Gözlerine Yansıyan Ölüler | bajifuyu ✓

bir

   "Ya şu adam?"

   "Dediğim gibi Baji-san, diğer insanlardan bir farkı yok ölülerin. Yalnızca ışığa dönüşüp yükseldiğinde anlaşılıyor ölü oldukları."

   "Ha? O zaman neden bu kadar korkuyorsun ki bu durumdan?"

   Son yarım saattir, sokaklarda dolaşıyor ve çevrelerindeki insanların ölü olup olmama ihtimalini düşünüyorlardı. Yani, daha çok Keisuke yapıyordu bunu, Chifuyu'ya sorarak.

   "Neden mi korkuyorum..?" sessizce mırıldandı Chifuyu, bakışları yerdeyken. Hiç etraflıca düşünmemişti bunu, bir insanın gözü önünde en ufak parçasına kadar ayrılıp bir ışık topu hâline gelerek kaybolması, korkması için yeterli gelmişti. Babasının sunağın üzerinde duran fotoğrafı ve tam karşısındaki kanlı canlı, gülümseyen yüzü geldi aklına. Hafif bir irkilmeyle emin oldu, kesinlikle yeterliydi.

   "Korkuyorum işte." diye cevapladı Chifuyu onu iki kelimeyle, zihnini dolduran onca karanlık düşünceye rağmen. Bir gün Toman'dan birini de o hâlde görmekten korkuyorum, ya da seni.

   "Tamam," Keisuke, onun rahatsız olmuş ifadesini görünce suçlu hissetti kendini, düşüncesizce konuştuğunu fark etti kendi gücünün çok daha ötesinde bir şeyle baş etmeye çalışan bu çocukla. Yaklaşıp kolunu onun omzuna attı ve kendine çekip sarıldı Chifuyu'ya. "Sen öyle diyorsan." Chifuyu'nun biraz önce kasılmış yüzünün gevşeyip huzurla dolmasını, sıcak göğsüne biraz daha sokulup onun kollarına sığınmasını izlemek Keisuke'nin dudaklarındaki güzel gülümsemenin sebebiydi.

   "Chifuyu." Birkaç uzun ve sessiz dakikadan sonra göğsündeki çocuğa seslendi Keisuke, sesi kısıktı. Onun dikkatini üzerine çektiğine emin olduğunda devam etti. "Gözlerin birer lanet değil." Sesinde her zamanki alaycı veya umursamaz tını yoktu, konuyu oldukça ciddiye aldığı hissediliyordu bu sayede Keisuke'nin. "Onlar senin varlığının bir parçası, sensin. Bu yüzden onlardan nefret etmemeni istiyorum."

   Chifuyu, bedenleri hâlâ birbirine kenetliyken başını kaldırdı Keisuke'ye bakabilmek için ve Keisuke'nin kahveleri vakit kaybetmeden onun sulanmış yeşillerini buldu. Keisuke konuştu, en yatıştırıcı ve güven verici sesiyle, Chifuyu'yu inandırmaya çalışır gibi. "Ben gözlerini çok seviyorum."