneler hatırlıyordum.
Doktor gelip birkaç şeyi kontrol etti, koluma hafif bir serum taktı ve bir takım sorular sordu.
"Evet, Olivia. Sanırım birkaç güne taburcu olabilirsin."
Başıma ne geldiğini soracaktım fakat vazgeçtim, doktorun abuk subuk şeylerle uzatacağını biliyordum. En iyisi Rafaella, Neymar veya Nadine anneme sormaktı. Neymar demişken, o daha demin seni seviyorum mu demişti? Rüyada gibiydim. Fakat Neymar'ın bir yerde oturup benden Fernanda olayını anlatıp özürdilediğini ve yanımda ağladığını da hatırlıyordum. Bana ne olduğunu öğrenmeden bu zinciri tamamlamak zordu, o yüzden Rafaella'ları bekledim.
•••••••
Yaklaşık 10 dakika sonra odaya girdiler. İlk önce annem gelip sarıldı. Sonra Rafella geldi ve kelimenin tam anlamıyla üstüme yapıştı. Ağlıyordu ve tanrıya şükrediyordu. Rafaella'dan sonra Neymar hiçbirşey yapmadı. Daha demin seni seviyorum demesinin üzerine bu çok garip gelmişti.
" Size bir şey sorucam ve NET bir cevap istiyorum."
Hepsi onayladı. Benim soruyu sormamı bekler gibisinden bir ifade takındılar yüzlerine.
"Bana ne oldu?"
Rafaella konuşmaya başladı: " Alışverişe gittiğimiz günü hatırlıyorsun değil mi? O gün seni ararken dışarda baygın bulduk. Doktorlar komaya girdiğini söyledi. 1 gün bir hafta derken 1 yıl oldu."
Sözünü böldüm. " Sanırım hepinizin değişmesini bu bir yıl açıklıyor." Rafaella ve Ney gülümsedi.
Rafa devam etti. "Makineye bağlı yaşıyordun, doktor artık fişi çekmeniz gerektiğini, boşuna beklediğimizi, senin asla geri dönemeyeceğini söyledi. Bugün fişi çekmek için 5 den geriye sayıyorke-"
Neymar "Burayı geçsek olur mu CANIM KARDEŞİM"
Rafaella Neymar'a piç smile attı ve gıcıklık olsun diye abartarak anlatmaya başladı.
" Abim dedi ben Olivia'ya aşığım onu son kez öpmem lazım omaygot doktor 5 4 3 2 derken Neymar üstüne atlad-"
"Rafaella saçmalamayı kes!" İkisinin bu hallerine çok gülüyordum. Nadine annemde bıyık altından gülüyordu.
Rafaella durcak gibi gözükmüyordu.
"ROFOOLLO SOÇMOLOMOYO KOS"
"ROFOOLLO SOÇMOLOMOYO KOS"
"ROFOOLLO SOÇMOLOMOYO KOS"
"SOÇMOLOMOYO KOS HEYO HEEEE"
Nadine annem çocukça kavgalarını durdurdu.
" Yeter"
Neymar Rafaella'nın kaldığı yerden devam etti.
"Uhhmm...Şey.. Doktor 2 dediğinde seni öptüm ve uyandın."
Şaşırmıştım. Hemde baya . Beni hala seviyor muydu?
"Teşekkür ederim prensim" dedim gerçekten düşündüklerimi belli etmemeye çalışarak. Herkes gülüyordu.
Neymar Rafaella'ya bakış attı. Rafaella ne ima ettiği anlamış olmalı ki -her ne kadar ben anlamasam da- Annemle birlikte dışarı çıktılar.
Odada Neymar'la yalnızdık
"Olivia, sen komadayken gelip içimi döktüğümde söylediğim herşeyi söyleceğim, lütfen sözümü bölme, bittiğinde istediğin gibi kız yada sev orası sana kalmış. Ama lütfen cevap vermeden önce dinle."
Başımı sallayarak onayladım ve başlamasını söyledim
"Hatırlar mısın bilmiyorum ama, Fernanda ile ben arasında gördüklerin tam bir yanlış anlaşılmaydı"
Birşey söyleyecektim ki "Bitirmemi bekle, lütfen." Dedi
"Üzgünüm, devam et."
"Arkadaşça dolaşıyorduk, seni gördüğü anda dudaklarıma yapıştı. Her ne kadar en kısa zamanda kendimi çeksemde sen görmüştün.
Heh, bu kısmı bitirdiğimize göre sıra önemli olanda."
Elimi tuttu.
"Olivia, ben seni hala seviyorum. Hiç bir zaman sevmekten vazgeçmedim de. Ayrıldığımızda da , kavga ettiğimizde de , sen komadayken de sevdim. Şuan niye ayrıldığımızı bile hatırlamıyorum. Sensiz günler geçmiyor. Lütfen, seninde beni sevdiğini biliyorum. Tekrar birlikte olalım. Sana yemin ediyorum ki Fernanda beni öperken hiç bir şey hissetmedim. O cadıyla da birdaha görüşmeyeceğim. Yeniden kraliçem olur musun?"
Bu söylediklerini bir yerden hatırlıyordum. Komadayken söylediklerimi söyleceğim dediği için sanırım komadayken anlattıkları ı duymuştum. Şaşırtıcı, fakat yeniden bir araya gelmeyi teklif etmesi kadar değil. Evet, her ne kadar ondan nefret ediyor gibi davransamda hala onu seviyordum. O da beni seviyordu .
Umut dolu bakışlarla cevap vermemi beklerken gözlerime bakıyordu. Ne diyeceğimi bilemediğim için yüzümü yüzüne yaklaştırdım. Hiçbirşey söylemeden o pembe dudaklarını öpmeye başladım. Çok geçmeden o da karşılık vermişti. Bu hissi çok özlemiştim. Onun yanındayken güvende hissediyordum. Ve evet, eminim ki o benim için doğru kişiydi.
Rafaella bi anda içeri girdi ve bizi görüdüğü anda bağırmaya başladı. " Abi lütfen ben bu yaşta teyze olmak istemiyorum!" Kapıyı çarpıp dışarı çıktı
Bu dediğine ikimizde çok gülmüştük.
" Rafaella, gel buraya. Biz hiçbir şey yapmıyoruz!"
