Neo City Uluslararası Lisesi'nin başarılı öğrencilerinden olan Huang Renjun bundan hiç memnun olmasa da babasının işleri yüzünden dönem sonunda ailesi ile Çin'e taşınacaktır. O Güney Kore'deki hayatına veda etmeye hazırlanırken bir gün masasında yan...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mayıs 2022
Sevgili yapboz parçası,
Üzgünüm sana nasıl sesleneceğimi bilemedim. Seni aramamı istemiyorsun ama merak etmeden edemiyorum. Neden yapboz parçaları ile bu notları bırakıyorsun?
Sevgiler,
Renjun.
Renjun düzeni bozan notu aldıktan sonra farklı bir şey yapmaya karar vererek cevap yazmaya karar vermişti. Notları yazan kişi onu aramasını istemiyordu ama Renjun tüm insanoğlu gibi merak ile doğmuştu. Bazı cevaplara ihtiyacı vardı.
Akşam okuldan çıkarken not defterinden kopardığı kağıdı Himiko'dan bulduğu yeşil zarfa yerleştirmiş ve masanın üstüne koymuştu. Ertesi sabah okula geldiğinde kendi zarfı gitmişti ama o tanıdık sarı zarf yoktu.
O zarfı göremeyince üzülmeden edememişti. Farkına varamamıştı ama aldığı notlar hayatının vazgeçilmez bir parçası haline gelmişti. Onu yılın sonunda okulundan, evi bildiği ülkeden ayrılacağı gerçeğinden uzaklaştırmış ve arkadaşları ile unutulmaz maceralar yaşamasını sağlamıştı. Şimdi ise o zarfın yokluğu ile gerçek dünyaya döndüğünü hissetmişti.
Belki de hiç cevap yazmamalıydım diye düşündü ama artık çok geçti ve hayat böyle pişmanlıklar ile geçmiyordu.
Oldukça çekişmeli geçen prova maçının ardından soyunma odasına girdi. Haftaya Mayıs ayının son haftası olduğu gibi liseler arası basketbol turnuvasının final maçı vardı. Maç kendi okullarında gerçekleşeceği gibi Renjun için çok önemliydi çünkü bu karşılaşma gitmeden önce arkadaşları ile çıkacağı son maçtı. Bu yüzden kazanmak zorundaydı.
Dolap şifresini girip kapağı açtığında terini sildiği havlusu ve boşalmış su matarasını gelişi güzel içine attı. Koç Choi'nin bol motivasyon ve tehdit içeren konuşması sonrası herkes kendini koşarcasına soyunma odasına atmıştı. Koçları konuşma işini bazen oldukça abartıyordu.
"Renjun!"
Dolabından aldığı banyo havlusu ve şampuanını alarak dolabını kapattı. "Efendim Jeno."
Arkadaşı ona yaklaşarak, "İyisin, değil mi?" diye sordu.
"Evet, iyiyim. Neden olmayayım?"
Jeno omuz silkti. "Ne bileyim? Nota cevap gelmeyince üzüldüğünü düşündüm. Belki diğerleri için öylesine bir eğlence gibiydi ama senin için önemli bir hale gelmişti."
Renjun tebessüm etti. Jeno her ne farkında olmasa da takımda kaptanları olduğu gibi grupta da bu rolü üstlenmişti. Her daim onları hizaya sokuyor, onlar için endişeleniyordu. Renjun gidince bunu özleyecekti.
Yavaşça arkadaşının çıplak koluna vurdu. "Merak etme. Ben iyiyim. Dahası iyi olmam gerek. Haftaya şampiyonluk maçı var."
Jeno arkadaşının iki kolundan tutarak sarstı. "İşte aradığım mücadeleci ruh. O zaman hemen duşuna gir, eve git ve iyice dinlen. Çünkü maçtan sonra yorucu bir kutlama programı bizi bekliyor."
