The Brightest Star In The Sky (THE CHAMBER OF SECRETS #1) {COMPLETED}

Chapter 25

Pag baba ko dumiretso ako sa Dressing at walang tao kinuha ko agad ang mga gamit ko at umalis.

Di ko alam kung saan ako pupunta ngayon. Kung trabaho lang tatangapin ko na lang ang offer no Briget may bakante pa naman ata dun.
Tinawagan ko si Briget pero hindi siya sumasagot kaya binalik ko na lang ang phone ko sa bag. nakarating ako sa 7/11 umupo ako dun sa mga upuan na naka pwesto sa labas.

Habang nag papa hinga ako na pumasok sa isip ko ang mangyari kanina kaya sumakit ang dibdib ko

"Paano ko nagawa sakanya yun? wala siyang Ibang ginawa kundi mahalin ako" tumulo ang luha ko habang naka tingin sa mga sasakyan na dumadaan nang tumunog ang phone ko. Nakita kong tumatawag si Briget. Sinagot ko ito

"I'm sorry may kinakausap kasi ako kanina. How are you?" Bungad niya sa akin"Dito sa harap ng 7/11.... Busy ka ba?" Tanong ko.

"No ofc.not Saan ka ba pupuntahan kita?" Mabilis niyang sabi "No ahmm ako na lang ang pupunta sa'yo na Saan kaba?" Tanong ko

"Nasa Pasay ako ngayon pero pauwi nako mag kita tayo sa condo?" Sabi niya umuo ako at pinatay na ang tawag at nag para ng taxi.

Habang na sa taxi ako tumulo na naman ang luha ko dahil ang kanta na galing sa radyo ay kanta ng Serendipity.

"Tanginang buhay puro pasakit" sabi ko Pag angat ko nakita kong naka tingin ang driver kaya pinahid ko ang luha ko

"Ganyan talaga ang buhay Miss hindi laging masaya pero yung sakit at pait na naranasan natin ayan ang magiging way para mas maging matatag tayo sa future" biglang sabi ng Driver kaya lalo akong naiyak.

Nakarating na ako sa Condo ni Briget. Alam ko ang passcode kaya tumuloy ako. Pag pasok ko nakita ko siyang nag hahanda ng pagkain at may mga can beer

"I know you need this tara shat" sabi niya habang tumatawa napa irap ako. Umupo kami sa sahig sa sala. At binuksan na ang Beer.

"nakausap mo na?" Tanong niya kaya tumango ako bilang sagot.

"Umiyak siya sa harap ko..... ang sakit bri ang sakit" mapait na sabi ko sakanya pero di siya sumagot kaya nag pa tuloy ako

"Alam mo anong sabi ko sakanya? Sabi ko wala akong mahihita sa tulad niya na hindi ko siya.... Hindi ko siya deserve.... Pero ang totoo ako ang hindi deserve sakanya" Naiyak na ako ng tuluyan. Lumapit siya sa akin ang niyakap ako.... "Shhhhhhh it's okay cry all you want hmmm I'm here"  sa Pag yakap niya lalo akong naiyak. habang uniinom ako tumunog ang Cellphone ko at nakita kong tumatawag siya

*Love is Calling*
Sinilent ko ang phone ko at binaliktad. Nag patuloy kami di namin na malayan na mag gagabi na

Pag tingin ko sa phone ko
*287 missed call*
*73 message*
Inopen ko at binasa ang Iba

*Lets talk sweetie please*
*Mag hihintay ako sa park malapit sa lugar niyo*
* Nansdito na ako sweetie*
*Mag hihintay ako kahit aning oras*

Tinignan ko kung anong oras niya sinend 4:00pm
Pag tingin ko sa orasan 9:58 na binasa ko ulit ang Iba

"Sweetie let's talk please"
" One last time "

Please let me see youfor one last time"

naiyak ako lalo at napa yuko. inangat ni Briget ang mukha ko "Talk to him for the one last time" ngiti niya pero malungkot ang mata. Umiyak ako ang tagal ko bago na ka sagot

Pag labas namin ng condo tsaka lang namin nalaman na umuulan pala. Sumakay kami agad sa kotse at hinatid ako. 11:45 ako naka rating at nakita ko siyang naka upo sa bench at nakayuko. Sumakit ang dibdib ko sa nakita ko. Nilingon ko si Briget ngumit siya sa akin "Go you can do it" tumango ako at lumabas

Habang papalapit ako sakanya narinig kong umiiyak siya. Tumulo ang luha ko pero alam kong hindi makikita dahil sa buhos ng ulan.

huminto ako sa harap niya at nag angat siya ng tingin.bakas sa Mukha niya ang pagka gulat akala niya siguro hindi ako mag papakita

"Ano bang sabi ko kanina ayoko na hindi ba" sabi ko sakanya. Akala ko tatayo siya pero Bigla siyang lumuhod at niyakap ang mga hita ko "Please let's fix this Sweetie hin- hindi ko kaya" Pag makakaawa niya pero tinignan ko lang siya pumiglas ako sa pagkaka yakap niya at umatras "Tumayo ka diyan wag kang gago" sabi ko pero hindi siya nakinig "TUMAYO KA CODY MIN PUTANGINA" Sigaw ko sakanya tumayo siya

"Hindi mo na ba talaga ako mahal?" Tanong niya. Namumula ang mata niya.... Mahal kita mahal na mahal kita Cody

"Hindi na" malamig kong sagot umiiyak ako pero dahil sa ulan alam kong hindi niya napapansin

"Wala na ba talaga? Kahit konti lang kahit 2% lang" may Pag asang Tanong niya pero tinginan ko lang siya.

"Okay." Yumuko siya he's Shoulder are shaking. "But before I leave... I want you to know that I love you.... I really love you Amber" sabi niya nagka titigan kami..."pero anong magagawa ko ayaw muna" nanginging ang katawan ko hindi dahil sa lamig kundi dahil sa sakit na nararamdaman ng puso ko

"Can I ask you a favor?" Tanong niya sa akin "What is it" malamig kong sabi

"Kung iiwan mo ako panindigan mo... Kung... kung ayaw mo na panindigan mo.. kase baka Pag bumalik ka tanggapin ulit kita" sabi niya lalong sumakit ang dibdib ko Tangina ngumit siya sa akin at lumapit hinalikan niya ako sa noo tulad ng lagi niyang ginagawa "I love you, goodbye" pagtapos niyang ssbihin yun ay tumalikod na siya at nag lakad palayo.

I watched him walk away. I was left alone in the middle of the rain.

I love you so much cody.

I... i will never stop  loving you......

Even from a far

I love you to the stars and beyond. · I love you to the Moon and back. · Star crossed lovers. · You are the brightest star in my sky.