မုန္း /မုန်း (Complete)

Episode (7)

မ်က္လံုးမ်ားကိုဖြင့္ရန္ အသည္းအသန္ႀကိဳးစား​ေသာ္လည္း ဖြင့္၍မရ​ေခ် ။ ဒီအိပ္မက္ဆိုးေတြထဲကေန လြတ္ေျမာက္ခ်င္ေနၿပီ ။ နီေစြးေနတ့ဲေသြးေတြ ၊ ညီွစို႔စို႔ေသြးန႔ံေတြ ၊ အသက္မရိွေတာ့တ့ဲ ခႏၶာကိုယ္ေတြ ။ ဒီအိပ္မက္ဆိုးထဲကေန တစ္ေယာက္ေယာက္က လာျပီး ကယ္ထုတ္ေပးပါလား ။ ရင္ဘတ္ေပၚကို ေလးလံလြန္းသည့္ ေက်ာက္တံုးႏွင့္ဖိလိုက္သလို ၊ ေရအျပည့္အလ်ံွရိွ​ေနသည့္ ေရစည္ထဲသို႔ ဦးေခါင္းအႏွစ္ခံလိုက္ရသလို ၊ မီးေလာင္ကြၽမ္းေနသည့္ေနရာတြင္ တစ္ေယာက္တည္း ကူကယ္ရာမ့ဲရိွေနခ့ဲသလို အေျခအေနဆိုးကေန ႐ုန္းထြက္ပစ္ခ်င္သည္ ။

ေနႏိုင္ ကုတင္ေဘးရိွခံု၌ ထိုင္ေနရင္းႏွင့္ ေမြ႔ရာေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းအိပ္စက္ေနသည့္ လင္းသန္႔ထည္ဝါကို တိတ္ဆိတ္စြာႏွင့္ ေငးေမာၾကည့္ေနမိသည္ ။ ထိုအားငယ္မႈမ်ားလႊမ္းျခံဳထားသည့္ လင္းသန္႔ထည္ဝါသည္ ေနႏိုင့္ မ်က္လံုးထဲတြင္ေတာ့ စိမ္းသက္ေန၏ ။ ထီမထင္ဟန္လည္း ရိွမေနသလို ေအးစက္မႈမ်ားလည္း ကင္းေဝးေနသည္ ။ ယခုလက္ရိွ လင္းသန္႔ထည္ဝါသည္ က်ိဳးပ့ဲသြားေတာ့မည့္ အပင္ငယ္ေလးတစ္ပင္လိုပင္ ။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလတစ္ခ်က္အေဝ့တြင္ က်ိဳးေၾကသြားေတာ့မည့္ ပင္ပ်ိဳေလးတစ္ပင္လို ျဖစ္ေနခ့ဲသည္ ။

အိပ္မက္ဆိုးမ်ားမက္ေနျခင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္ ။ ႏႈတ္မွလည္း မပီမသ အသံမ်ားထြက္ေနသက့ဲသို႔ လက္ကလည္း ေလထဲမွ တစ္စံုတစ္ခုေသာအရာကို အားကိုးတႀကီး ဆဲြကိုင္ေနသည့္ ပံုစံမ်ိဳး ။

ေနႏိုင္ လင္းသန္႔ထည္ဝါ၏ လက္ကို ဖမ္းဆုပ္ကိုင္ေပးလိုက္ၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ လက္ေမာင္းသားေလးကို ညင္သာစြာ ပုတ္ေပးလိုက္သည္ ။ ထိုသို႔လုပ္ေပးလိုက္သည့္အခါဝယ္ လင္းသန္႔ထည္ဝါ၏ မ်က္ႏွာက ေက်နပ္သြားဟန္ရ၏ ။ တြန္႔ခ်ိဳးေနသည့္ မ်က္ခံုးမ်ားကလည္း ေျပေလ်ာ့သြားသည္ ။

ေနႏိုင္ သူ႔လက္ကို ကိုင္ထားသည့္ လင္းသန္႔ထည္ဝါ၏ လက္မ်ားကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္မိသည္ ။ အသားျဖဴ လြန္းသျဖင့္ လက္ဆစ္ေလးမ်ားက နီရဲေန၏ ။ ကေလးတစ္ေယာက္၏ လက္က့ဲသို႔လည္း ႏူးည့ံေနျပန္သည္ ။ လက္ဆစ္မ်ားက တုတ္ခိုင္ေနသည့္ ေနႏုိင္၏လက္ႏွင့္ သြယ္လ်ေနသည့္ လင္းသန္႔ထည္ဝါ၏လက္က အသေရခ်င္းပင္ ကြာျခားလြန္း၏ ။