Mutluluklarımın Mezarlığı

1. Bölüm:Aile

Bir acının hikayesiydi bizimki, sonu bilinmez ama sonsuzda değildi.

Pars'ın günlüğünden
18 Eylül 2011
Bugün her zamanki gibi odama çekilmiştim .Ailemin bağrışları odama kadar geliyordu ama umrumda bile değildi ,alışmıştım.Onlar anlaşamaz ama ayrılmazlardı da.Odamda boş boş oturmak canımı sıkmıştı .Elime defterimi ve kalemimi alıp kendim dışarıya attım. On bir yaşında olmama rağmen hayat beni üzüyordu ve bende bunu cümlelerle bazen de kelimelerle deftrerime yazıyordum asla unutmamak acılarımı hep hatırlamak için.Ama bugün farklıydı.Evimizden olabildiğince uzaklaşmak istedim nereye gittiğime dair bir fikrim yoktu ailem ise beni parkta zannediyordu.Bir süre sonra koştuğumdan çok yorulmuştum , işte o zaman fark etmiştim bir ormana geldiğimi.Neresi bilmiyordum, demekki evden çok uzaktaydım bu beni üzmemiş aksine daha da meraklandırmıştı.Ormanın tam karşısındaki denizi gördüm .  Bugün farklı bir güzel gelmişti .Denize yaklaştım ve toprağa oturup onu izledim çok uzaklara hatta sonsuza uzanıyordu.Ben bu hayallere dalmışken arkamda bir çıtırtı duydum bu beni ürküttü.Ne kadar dalgın olsamda hep dikkatliydim.İzlendiğimi farketmiştim.Ormana doğru döndüm ve sesi aramaya başladım.Çok geçmeden onu gördüm. Koyu kahverengi gözleri  kumral uzun ipek saçları ve üzerindeki beyaz elbise ile çok güzeldi.Yere çökmüş sanki hayatının sonuymuş gibi bütün gözyaşlarını yok etmek istermiş gibi ağlıyordu.Beni gördüğünde irkildi ve ayağa kalktı."Korkma" diye fısıldadım birşey yapmayacağım.Yaşıma rağmen bu konularda çok rahattım insanları kelimelerimle sakinleştirebilirdim.Ben buraya şans eseri geldim sonra seni gördüm dedim.Durakladı ve kafasıyla onayladı.Yavaşça ona yaklaştım benim yaşlarımdaydı ve benden biraz kısaydı .Eteğin bittiği yerdeki yarayı görünce içim acıdı."Yardım edebilirim ismin ne ? " Benden biraz korkmasına rağmen cevap vermeye karar verdi ."Ben Derin"."Memnun oldum Derin bende Pars" dedim ve gülümsedim.Gülümsememe karşılık verdi."Gitme,yanlız kalmak istemiyorum." dedi ." İstersen asla gitmem " dedim ,nedensizce onun böyle görünmesi beni çok üzmüştü .Onun yürümesine yardım ederek eve götürdüm yaralarını temizledik .Ve bize neler olduğunu anlattı .Ailesinin o ormanda kamp yaparken biri tarafindan kaçırıldığını ve büyük bir ihtimalle birdaha asla göremeyeceğini söyledi. Koşarken yere düşüp bacaklarını yaraladım demişti.Artık kalacak yeri olmadığını söylediğinde anneme yalvardım.Onu çok sevmiştim nedenini bilmiyordum ama ona ihtiyacım vardı ,hayatımda ilk kez bir yabancıyla arkadaş olmuştum.Annem beni kıramazdı hemde babam ile kavga ettikten sonra.Kabul etmişti ,Derin artık hep benimle olacaktı ve ben onu son anıma kadar koruyacaktım.İşte böyle başlamıştı artık defterime mutlu anılarımı da yazıyordum .Derin benim bütün mutlu anılarımı yaşatan kişiydi.Birbimize sonuna kadar güvendik ve söz verdik birbirimiz bırakmayacağız.

'Sevgili günlük , bugün biriyle tanıştım
Ona güvendim, o da bana inandı
Sevgili günlük,o benim mutluluklarım oldu.'

