Gözlerine Yansıyan Ölüler | bajifuyu ✓

beş | final

   "Öldüğünü kabullenememiş, bu yüzden gördüğü hayali ve gerçeği ayırt edemiyor. Bu dönemi daha kolay atlatması için hafif bir sakinleştirici yazıyorum, siz de arkadaşları olarak onun yanında olursanız üstesinden gelecektir. Endişelenmenizi gerektirecek bir durum yok."

   "Sağ olun efendim. İyi günler."

   Sesler kulağına boğuk geliyor, duyuyor ama anlamıyordu Chifuyu. Kimin konuştuğunun bile farkında değildi. Evren onu dışarıda bırakmıştı sanki, Chifuyu orada bulunmuyordu.

   Girdiği yarı trans hâlinden omzuna değen elle çıkabildi, irkilerek kaldırdı başını. Takemichi endişeyle ona bakıyordu. "Hadi Chifuyu, gidiyoruz." dedi yumuşak bir sesle. Mavileri hüzünlüydü onun da.

   Başını salladı Chifuyu, ayağa kalkmaya çalışırken öbür yanındaki Hakkai yardımcı oldu ona. Doktorun odasından çıkarken dönüp bakmadı kadına. O kadar cümle içinden algılayanildiği tek şey kafasında dönüp duruyor ve kadına büyük bir nefret beslemesine sebep oluyordu. Hayal. Hayal ve gerçeği ayırt edemiyor. Hayal görüyor.

   Hayal değildi. Keisuke'yle geçirdiği günler, Keisuke'nin itirafı ve onu yeryüzünün en mutlusu gibi hissettiren o içten sarılması hayal değildi. Bunun en büyük kanıtını avucunun içinde tutuyordu Chifuyu. Keisuke'den kalan tek şeydi bu buruşmuş not kağıdı. Keisuke ben gittikten sonra oku demişti ve Chifuyu o gittikten sonra okumuştu içindekini. Defalarca hem de, bütün bir gece okumuştu tekrar tekrar.

   Kolunu Hakkai'den kurtardı, diğer ikisinin bir adım gerisinden yürürken açtı notu kim bilir kaçıncı kez. Okudu.

   Bunları yaşarken yapamadığım için beni affet. İkimizde de keşke olarak kaldığı için, birbirimizi doyasıya yaşayamadığımız için beni affet. Seni seviyorum.

ー

eveet minificti bu kadardı, bitti
umarım okuduğunuza değmiştir, beğenmişsinizdir ve okuduğunuz için teşekkür ederim <33