Neo City Uluslararası Lisesi'nin başarılı öğrencilerinden olan Huang Renjun bundan hiç memnun olmasa da babasının işleri yüzünden dönem sonunda ailesi ile Çin'e taşınacaktır. O Güney Kore'deki hayatına veda etmeye hazırlanırken bir gün masasında yan...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Haziran 2022
Renjun kapının önünde kararsızlıkla geriye gitti. Neden bu kadar tereddütte kaldığını bilmiyordu. Sonuçta bu evin kapısına daha önce defalarca gelmişti ve kapıyı çalmıştı. Kiminle karşılaşacağını da biliyordu. Bu kadar düşünmeye gerek yoktu, değil mi?
"Hadi, Renjun." dedi kendine cesaret vermek için. "Sadece aklından geçenleri söyle ve git."
Bir kez daha geriye çekilmeden hızlı ama çok sert olmayacak bir şekilde kapıya vurdu. Kapının ardında ona yaklaşan ayak seslerini duyduğunda boğazında oluşan yumruğu yutkunarak aşağı itmeye çalıştı. Kapı açıldığında gevşemeye çalışarak gülümsedi.
"Renjun burada ne işin var?" dedi Chunhei'nin babası onu görür görmez. "Eğer Chunhei için geldiysen bugün eve gelmedi."
"İyi akşamlar Joon Seo amca." Başını hızla salladı. "Hayır, Chunhei'yi görmeye gelmedim. Sizinle konuşmak istiyordum."
Kırklı yaşlarını geçmiş adam omzunun arkasından içeri baktı. Misafirleri hala evde olmalıydı. Tekrar genç oğlana döndüğünde yavaşça başını salladı. "Tamam, konuşalım."
Kapıyı hafif aralık bırakarak dışarı çıktı. Renjun hızla atmaya başlayan kalbini görmezden gelmeye çalışarak derin bir nefes aldı.
"Ben sizden evlilik işini ertelemenizi isteyecektim."
Chunhei'nin babasının kaşları çatıldı. "Anlamadım?"
"Bakın her ne kadar Chunhei okul arkadaşınızın annesi ile evlenmek istediğiniz için buna karşı çıktığını söylese de bu sadece kendince uydurduğu bir yalan. Evlenmenizi istemiyor çünkü ondan daha da uzaklaşacağınızı düşünüyor."
"Bak, Renjun..." dedi Chunhei'nin babası. "Chunhei sana ne anlattı bilmiyorum ama bunu onun için de yapıyorum. Annesinin bizi terk etmesi yüzünden Chunhei aile nedir bilmeden büyüdü. Kendi acım ile başa çıkarken ona iyi bir baba olamadım."
"Üzgünüm sözünüzü kesiyorum ama..." dedi Renjun anlık bir cesaret ile. "Chunhei bana bir şey söylemedi. Paylaştığımız onca ana rağmen asla söylemez. Çocukluk arkadaşı olmasına rağmen Hejin'e bile bir şey söylemez. Kuzeni olmasana rağmen Eunmi'ye de. Chunhei'nin yaşadıkları yüzünden çevresine ördüğü kocaman bir duvar var. Bu duvar onun insanlardan uzaklaşmasına, insanları kendinden nefret ettirmesine neden oluyor ve siz ona gereken sevgiyi vermediğiniz sürece o duvar yıkılmayacak. Yani demek istediğim şu ki, ona bir aile vermek için evlenmenize gerek yok. Ona sevginizi verin, babası olun. Mesela bu cumartesi basketbol final maçı var. Onu maça götürün, destek olun. Biliyorum haddimi aştım ama..."
"Hayır, aşmadın." dedi Chunhei'nin babası. "Haklısın Renjun. Kendi acım yüzünden kızıma hiç babalık yapamadım. Bu da kendisini suçlamasına neden oldu ve şimdi de sözde bir aile kurarak yaptıklarımın kefaretini ödeyeceğimi düşündüm."