Derin'in günlüğünden
22 Nisan 2016
Sevgili günlük ,Parsa minnettardım .O da onu bu karanlık dünyasında mutlu ettiğim için bana minnettardı.Yaşımız artık on altıydı büyümüştük .Bugün dışarı çıkmak istemiştim kırmamıştı annesinden izin alıp dışarı çıkmıştık.Pars bana bir grup kurmak istediğinden bahsettiği anda aklıma Aren ve Başak gelmişti onları çok özlemiştim ailemi kaybettikten sonra onları asla görememiştim .Bugün eski evimin oraya gidip onları görmek istediğimi söylediğime kaşlarını çattı."Ne yani yıllar geçti benden sıkıldın onlara geri mi dönüyorsun ?" Dediğinde " Hayır saçmalama grup için onlarla tanışmanı istiyorum o kadar" dedim." Tamam o zaman ama önce gidecek bir yerimiz daha var" dedi."Seni Barlas ile tanıştıracağım ve grubuza girmek isterse onuda alacağız" dedi."Nerden tanışıyorsunuz bunca yıldır başka biriyle seni görmedim ? ".Biraz ağır olmuştu "aynısı benim içinde geçerli tabii "diye düzelttim ."Her neyse aradım birazdan burda olur ve ayrıca onunla aynı okuldayız o yüzden dikkatini çekmiyor" dedi.Doğru ya okul arkadaşı , benim yoktu ama Pars bir iki kişiyle konuşuyordu .Bir süre sonra onu gördüm uzun boyluydu açık renk kıvırcık saçlıydı ve uzun boyluydu ayrıca çok alımlıydı ."Merhaba bu bahsettiğim Derin ,bu da Barlas "dedi."Memnun oldum Barlas "dedim kafasını salladı .Gruptan Barlas'a bahsettik ve kabul etti .Onun hakkında bir fikrim yoktu ama onaylamamak için de bir sebebim yoktu ,onu gruba kabul etmiştim sonu ne olurdu bilmiyorum ama bana çok güvenilir gelmişti. Barlas'ıda alıp benim evime gitmeye karar verdik.Evimin yolunu unutmamıştım ama oraya gitmekten hep korkmuştum.Mahalleme geldiğimizde onları gördüm hala aynılardı, banka oturmuş sohbet ediyorlardı.O kadar özlemiştim ki , onları  görmek kalp atışımı hızlandırmıştı. Başak küçüklüğünden bu yana mükemmel bir kızdı tupturuncu saçları ve ela gözleri vardı bir o kadar dik duruşlu ve asildi. Aren ise uzun boyu,simsiyah saçları ve gözleri ile hala harikaydı . Beni gördükleri anda ikiside sohbeti kesti ve donuk gözlerle beni izledi.Onların sevineceklerini düşünmüyordum çünkü onları bırakmıştım , birdaha asla geri gelmemek üzere.Ama Pars kararımı değiştirmeye sebep olmuştu.İkisi bir bana bir Pars ve Barls'a bakıyor anlamaya çalışıyordu.Daha da yaklaştım ve "biliyorum bana kızgınsınız biliyorum sizi yarıyolda bıraktım" . Soluklandım ve devam ettim ."Acılarımdan kaçtım ve kendime yeni bir sayfa açmak zorunda kaldım" ."Üzgünüm, ama geri geldim , sizi asla unutmadım ve çok özledim".Bunun olacağını ikiside hayal etmemişti birbirlerine bakıp ne diyeceklerine karar veremediler."Hadi ama lütfen ben anlayın" .İkiside kararlarını vermiş gibi aynı anda Pars'a ve Barlas'a bakmaya başladılar.İkiside anlamıyordu demekki ailem ile benim burdan taşıdığımızı felan sanıyorlardı.Olanları anlattım o lanet günü anlattım.İkiside üzgün bir şekilde beni izledi."Bilmiyorduk bilseydik sana yardım ederdik "dedi Başak ."Biliyorum dedim ve bir nefeste benden özür dileyin diye gelmedim buraya sizinle onu tanıştırmak ve bizimle arkadaş olmanız için geldim sizi özlediğim için geldim" dedim.Bir taraftanda gözlerimle Pars'ı gösterdim.O benim en güzel anılarım oldu hayatımı tekrardan başlattı Barlas ise onun arkadaşı ve grubumuzun parçası, sizide bu hayata dahil etmek istiyorum varmısınız dedim.Bir süre sessizlik oldu ama beni kıramazlardı biliyorum. Aren ayağa kalktı ve arkasından Başak geldi . Aren Pars'ın karşısına geçti tedbirliydi her zamanlı mutlu olan Aren değildi."Ben Aren ,Derin'in eski komşusu" dedi." Ben Pars " dedi onun aksine o rahattı ve el sıkıştılar.Başakta "ben Başak memnun oldum" dedi sevecen görünmeye çalışarak."Memnun oldum" dedi Pars.Aynı şekilde Barlas ile de el sıkıştılar .