مليكه ببراءه:يأحمد مش راضيه تخلينى ادخل
احمد بحب حاول أن يخفيه امام سيرين:معلش متعرفكيش
ثم بدأ يوجهه كلامه لسيرين
احمد:طب يسيرين انا حاليا مشغول جدا نكمل كلامنا بعدين
مليكه:لء تقدر تكمل كلامك مع علبه السردين دى وانا هستنى
احمد بيحاول يكتم ضحكته
سيرين بصدمه:اسمى سيرين اى سردين دى يعسل
مليكه ببعض الغيظ:مفرقتش كتير معايا كله بيتعمل فسيخ فى الاخر يعسل
احمد انفجر ضاحكا:مش قادر انتى فظيعه يكوكى
سيرين:ااااحمد
احمد:خلاص روحى انتى يسرد... سيرين روحى دلوقتى
خرجت سيرين وكانت تكاد تنفجر من الغيظ
احمد بهيام:سبب الزياره اى يكوكى
مليكه:هو انا ممنوع اجى
احمد:يخبر ده انتى تيجى واحنا نمشى
مليكه بغيظ:هى الملزقه دى مالها ومال شغلك
احمد بتعجب بيحاول يغيظها:انا معرفش ملزقين
مليكه بعصبيه:انا ماشيه ياحمد
احمد جرى مسك أيدها
احمد بحب:يحبيبى مقصدش طب قوليلى كنتى جايه لى
مليكه ببراءه وتلقائيه:زين كان بيقول للحرس أنه عاوزك وهما قالوله أنه سردين دى جت وطلبتك فى موضوع ضرورى وانت روحت الشركه يعنى علبه الفسيخ دى جت على الفيلا وانت مقولتليش ياحمد
احمد بشك: ايوا برضو زين كلم الحرص اى علاقته بيكى او انك علاقته بانك تيجى هنا
مليكه بارتباك:أصله زين اتصل على التليفون الأرضى وانا رديت عليه
احمد حس انها خايفه:مليكه انتى اكيد مش خايفه منى صح؟!
مليكه بصت فى الارض
احمد وهو بيرفع رأسها ليه:راسك متنحنيش ابدا
انا بسألك عادى جدا قالك اى
مليكه :قالى انك مش بترد عليه وانى أحاول أكلمك وبعدين فى وسط كلامه بصفو نيه قالى أنك قاعد مع الملزقه فى اجتماع مغلق
احمد بشك:بصفو نيه ااااااه ...تصدقى بالله انى شميت ريحته فى الموضوع
زين وهو يدخل المكتب:عشان تعرفى انك متجوزه واحد كان من أكفأ...
احمد مقاطعا:من أكفأ اى
زين بضحك:من أكفأ الكلاب البوليسية فى البلد واجدعها شمام
احمد وهو بيحدفه بالقلم:اه يزبااااله
مليكه بضحكتها الساحره:حصل خير
زين بيحاول يغيظ صاحبه:يخربيت ضحكتك يشيخه
احمد وهو يضع مليكه خلف ظهره:تصدق بالله كلمه كمان وهنسى الصحوبيه اللى بينا امشى غور من هنااااا
زين بضحك:عنيف انت اوى فى حبك ياحماااااا
انا ماشى عاوزه حاجه يا كوكو وطلع يجرى
احمد لف وبصلها:وانتى بتضحكى قدامه لى انتى التانيه انتى من ساعه مدخلتى وانتى منكده عليا وكل كلامك يفسيخ ويرنجه
هو دخل تقومى تضحكى
مليكه باستفسار:انا نكديه؟
احمد:اهو عيب تتجوز واحده شبهك
مليكه بعدم فهم:على اى
احمد وهو بسبوسه دماغها:بتمسكى ف الكلام اللى بيعجبك وتسيبى الباقى يقلبى
مليكه وهى بتبعد عنه:اه احم المهم يعنى انا هروح
احمد بضحك:ماشى وأما تروحى كلمينى
وهنا دخل رجل كبير فى السن باين علي ملامحه القسوه دخل الزناتى بجبروته وقوته وعيونه الحاده
احمدفى سره:انا كنت ناقصك
احمد بحده:امشى انتى يمليكه دلوقتى
الزناتى وهو باصص لمليكه:مش تعرفنا ياحمد
احمد بحده:امشى يمليكه
مليكه وهى بتاخد شنطتها من على مكتب احمد كانت خارجه:تشرفنا يعمو سلام ياحمد وخرجت
الزناتى بضحك:لء بس حلوه عمو دى
احمد:......
الزناتى:دى بنت زهران لء تستاهل تدخل اللعبه بصراحه
احمد:بعيدا عن اى حاجه بس بقت تخصنى وانت عارف طبعى أنه اللى يخصنى خط احمر
الزناتى بتركيز:مممممم اقنعتنى
احمد بيحاول يقرأ عين الزناتى وبيركز:جاى لى
الزناتى بلا مبالاه:ومجيش لى
احمد:طالما جيت يبقى حاجه مهمه
الزناتى :تنفيذ العمليه الجديده
احمد:مالها
الزناتى بتريقه:بيسلم عليك هيكون مالها يعنى
احمد:انا بسألك
الزناتى بجديه:اتحدد
احمد:طب كويس
الزناتى بتركيز فى رده فعل احمد:مش عاوز تعرف امتى
احمد بعدم مبالاه ومن غير اى رده فعل لأنه متأكد أنه الزناتى أو بنته هيقولوله كده كده وإلا مكنش جاله بنفسه هو حب ميبينش أنه حابب يعرف عشان ميشكش فى حاجه
احمد:مش هيفرق معايا فى حاجه
كل اللى عليا أما اعرف حاجه من ابو مليكه أبلغك واقولك على المعلومات شوف عاوزنى اروح واتكلم معاه امتى و فى اى بالضبط وبلغنى
الزناتى:انهارده بالليل
احمد:عندى تسليم بضاعه مانت عارف مش هعرف اجبلك منه معلومات النهارده باليل انا
الزناتى بضحكه عاليه:لء انا بقولك عمليه التسليم الجديده بتاعتى انهارده بالليل
بقلم روان سمير
أنت تقرأ
صاحبه البنفسج
Fantasyنوڤيلا (الروايه مكتمله) كاتبه العاميه شاعره الديوان هزليه ولا تمت للواقع بِصله روان سمير عبد العظيم زهران 👈🏻👉🏻💙
