SAKLANANLAR ÇETESİ

5~''Makas bizim düşmanımız...''

                                       ~Cafer~

Tek tek kaybediyordum... Sevdiğimi, Arkadaşlarımı... Kısacası hayatımı kaybediyordum... Böyle olsun istememiştim... Pişman mıyım? Hemde çok...

Sinir hastalığımı bir tek ben biliyordum... Başka hiç kimse... Bu yüzden... Bu yüzden söyleyemedim... Sude'ye zarar vermekten korktum... Sinirlenince gözüm hiç bir şeyi görmüyordu... İster karşımda sevdiğim kız olsun, ister ailem. Onu üzmekten korkuyordum... Ama üzdüm mü? Üzdüm...

Hayatımın en büyük hatası buydu. Sevdiğime ağır sözler söylemek. Bunu kaldıramayacağını bildiğim halde bunları söyledim... Keşke şuan beni öldürseler, ölmeyi hakkediyorum. Ben asla Sude'yi hakketmiyorum...

Ondan uzak kalmam gerekiyordu. Ama yapamıyordum... Hala deli gibi aşıktım... Bu aşk 8 yıl bitmediyse, bundan sonra bitmez...

Hani derler ya, imkansız aşk... Aşığız ama kavuşamıyoruz... Kalbime saplayan buydu... Hayal et, sevdiğin kızla aynı ortamdasın, ve birbirlerinize aşıksınız ama yapamıyorsunuz... Şuan işte bu duyguyu yaşıyoruz Sude ile...

Acaba şuan ne yapıyor...? Ya evi terk ettiyse? Ya kendini odaya kapatıysa? Ya artık odadan çıkmazsa? Ya kendini öldürmeye çalışıyorsa şuan? Ya depresyona girdiyse? Ya arkamdan küfürler sallıyorsa? Sallasın... Dediğim gibi hakkediyordum...

Peki Saklananlar Çetesi? Acaba şuan benden nefret ediyorlar mı? Aşağa insem bir bıçak alıp karnıma saplayabilirler mi? Vallaha yaparlar! Saklananlar Çetesi bu. Kesin şuan beni nasıl öldürebileceklerini planlıyorlardır. Eminim...

Yataktan kalkıp banyoya yöneldim, küveti sıcak suyla hazırladım. Kiyafetlerimi çıkartıp küvetin içine girdim. Kafamı duvara yaslanıp düşünmeye başladım... Acaba Sude ile barışır mıydım? Acaba aramızı düzeltebilir miydim? Her saniye Sude'yi düşünüyordum... Aklım hep onda... Aklımdan çıkmıyor, aklım çıkıyor ama o çıkmıyor... Hayatımın aşkını 8 yıl önce bulmuştum... 8 yıl benim için bir ömür...

Yılbaşına az kalmıştı... Saklananlar Çetesi ile yıllardır yılbaşı kutluyorduk. Yılbaşında birbilerimize hediyeler alıp eğleniyorduk... Hatta geçen sene yılbaşında sarhoşken nasıl gözüküyoruz diye video'ya almıştık. Hepimiz gülmekten kopmuştuk, hatta gülmekten yürüyemediğimiz için masayı devirmiştik. Bütün içecekler üzerimize döküldüğünü asla unutamıyorum. Kahkaha ata ata yatabilmiştik... Ama bu sene kesin bana nefretleriyle yeni yıla gireceklerdi...

Bütün dünya duysun... Ben Sude Akçay'i seviyorum... Herkese söylemek istiyorum... 8 yıldır seven insanı zor bulursunuz. Ancak bir tane bulursunuz, oda benim...

Düşüncelerimden kurtulup küvetten çıktım. Havlu alıp belime sardıktan sonra banyodan çıkıp dolabıma yöneldim. Yine her zaman ki gibi siyah giyinecektim, kısacası Saklananlar Çetesi'nin giydiği klasik şey. Siyah bizim rengimizdi...

Siyah pantolonumu ve siyah dar gömleğimi giyindikten sonra siyah ayakkabılarımı giyindim, saçımı halledip dişlerimi fırcalayıp siyah kol saatimi taktıktan sonra odamdan çıktım. Aşağıdan sesler duyduğumda Saklananlar Çetesi'nin uyandığını fark ettim.

Merdivenlere yönelip aşağa indim. Saklananlar çetesi kahvaltı yapıyordu. Ama bir dakika? Sude yoktu? Acaba kahvaltı yapmak istememiş miydi? Kesin bana tripliğine bir şeyler yemiyordu.

'Günaydın Saklananlar Çetesi.' Dedim gülümsemeye çalışarak. Gözler bana dikildiğinde bana nasıl öfkeyle baktıklarını görebiliyordum... 'Sude yok mu?' Dedim. Ali sinirle gülüp bana döndü. 'Yok. Bir insan sevdiği insandan ağır kelimeler duyduktan sonra nasıl kahvaltı edebilsin? Kızı güzel kırdın Cafer. Odasından çıkmak istemiyor, kim bilir ne yapıyor şuan. Sevmek bu mu Cafer? Bunu nasıl yaparsın?!' Sesi giderek yükseliyordu. 'Beni bir dinle! Hepimiz beni dinleseniz bana kızmazsınız.' Dedim çaresizce. 'Nasıl kızmayalım?! Kız gece bizim yanımızda saatlerce ağladı ama sen naptın? Odana gidip uyudun! Sana diyecek sözüm yok.' Dedi Cansu öfkeyle.