The Brightest Star In The Sky (THE CHAMBER OF SECRETS #1) {COMPLETED}

Chapter 3

Nakatayo na ako at naka harap sa kanilang tatlo. Mag sasalita na sana ako kaso biglang may sumingit

"geunyeoege gwaenchanh-eunji mul-eobwa" (Ask her if she's okay dude ) sabi ng isang koreano gwapo din ang isang to ha ! perfect ng ilong at parang masiyahin

"geulae hyeong-i mul-eobwa" (Yes bro ask her) sabi naman ng isang kasama nila sya ang pinaka matangkad gwapo at may Dimple sa magka bilang pisngi

Nakatingin silang dalawa sa akin. bumalik ang tingin ko sa taong na sa harapan ko

"geunyeoneun uli ap-e seoissneun geunyeoui meosjin moseub" (Shes fine look at her standing in front of us ) sabi niya sa malamig na boses at nakaka intimidate na tingin

Shuta wala akong maintindihan sabog ata tong mga to eh alam nilang na sa Pilipins sila mag kokorean. Teka !!!!  baka minumura nako ng mga gungong nato giatay.

lahat sila maputi which is given na sa nga Korean people pero itong nasa harapan ko mas maputi pa sa Bondpaper anak ata ng zonrox to eh.

Di ko alam kung ilang minuto akong naka titig sakanya hangang sa napatingin ako sa lips niya and he smirk gosh parang nakaka ulol pero napawi din agad  kaya nagising ang kaluluha ko at napa angat ng tingin sakanya

"Are you okay Miss?" tanong sakin ni Mr. Dimple

"Ahhh i-im okay" liar stupid bich anong okay sakit kaya ng puwet mo

"I'm Kyle, I'm sorry for what happen but are you sure that you're okay?" Pakilala at Tanong ni Mr. Dimples

"Yes I'm fine, I'm okay" sagot ko sakanya at tumango siya sunod na nag pakilala ang kanina pang naka smile

"Im Nathan and I'm sorry too"

I  give him a nod and I smile at him

Bumalik ang tingin ko sa kaharap ko.  he's staring at me and I swear nakaka takot siyang tignan his cold stare his deep voice his Aura as in iba nakaka intimidate. Akala ko mag sosorry din siya pero Iba ang narinig ko

"Stupid" he said  without taking his eyes off on me. My lips parted and I was about to smack him when he walk out. Shutangina nag walkout ni hindi pa nga ako nakakaganti.  sumunod din ang mga Kasama niya na humingi ulit ng sorry bago umalis.

"Wow as in wow  puta siya na naka bangga siya pa galit anak nang" nakaka gigil ang lalaking yun Pag nakita ko ulit yun babalian ko ng buto yung Bondpaper na yon sarap bigwasan eh may pa aish aish pa syang alam Aishintahin kita dyan para di ka na sikatan ng araw eh  porket nakaka laglag ng panty mga tingin niya

Oh gosh please iniling iling ko ang ulo ko ano ba tong pumapasok sa utak ko puro kahalayan  malandi talaga. Pero ano yung naramdaman ko kanina? Why my heart beating so fast.

"Ah hindi gutom lang ako kaya ganon high blood to high blood" bulong ko sa sarili ko

Umalis na ako dun at pumara ng taxi para makauwi. Ilang oras din ang tinangal ng byahe dahil kung Saan saan ako nakarating kanina kakahanap ng ma a-applyan

Pag dating ko sa bahay dumiretso agad ako sa kwarto ko dahil walang tao sa sala. Siguro ay tulog na sila.  Hindi na ako nag hapunan dahil sa sobrang pagod naka higa lang ako at naka harap sa kisame

Bakit ba ko pinanganak? para mag hirap ng ganto? Pwede namang sidney girl na lang ako o di kaya LA girl bakit pinanganak pa ko sa Pilipinas tapos mahirap pa why life is so unfair? Taga Japan siguro ako nung past life, blurred ang ang future. Pinikit ko ang mata ko

Maybe We suffer because of the idea that life was meant to be painless and things should go smoothly as it is. You don't expect life to be fair to you because you are a good person or you work so hard. ... Life has its own rules, it's complicated and not the same for everyone.