03

9 1 0
                                    

-Chapter 03-




"Hoy saan ang punta mo?"

I'm feeling so nervous right now, knowing that Uno is here. And guess what? It's surprising that we ended up again in a different spot today! Siguro fate na rin ang gumawa ng paraan para makita ko siya at makapagpasalamat ako.

I also wanna apologize if ever I did some inconveniences to him that night.

How would I know if I made something embarrassing? Gosh! Tatanungin ko siya kung meron ba o wala.

"May kakausapin lang. Babalik din ako," Sagot ko kay Jennie.

There are two Billiard pool table to pass by before I could get into theirs. Iniwan ko muna ang pwesto namin at wala naman sa kanilang umalma. I slowly walk through their spot. Kita ko ang paglaro niya kahit papalapit pa lang ako. I had the chance to examine him. He was wearing a light blue hoodie and black loose pants. He looks casual today but still look cool.

"Hi!" Bati ko at tuluyang inalis ang hiya sa katawan.

Samantala, nakatingin naman sa 'kin 'yong kaibigan niya. There are guys here other than them so I also greeted them. Anyway the only reason why I came is Uno.

"Bud, I think someone is here for you," Sabi ng kaibigan niya at mahinang tinapak ang braso.

He did not raise his vision even when I'm obviously here. Alam kong nakikita niya na ako but he keeps shooting the balls.

"Hi Uno!" Ulit ko at sinadyang banggitin ang pangalan niya.

He stopped when he was about to shoot the yellow ball. I thought I was gonna get his attention but no! Ipinagpatuloy niya ang pag-shoot ng bola. Nakakaramdam na tuloy ako ng hiya ngayon dahil sa hindi niya pag-intindi.

Maging 'yong kaibigan niya ay nahihiya na rin. He was guiltily glancing at me.

"Can we talk?" I insisted what I came after him.

No response at all.

"Hi? Naririnig mo ba ako?"

"Uno," Tawag ulit ng kaibigan niya. He even poked Uno's back.

"It's fine. Kaya ko namang maghintay dito." Sabi ko, determinadong makausap siya ngayon.

Naupo ako sa bakanteng upuan. Nakatayo naman ang mga kasamahan nila so ayos lang siguro na maki-upo. I watch him play. I'm pretty sure that he's into sports like this base on how he play the Billiard stick. After more than three shots of ball, he stood straight as his eyes met mine.

Tumaas ang dalawa kong kilay at ngumiti sa kanya habang kumakaway. I stood up and went near him. He only stare at me until we're a little close though I really put a mite space between us because he might find me feeling close or what.

"Pwede ba tayong mag-usap? Mabilis lang, promise!" I almost beg! 'Yong boses ko parang nagmamakaawa.

"Hi, 'diba ikaw 'yong girl sa bar that night?"

Nagulat ako sa tanong ng kaibigan niya! He do remember me!

Nahihiya akong tumango. "A-ah yes.."

Ibinalik ko ang mata kay Uno. He was just watching me, chin rests on his dorsal side hand under the Billiard stick supporting his head weight. He seems seriously looking though his eyes are lazy.

"Wow after months dito pala tayo magkikita! By the way I'm Ha-"

"What do you wanna talk?"

His friend was still saying something when he asked! Kaninang hinihintay ko siyang magsalita, hindi siya nagsasalita tapos ngayon na kinakausap ako ng kaibigan niya saka naman siya sumabat. Nananadya ba 'to?

Take me, homeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon