Sensiz|Kartal×Efe

8."Sensiz"

Bölüm sonunda bu şarkıyı dinleyin. Iyi okumalar.

"Melih Darbukacı diye bir adam. Sordurduk mahhaleye,tanıyan birisi çıktı. Birisinin üniversitede ki oğluymuş. Şimdi yanına gidiyoruz,gelmek istersin diye şey ettim."
"Kartal,aslında beni-"
"Beni karakola teslim etme olayını sonra yaparsın."
"İşim var bugünlük. Net adamı bulunca bende girerim."
Kartal mırıldanarak onu onayladı. Telefonu torpidoya koyarken arabayı süren adam sohbete başladı. "O komiseri ne yapacaksın abi?"
"Yapacağım bir şeyler...yapacağım."

___
Efe masadaki kolyelere bakarken,son derece ciddi gözüküyordu. Evet kolye,Kartal'a şimdiye kadar yaptıkları için özür anlamında hediye vermek istemişti. Bir ara sohbet ederken kolyeleri ne kadar çok sevdiğinden bahsetmişti. Hoş,bunu anlamak için söylemesi de gerekmiyordu. Aralarında geçen ilişkinin nasıl olduğundan da emin değildi. Ama şu an onları düşünme vakti değildi. Aralarından sade ve şık olan birisini seçip satın aldı. Altın kolye özenle paketlenip Efe'nin cebine girdi. Oldu olası hediye alıp vermeyi,sevmeyen adamın cebinde kolye olması garipti.
Şimdi Kartal'ın başka işleri olduğundan,ondan bir arama beklemeye başladı.

___

Nefes nefese kalmıştı,alnından ter damlaları dökülürken adam yerde kanlar içindeydi. Konuşmuyordu,hiç bir laf alamamışlardı ağzından. Kartal her cevapsız soruda biraz daha bağırırken en sonunda çözüm geldi aklına. "Eğer sana kimin bu videoyu paylaştırdığını söylemezsen,babanı gebertirim." Yapmazdı. Suçsuz bir insana,hele de bit babaya zarar verecek bir adam değildi. Çocuğun "baba" deyince ki suratı bambaşkaydı. Kanlı yüzü beyaza dönmüş,daha da korkmuştu. "Tamam." dedi titrek sesiyle. Kartal eğilip dibine girdi. "söyle" der gibi başını eğdi.
"Müdür.." dedi zar zor. "Ne müdürü lan?" Diyerek bağırdı Kartal. "Karakol müdürü,geldi bana,bu videoyu yaymamı istedi."
"DALGA MI GEÇİYORSUN ULAN! MÜDÜR NE İSTESİN BENDEN?"
"Efe dedi,videoyu o çektirmiş. Kurguyu da o bulmuş zaten. "
Kartal aniden yakasını bıraktı. Büyük bir boşluk hissetti içinde. O günü düşündü biraz. Efe'nin onu zorla kahvaltıya götürmesi,sonra sinirlendirip kaldırması ve peşinden gitmesi. Sarılması,her şeyi planlamıştı. Baş dönmesi gerçeğin etkisi midir,ani sinir midir bilemedi ama ayakta duramadı bir an. Arkasında ki adamlardan birisi ona destek verince kendine geldi. "Siz bununla ilgilenin sonra haberleşiriz." diğerlerinin "nereye?" sorularını umursamam hızla çıktı binadan. Havanın karardığını çıkınca anladı. Arabaya binip kafasını direksiyona yasladı. Ard arda düzensiz hızlı nefesler verdi.

Tüm taşlar yerine oturmuştu. "Önce beni kendi mahallemden soyutladı. Herkesin benden nefret etmesini sağladı,sonra da hapise atacağını söyledi. En başından beri aklındaki tek şey beni içeri tıkmakmış. "
Bağırarak direksiyona vurdu. "Ben..güvendim " dedi titreyen sesiyle. İlk defa birisine güvendim." Bir ara nefesi daraldı. Kendini düzene sokunca,telefonunu eline alıp Efe'yi aradı.

"Uzun sürdü heralde?" diye ilk lafı etti Efe. Kartal cevap veremedi. Efe'nin bu kadar rahat davranması onu çok rahatsız ediyordu. Efe devam etti.
"Bulabildin mi?"
"Evet buldum. Buluşalım seninle nerdesin?"
"Benim evin ara sokaklarındayım."
"Tamam dur sen,beş dakikaya oradayım."
Kartal dinlemeden telefonu kapattı ve gaza bastı. Nerelerde olduğunu az çok bildiği sokaklara hızla sürmeye başladı.

Gerçekten dediği gibi en fazla beş dakika içinde girdi sokağa. Direk kenarda Efe'nin arabasını gördü. Arabaya yaşlanmış duruyordu. Dejavu yaşadı ikiside. Iki ay öncesine kadar Kartal arabaya yaşlanmış dururken Efe gelip ona saldırmıştı. Şimdi Kartal hızla arabadan indi,Efe o hallerini görünce bakışları keskinleşti ve kötü şeyler olduğunu anladı. Kartal yavaşlayıp önünde durdu. Bir süre konuşmadılar. Efe tam ağzını açacakken Kartal hızlı davrandı.
"Neden lan?" diye bağırdı. Efe garip bir yüz ifadesi y
sergiledi.
"Ne neden?"
"Neden bağladın beni kendine?"
"Kartal ne diyorsun oğlum sen?"
"BİLMİYORMUŞ GİBİ YAPMA LAN! BİLİYORUM HER ŞEYİ!."
"NEYİ BİLİYORSUN LAN!"
Efe son bağırmayı oluşturdu. Kartal düşünmeden yüzüne bir yumruk indirdi. Bunu beklemeyen Efe araba kaputuna yapıştı. Elini kanayan burnuna götürüp Kartal'a döndü. "Ne yapıyorsun lan!" lafı daha ağzından tam çıkmadan bir tekme yedi. Boşluğuna aldığı tekme etkisi ile iki büklüm kaldığında anladı Kartal'ın vazgeçmeden saldıracağını. Yine de saldırmak yerine engel olmaya çalıştı. Üzerine koşan adamın her hamlesini engellemeye çalıştı. Gözü dönmüş gibiydi. En sonunda Kartal'ı araba kaputuna yapıştırdı ve sabit durmasını sağladı. O an gördü yüzünü,kızarmış sırılsıklam bakışlarını. Ağlıyordu,Efe'yi dövmeye çalışırken akıyordu yaşları. Şaşkınlık içerisindeydi sadece,başka duygu hissedemedi. Kartal neler olduğunu anlatsaydı,işleri daha kolay olabilirdi. Efe onun yüzüne odaklanmışken Kartal bağırdı.
"BIRAK LAN BENİ!"
O tepindi,Efe daha sert tutmaya çalıştı. "BIRAKSANA! BIRAK! Bırak..." Son bağırışı sessizleşti ve ağlamaya dönüştü. Haykırışı ardından pes edip ağladı yine. Efe kollarını üzerinden çekti ve elini tuttu. Uzanarak ağlayan Kartal'ı kaldırıp kendi bedeni ile çarpıştırdı. Bir kolu aşağıda diğerini Kartal'ın bedenine sardı. Yaklaşık on dakika ağladı omuzunda. "Yine düştüm.." diye düşündü Kartal. "Bana ihanet eden adama düştüm gene." düşünceleri aklına geldikçe siniri artıyor nefesi kesiliyordu.