•Gecenin Işığı•

Giriş

6 Aralık 2016

Soğuk bir kış günüydü, her yer bembeyaz karlarla kaplanmıştı. Yine böyle sıradan bir günde  eve geldiğimde annem çok sessizdi. Resmen evde soğuk rüzgarlar esiyordu. Ne olduğunu bilmiyordum ama normal olmayan şeyler olduğu belliydi.

Çekinerek odama girdim ve üzerimi değiştirdim. Annemin yanına gidip gitmemekte kararsızdım çünkü çok dalgın ve bir o kadar da sinirli görünüyordu. Korksam da içeriye annemin yanına gitmeye karar verdim. Annem konuşmuyor hatta yüzüme bile bakmıyordu. Hala neler olduğunu anlayamamıştım. En sonunda cesaretimi toplayıp;

"Neyin var anne? Kötü bir şey mi oldu?" diye sordum. Derin bir iç çekti, titriyordum. Sonra kaşlarını çattı ve bir anda;

"Biz senin için o kadar emek verelim ama sen bizim emeklerimizi boşa çıkar, tebrikler Işık hanım!" nefes aldı ve devam etti;

"Matematik sınavından 52, İnkılap sınavından 69, İngilizce sınavından da 75 almışsın." diye bağırdı. Ne yapacağımı bilemedim haklıydı benim için çok çabalıyorlardı ama bende haklıydım, o kadar çalışmama rağmen nasıl böyle sonuçlar aldığımı bilmiyordum. Sadece şaşırmakla yetiniyordum. Sınavlarım iyi geçiyordu ama sonuçlarım berbattı. Anneme ne cevap vereceğimi bilmiyordum, öylece kalakaldığımda annem devam etti.

"Bu notlarla ne yapacağız, ben ne yapayım seni." uzun uzun düşündü ve;

"En iyisi yasak koymak ve telefonunu almak. Bunu sen istedin Işık, derslerine çalışıp iyi not almak yerine boş işlerle uğraştın. Bunun bir cezası olmalı akşam baban gelecek ve onunla da konuşacağım artık evden okula, okuldan eve." şok geçirmiştim, boş iş dediği şeyler kitap yazmak mıydı? Ne yani bunca zaman beni desteklememiş miydi? Kendimi tutamadım ve patladım;

"Sizin boş iş dediğiniz şey kitap yazmak mı?" sinirle küçük bir kahkaha attım ve devam ettim;

"Aynen kesinlikle yazarların yaptığı şeyler çok boş anne. Derslerine çalışmalarına rağmen düşük not almaları onların suçu. Hocalarının ona olan gereksiz nefreti değil kesinlikle. Yani kesinlikle TORPİL olmuyor" diyerek laf çarptım ve hızlı adımlarla odama geçtim. Kendimi tutamayıp ağlamaya başladım.

                                                                              *

Yatağıma geldim ve kitap okumak için elime telefonumu alıp ekranı açtım .Güneş'den mesaj vardı

'Selam bebeğim.Uzun zamandır görüşemiyoruz.Nasılsın,nasıl gidiyor hayat''yazmış.Evet uzum zamandır görüşemiyorduk ve bunun sebebi bendim.Ben ve  ailemdi.Biraz düşünüp Güneşe'e mesaj yazmaya başladım;

''İyiyim aşkım,yani iyi olmaya çalışıyorum.Sen nasılsın bebik''

''İyiyim aşkım da noldu? Neden iyi olmaya çalışıyorsun ,gene aynı konu mu?

''Evet beni çok iyi tanıyorsun:)''

''Off takma artık şunu Işık .Bu arada fikrimi düşündün mü?''

''Düşündüm ve kabul ediyorum.'' yazdım ve telefonumu kapattım.Bir saat geçti ve telefonumu geri açtım. Birsürü mesaj gelmişti ve iyi değildim.

Güneşi aradım ve gece evden gizlice  kaçıp onlara geleceğimi söyledim.Anında kabul etti ve telefonu kapattık.Eşyalarımı toplayıp çantama koydum.Çok detaya girmek istemiyorum,işte olanlar oldu.Güneş'lerin evine gittiğimde annesi beni gayet neşeli bir şekilde karşıladı.Devamı anlatmama gerek yok klasikti.Annem geldi ve beni götürdü.Bu kadar...