Bellatrix

8.

"Welk vak hebben we als eerste?", vroeg Rodolphus. Rabastan dacht even na, en antwoorde: "Kruidenkunde". Ik zuchtte, dat leek me een heel saai vak. 

Toen we klaar waren met ontbijten, stonden we op en liepen door de school. Halverwege verdwaalden we bijna, maar een vreemd portret van Zalazar Zwadderich wees ons de weg. Uiteindelijk stonden we voor een stel grote kassen. Ik zag een stel andere mensen staan, voornamelijk Griffoendors. Het was me al eerder opgevallen hoeveel Griffoendors er dit jaar waren. Een schande. Gelukkig waren er ook veel Zwadderaars, maar Huffelpuf was sterk in de minderheid. In totaal zag ik maar drie Huffelpuffen. Minachtend keek ik naar ze. Waarschijnlijk waren het allemaal modderbloedjes.

Na wat een eeuwigheid leek, kwam de professor eindelijk aangelopen. Het was een vrij lange man die eruitzag alsof hij het hele stuk naar de kassen had gerend. "Sorry. Ik heb me verslapen", legde hij mompelend uit. Een paar mensen, voornamelijk Zwadderaars, moesten lachen. Wie versliep zich nou op zijn eerste dag. De professor wenkte ons om mee te komen, en stelde zichzelf ondertussen stotterend voor als Professor Haks. Rabastan mompelde al snel tegen mij en Rodolphus: "Man, wat een loser is die docent". Ik knikte instemmend, en wierp een blik op professor Haks, die bijna struikelde over een tak. Uiteindelijk kwamen we aan bij de goede kas, en liepen we naar binnen.

Er stonden twee lange tafels, met krukken aan de zijkanten. We moesten onze handschoenen van drakenleer aandoen, en gaan zitten. Professor Haks zwaaide met zijn toverstok, en voor iedereen verscheen een vreemde plant met heldere, witte bloemen. Opeens rook ik de heerlijke geur van de bloemen. Ik werd helemaal warm en gelukkig van binnen. Vaag kon ik me nog herinneren dat ik Bellatrix heette en op Zweinstein was, maar ook die herinneringen verdwenen. Opeens voelde ik een stomp van Rodolphus, en realiseerde me dat dat het effect van de plant was geweest. "Dit zijn Moseuren. Met hun geur laten ze je alles vergeten, maar je kunt hun bladeren gebruiken om Veritaserum te brouwen. Dat is een toverdrank". Ik trok mijn wenkbrauw op. Ik wist wat Veritaserum was, een waarheidsdrank. Mijn vader had hem weleens op Narcissa gebruikt toen ze had gelogen over het stelen van snoepjes. 

De professor zei toen dat je het effect van de plant kon verminderen door je op een enkele herinnering te focussen. Daarna moesten we bladeren van de Moseuren afplukken. Aangezien Rodolphus en Rabastan recht tegenover me zaten, focuste ik me op hoe ik ze in de trein had ontmoet. Ik merkte dat het warme en blije gevoel veel minder sterk was. Ik plukte een stel bladeren van de plant, vond dat ik aan de opdracht had voldaan, en verspilde de rest van de les met het irriteren van een stel Ravenklauwers naast me. "De les is over, jullie mogen gaan", zei professor Haks uiteindelijk. Opgelucht stond ik op, ik had me doodverveeld. "We hebben nu Geschiedenis van de Toverkunst", informeerde Rabastan me.